donderdag 31 juli 2014

Le campagnol


Muizenjam? Nee, gisteravond zelf gevangen in de gang. Grappig. De katten waren met hem aan het spelen, niet grappig. De campagnol (foto's) is de Franse versie van de veldmuis - eigenlijk gewoon souris de champs - maar deze is een stukje groter, meer muis dus. Kenmerken zijn ook zijn grote oren, witte bef, prachtig getekend, intelligenter. Al eerder heb ik gezien dat de katten hem niet opeten, in tegenstelling tot de andere grijze veldmuisjes. Deze muis is ook brutaal en leek voor de donder niet bang voor de twee katten om hem heen. Hij dook niet achter de koffer die er stond, maar ging er boven op staan en keek naar beneden de katten aan. Nog nét niet met zijn handen in zijn zij! Dus ik voorzag veel gepiep en gegrom op de gang (ik lag al in bed) en leed en bloed in mijn fantasie... Enfin, beneden jampot gehaald en vlak voor de muis gehouden, die er tot mijn stomme verbazing gewoon rustig inliep, deksel erop en in de tuin losgelaten. Wel eerst nog even foto genomen, want hier zag ik een blog in. Niet helemaal scherp, zo koelbloedig blijk ik nu ook weer niet...

zondag 27 juli 2014

Le goûter

Le goûter is het vieruurtje hier... Een lichte maaltijd, uitgebreider dan ons vieruurtje in Nederland, voor zover dat nog bestaat. Een aangekleed kopje thee, koffie of chocolade en even een rustpauze in de dag! Die aankleding betekent met een broodje erbij (favoriet bij kinderen is de pain au chocolat) en iets lekkers. Logisch dat er even wat bijgetankt moet worden, want de volgende maaltijd is nog heel wat uurtjes te gaan. Pas ergens rond achten schuift men aan, óók weer voor een wat lichtere maaltijd. 's Middags (le déjeuner of le repas) is voor velen de hoofdmaaltijd.
Het vieruurtje met thee is dan ook gelijk het enige kopje thee voor de meeste Fransen op een dag. Hier zijn het meer koffieleuten... 
Toen wij gisteren in Rouen bij Ikea waren en 'hongerig' om 17 uur, hebben wij ons lekker getrakteerd op een goûter, omdat de avondmaaltijd naar verwachting ver na achten lag. Het bekwam ons goed, zo even wat te 'eetsnoepen' rond die tijd (croissantje, petit fourtjes, chocoladetaartje) en we konden er weer uitstekend op verder shoppen!
Le goûter is ook een schilderij, een sfeervol schilderij vind ik zelf, van een vrouwelijke impressioniste - Marie Braquemond - uit 1880. Het hangt in het museum Les beaux Arts in Parijs.



vrijdag 25 juli 2014

Van tuin tot tafel...

Nog roder dan tomaten zijn de bietjes uit eigen tuin!
Ik heb ze voor het eerst geroosterd in plaats van gekookt en ze waren meer dan lekker. Hieronder een foto-impressie. Overigens staat het recept ook in mijn receptenalbum (button) op onze site www.lasauvagere.nl


Altijd flink klusje, bieten opdelven en alle modder wegwerken...

Schoongewassen in een ingevet (knoflookolie)
velletje alu doen met peper en zout en takje tijm.
Ondertussen oven op 180 gr voorverwarmen
(pfff met dit weer, hoe verzin ik het)

Een uurtje in de oven, de grootste inprikken met satéprikker,
indien zacht, klaar!

Beetje laten afkoelen zodat je hun velletje eraf kan halen.
Ik deed dat onder de kraan, supersnel!

Tijdens het afkoelen heb ik een rode ui in ringen gesneden,
gebakken in een klontje roomboter, peper en zout en tenslotte
een flinke scheut balsamico toegevoegd.
Ook roosterde ik een handje zonnebloempitten (andere pan)
en verkruimelde ik een half blok feta.
Toen de bietjes in 8 parten gesneden en vermengd
met bovengenoemde lekkerigheden.
Er komt geen olie aan te pas, in deze halfwarme (of koude) salade,
en toch smaakte hij supersappig!
Bon appétit...

donderdag 24 juli 2014

Coeur de boeuf...


