dinsdag 31 januari 2012

Ellebore

Midwinter en onze helleborus bloeit volop, wat een prachtige, fragile bloem!
Zijn gewone naam is kerstroos (niet te verwarren met de rode kerstster) of nieskruid.
Heerlijk zo'n bloeier, en even verderop staan honderden sneeuwklokjes en de anemonen steken hun blaadjes ook al boven de grond...ik ben benieuwd of de kou hun verdere groei tegen zal houden....

maandag 30 januari 2012

Muesli met vos!

Tijdens het ontbijt vanochtend genoot ik van het prachtige sneeuwveld door het keukenraam. Opeens sloop er een vos door het veld, nu extra goed zichtbaar!
Zo te gek, meteen camera gepakt...

Daarom woon ik hier, zou dit voor geen goud meer willen missen! Onze Foppe is altijd extra opgewonden met sneeuw, er ontgaat hem geen konijn meer... En ik blij dat Foppe zwart-wit is, dan zie ik hem tenminste nog als hij jaagt...

zaterdag 28 januari 2012

Expressions...

In de toilet heb ik een heuse Franse spreukenwand met kitscherige bordjes met gouden randjes, zo afzichtelijk dat het weer leuk is! Sinds ik hier woon verzamel ik ze op brocantemarkten, dus heb inmiddels al heel wat trouvailles...
Er zijn saaie bij, in het Nederlands kun je daarbij denken aan: van het concert des levens krijgt niemand een program...

Maar ook lieve , leuke en leerzame, want bij sommigen zoek ik nog steeds naar een goede treffende vertaling...
Goed toch, om daar af en toe aan herinnerd te worden??

Deze was grammaticaal gezien leerzaam voor me, vanwege
de verschillende konteksten waarin je de woorden klein en groot gebruikt...

en de Fransen zouden de Fransen niet zijn als er ook niet
ondeugend flauwe gezegden bij zijn...


donderdag 26 januari 2012

Dralen en talmen...?

Kijkend naar vorige jaren herinner ik me dat ik midwinter altijd wel een of meerdere 'verveelweken' had. Begrijp me goed, ik verveel me werkelijk helemaal nooit, maar bedoel ermee: de niet van tevoren ingevulde tijd. "Zal ik dit of dat gaan doen ...en daar dan een ochtend mee bezig zijn, zodat het projectje wat ik eventueel kan beginnen alweer te groot is voor de resterende middag. Dan maar lekker met boekje bij de kachel, wandelingetje met de hond, kopje thee en de avond valt alweer. 's Avonds breng ik het dan niet meer op mezelf terug te trekken in een (nog op te warmen) kamer in de rest van de boerderij waar dan de naaimachine enzo staat. Op naar de volgende dag dan maar met nieuwe kansen! Dat noem ik een draal - of talmweek. Ik merk dat ik - naarmate  we hier langer wonen - niet meer van die weken meemaak... Heb ik daar zelf sturing in of sluipt dat gewoon weer in je leven als je ergens langer woont? Dat is een vraag die me deze week bezighoudt.

Die heerlijk lege weken in de winter van 2009 en 2010 kon ik ook niet veel meer dan bij de kachel in de keuken zitten omdat de rest van de ruimtes niet warmer werd dan 11 graden...simpele keuze dus! Mijn schildersezel paste niet in de keuken, mijn naaimachine stond nog in Nederland. Dus las ik en mijmerde ik en kookte ik...in die winters kregen mijn plannen voor de kookworkshops vorm! Weinig kunnen betekende weinig doen, weinig om handen hebben. Om ergens in huis iets te schilderen was het ook te koud...Nu hebben we veel zaken beter geregeld, is het comfortabel warm in meerdere ruimtes en het lijkt erop dat daarmee ook mijn lege midwinterweken verdwenen. Destijds probeerde ik vanuit mijn plekje bij de kachel de groene blaadjes  zo ongeveer aan de bomen 'te kijken', zo verlangde ik naar de lenteklussen, weer naar buiten, weer iets kunnen DOEN. Nu is mijn verlangen omgekeerd...terug naar even niets doen in een comfortabel huis, kijk, dat is echt een opgave voor mij!

Toch verleid om weer met lapjes bezig te gaan, voorkant theemuts...wordt vervolgd



vrijdag 20 januari 2012

Klokkenluiders!

Ze zijn er weer, de perces-neiges met hun witte knopjes dapper boven de grond...de lieve en prille voorbodes van de lente!
Ik durf nog niet zo goed te voelen dat de winter achter ons ligt want we kunnen in februari en maart nog heel wat beleven, maar toch, ze staan er!


dinsdag 17 januari 2012

Les Habitudes

Vandaag weer mijn wekelijkse Franse les gehad en dan praat ik samen met een andere Nederlandse (Loes, maar hier Louise geheten) en onze lerares Daniëlle over van alles en nog wat. Tijdens die conversatie verbetert Daniëlle ons en voegt inzicht en kennis uit de franse grammatica toe. Maar ze vertelt ook over franse gewoonten, gezegdes, uitdrukkingen en het verschil tussen boekentaal en spreektaal. Zo legde ik mijn kerstkaarttekst aan franse vrienden aan haar voor, van wie ik terugkreeg dat ze het een mooie wens vonden, geheel in de taalstijl van Molière!!! Daar ga je dan...die leefde van 1622-1673... Zij leert me vervolgens hoe ik het gewoon kan zeggen of schrijven.
Bijvoorbeeld het woord spreken: parler. Als ik in mijn Zumbaklasje tegen de anderen zo gewoon mogelijk probeer te zeggen dat ik oefen om Frans met hen te praten, horen zij misschien dat ik studeer om Frans met hen te leren spreken. Dat kan nogal uit de hoogte overkomen...maar spreektaal staat niet in de boeken! Zo weet ik heel goed dix centimes te zeggen maar wat het woord voor dubbeltje is in het Frans??