Dit is een hele grote vleestomaat, in de vorm van een ossenhart, die ze hier dan ook coeur de boeuf noemen. Hierboven zie je een "Noir de grimée" - een speciale soort onder de coeur de boeuffen - en de naam vermoedelijk vanwege zijn donkere velletje...
Het zijn tomaten - sommigen wel tot een pond wegend! - die sterk vlezig en sappig zijn, bijna geen pitjes bevatten en een echte diepe tomatensmaak hebben. Absoluut geen waterbommen, dus! We hebben hem vanmorgen op de markt gekocht (ééntje voor € 3,60, biologisch) en de helft bij de lunch opgegeten met riz au thon (rijstsalade met tonijn). Héérlijk!
Ze zijn in 1925 in Italië voor het eerst geteeld, dus eigenlijk al lange tijd op de markt!













woensdag 23 juli 2014

Moedig

Ook hier in Frankrijk volgen we al het nieuws rond de verschrikkelijke vliegramp. Via de krant op onze Ipad en de TV. Ik merk dat ik instemming voel bij elke stap van de regering in Nederland in deze kwestie. Meestal is dat wel anders. Ik lees ook dat veel mensen dit allemaal te langzaam vinden gaan. Ik voel echter waardering voor de de-escalerende werking die ik hier vanuit zie gaan, nog even afgezien van de uiterst ingewikkelde kwestie waarbinnen 'dreumes' Nederland zich bevindt. Alles moet snel tegenwoordig en nu worden we geconfronteerd met zaken die immens veel geduld van ons vragen, zeker als je ze afzet tegen onze emoties die de slachtoffers natuurlijk meteen het volgende moment in Nederland wilden hebben. Ik begrijp wel dat de gevoelens van onmacht ons drijven tot 'willen doen', want dan zijn we daar weer even van verlost. Maar binnen al deze vertragende factoren van partijen, belangen - en cultuurverschillen  (en vast nog honderd andere zaken die meespelen) én alle kritiek, zet de overheid zijn stappen, weloverwogen, doordacht, vooralsnog conflictvermijdend... Je zou kunnen zeggen, polderend. Dat we als klein land hierin voorgaan, vind ik heel mooi om te zien en ik hoop van ganser harte dat we dit volhouden. Misschien tegen alle commotie in.

dinsdag 22 juli 2014

Muizenissen?

Ik deed vanmorgen de koelkast open en zag bij het hoekje op de grond allemaal witte korrels liggen. Huh? Bij nadere inspectie bleken het korrels van kunststof te zijn. Ik volgde het spoor, deed de deur open en zag dat er vanaf de binnenkant (inbouwkoelkast) geprobeerd was de rand van de deur door te knagen. Zie ik dat nu echt goed? Wel alle dreutels... (ik aap Jetty Klijnsma nu na)!
Muizen die vanachter de keukenkastwand de deur proberen door te knagen en zo een aanval proberen te doen op de etenswaren in onze koelkast. Zo brutaal heb ik het nog niet eerder meegemaakt. En waar zijn verdorie de poezen nu ik ze nodig heb? 





Maar de aanval terug is ingezet, muizenkorrels gegooid op hun grondgebied! Van mijn koelkast moeten ze afblijven!

maandag 21 juli 2014

Alleen maar lezen...

Er zijn rustige weken voor ons aangebroken en dat in het midden van ons zomerseizoen! En ook weer héérlijk om de tijd aan onszelf te hebben, vakantie. Ik heb meteen twee boeken gedownload om daar lekker in te duiken n.a.v. recensies in de Trouw van afgelopen zaterdag:
Gesloten huis van Nicolaas Matsier en Bijna paradijs van John Cheever.
De eerste heb ik al bijna verslonden, zo mooi, zo herkenbaar. Het gaat over het ontruimen van het ouderlijk huis na het overlijden van zijn moeder en alles wat hij daaraan beleeft. Een zelfportret met ouders als het ware. Nicolaas Matsier beschrijft hierin zo prachtig - maar ook met veel humor - de tijdsbeelden waar alle voorwerpen die hij op moet ruimen uitkomen. Tranen van het lachen en van ontroering! Aangezien ik zelf afgelopen december nog een grote opruimsessie met mijn vader had, naar aanleiding van het overlijden van zijn partner, raakt het bij mij vermoedelijk een extra snaar en kan ik de stemming waarin hij alles doet nog heel snel oproepen. Wat kleven er toch veel herinneringen en emoties aan de kleinste, in eerste instantie onbelangrijke en eenvoudig lijkende, voorwerpen! 
Echt een aanrader.
Wordt vervolgd...

Gesloten huis

woensdag 16 juli 2014

Bloemig...

Na zes jaar hier kijk ik eindelijk naar een tuin met bloemen! De vorige eigenares hield van robuuste, vaste structuren in de tuin. Blokken laurusstruiken, tientallen meters hagen met coniferen en haagbeuken... Kortom een tuin net zo rubuust als zij zelf was, een bodybuildster - die overigens alle tegelvloeren in het huis zelf gelegd heeft - ik geef het je te doen!
Het eerste jaar waren we natuurlijk volop met het huis bezig maar alle jaren erna hebben we er tientallen bloeiers in gezet. Echter zonder veel resultaat. Veel planten gingen weer dood of stonden te zieltogen...
Maar na veel geduld, de grond steeds maar weer verbeteren met vele kubieke meters grond van de eigen composthoop, hebben we nu een bloemige tuin! Overal waar ik kijk bloeit iets, erg mooi. Ook staan er nu wuivers (grassen, vlinderstruiken e.d.) die een prachtig tegenwicht bieden aan de vaste blokken van robuuste Rosalie (met dank overigens), die op hun beurt weer voor een rustige en contant groene achtergrond zorgen.
Mijn dochter die hier logeerde zei:" Wat staan je rozen mooi, mam".
Een heerlijk compliment en ik geniet er zelf ook enorm van als ik ernaar kijk of erin bezig ben.










zaterdag 12 juli 2014

Zangweek 2014!

Afgelopen week hebben we gasten verzorgd die hier o.l.v. Jan van Zelm een zangweek volgden. Het was het vierde jaar dat we deze week organiseerden en het was opnieuw een groot succes, gezien het plezier dat we zagen en alle reacties die we kregen. Sommige deelnemers waren hier voor de derde keer! Ook voor ons wederom een heel fijne week, met overal gezang om ons heen. Stel je voor: Ik haal de haricots vertsboontjes af en hoor ondertussen een duet uit de Stabat mater van Pergolesi oefenen. Daarna een lied uit the beauty and the beast, vervolgens een uilen - en mierenlied uit een kinderopera... Zwaar & luchtig, vrolijk en feestelijk, alles door elkaar.
Daarna doe ik een afwasje en wordt gefêteerd op een heel mooi lied van Purcell (two daughters of an aged stream) gezongen door vier vrouwen. Gaandeweg de week hoor ik de verfijningen komen, een lied vloeiender worden of aan kracht winnen. Enfin, aan het einde van de dag gaan we met zijn allen aan tafel... Dan zijn de worstelingen even voorbij en wordt er weer bijgetankt (letterlijk en figuurlijk) en de progressie gevierd. In het programma is er 's morgens ensemble-zingen en doen zij allerlei oefeningen, 's middags zijn er individuele lessen die echter door iedereen kunnen worden bijgewoond, het masterclassprincipe dus.
Ton en ik merken dat er echt hard gewerkt wordt, zelfs in de woonkamer en op de kamers boven wordt geoefend... Wat een gemotiveerd gezelschap! Ook draait de sauna volop mee, vaak wordt er een bad genomen zo aan het eind van de middag.
Uiteindelijk resulteert dit alles in een besloten concert op de laatste avond (Ja, voor ons en eventuele partners die zijn meegekomen, heel chic) waarbij alles bij elkaar komt... de vreugde van het samen 'beter worden', de voldaanheid over de gemaakte vorderingen.
Gisteravond was er tot slot champagne en een vreugdevuur in de tuin om deze week met elkaar af te sluiten. Zoals gewoonlijk neuriën Ton ik tijdens het schoonmaken vandaag allerlei melodieën die deze week zijn langsgekomen. Zo zeggen wij adieu tegen deze meer dan prachtige week...












dinsdag 1 juli 2014

Fraises, fraises, fraises...

Voor het eerst in al de jaren hier hebben we een geweldige aarbeien-oogst. Versgeplukt en direct in de muësli natuurlijk het lekkerst, maar daar zijn het er teveel voor. We maakten er reeds jam van, ijs, trifle en coulis (ingedikt sap)... Wie heeft er nog meer ideeën?





Trifle met kwark/mascarponemengsel, lange vingers gedoopt in
crème de cassis en verse aardbeien