Vissoepje met venkel, garnalen en sinasappel...
Wat verder ook leuk was - toen we spraken over koken en soep maken - is dat Daniëlle ons vroeg hoe we de groenten in stukjes sneden die in de soep gingen (morceaux). Was dat in rondelles (rondjes), cubes (vierkantjes) of juliënne (dunne reepjes)...Loes en ik kwamen in een soort lachstuip. Dat kan alleen  een Française vragen! Wat maakt dat nu uit, in stukjes is in stukjes, hoogstens groot of klein. Ze vond ons geloof ik maar cultuurbarbaren... En het is ook precies waar ik zo van hou, al die dierbaarheid om voedsel en het genieten van voedsel heen...adorable!

maandag 16 januari 2012

Meewerkend gezinslid...

Foppe is gek op takken pakken en meenemen en vanaf zijn puppentijd - met 9 weken kwam hij hier - hebben we dat veel geprezen. Voor hem is het dus heel gewoon om 3 (liefst 4) dikke takken in zijn bek mee naar huis te nemen. Die kunnen dan lekker op de houtstapel of direct in de kachel, al naar gelang de droogte ervan. Het is een beetje een heisa voor hem, al die takken, en regelmatig worden ze neergelegd, moet hij even uithijgen en worden ze opnieuw 'georganiseerd' met de hoop op meer ruimte...ijdele hoop want het is gewoon een bek vol!
Maar zo'n meewerkend gezinslid is heel fijn want op jaarbasis zou hij een klein kuubje binnen kunnen brengen, ware het niet dat hij ze in zijn ijver stuk kauwt en alle molshopen op de terugweg natuurlijk ook zijn volle aandacht vragen...  (dit noemen we de hondenagenda)
Maar ik vind zijn braafheid zooo lief en geniet ervan dat hij me zo tot dienst wil zijn en wil helpen, dat is me liever dan al dat hout...


Omkijkend, waar blijf je, we moeten naar huis hiermee!!



zondag 15 januari 2012

Faire la bise

Oftewel zoenen...ik schreef al eerder dat naarmate ik meer integreer en contacten heb met Fransen er ook veeeeel meer gezoend dient te worden. Ik sta er nog wat ambivalent tegenover. Het ene moment wil ik van harte meedoen, een ander moment maak ik snel dat ik wegkom en heb ik helemaal geen zin mijn hele Zumbaklasje weer ten afscheid te zoenen. Maar zo weten die fransen natuurlijk niet wat ze aan me hebben en zoenen is hier belangrijk! Belangrijker bijvoorbeeld dan iemands naam te kennen, wat voor mij dan weer liefst vóór het zoenen komt. Het is omschakelen en laveren geblazen voor me!
Afgelopen week werden we door franse vrienden voorgesteld aan hun kennissen en dan weet ik nu: er volgt meteen een klein zoenoffensief. Prettig voordeel is wél dat Fransen allemaal zacht kussen, fijn, geen klapzoenen hier en dus brilgekletter...
En vervolgens de hoeveelheid, ook niet onbelangrijk... Bij ons in Nederland meestal drie, in onze streek in Normandië standaard twee. Ik begin er aan te wennen, maar soms (door nervositeit schakel ik automatisch over naar drie) belandt er eentje ergens in de lucht, die uit beleefdheid dan weer wordt beantwoord met een vierde(die de Fransen wel kennen)...oh, oh, oh, waarom geen Europese normen hiervoor??
Ten derde vermoed ik dat als ik begonnen ben, ik niet meer terug kan... De eigenaresse van de wolwinkel zoende me Bonne Année. Ik mag toch hopen dat ik niet iedere keer als ik de winkel bezoek ik over de toonbak moet zoenen??
Je ziet, zo ontspannen is het hier nu ook weer niet, maar wél een luxe-probleem.
Ik hou jullie op de hoogte...
bijgaand een internet-zoen


vrijdag 13 januari 2012

Pasta, pasta...

Na het klussen hadden we vandaag zin om eens helemaal zelf pasta te maken met natuurlijk ook een bolognaisesaus fait à la maison...

500 gr meel met 5 eieren vanuit een kuiltje tot
een deeg vormen (geen zout)
Zo gezegd zo gedaan...bijgaand een foto-impressie en het recept. Wel een werkje maar met een verrukkelluk resultaat!

kneden, kneden, kneden, 20 minuten....
Uitrollen door de pastamachine

Fettucini maken met de pastamachine en
uurtje laten drogen

mooi gedroogd...
samen met Leontine lol om pastapony...


De echte bolognaisesaus maak je met een basis van ui, wortel en bleekselderij in julienne gesneden, vervolgens rul gebakken gehakt toevoegen, knoflook, laurierblad, peperoncino, oregano, flinke beker rode wijn, 2 blikjes tomatenpuree, zout en bouillonblokje zeker uurtje laten pruttelen... 
 
                                                   Bonne appetit, pasta Bolognaise...








donderdag 12 januari 2012

La galette des Rois

Deze taart wordt in Frankrijk gegeten als het nieuwe jaar aangebroken is. Je ziet ze vanaf Kerstmis overal bij de bakkers en de supermarkten. Omdat hij alleen tijdens deze tijd verkrijgbaar is wordt er door iedereen naar uitgekeken. Het is een bladerdeegtaart gevuld met een amandelspijsmengsel, die traditioneel wordt geserveerd met een gekoelde rosé-bubbel. In de amandelspijs bevindt zich een fève (boon) vaak in de vorm van een porseleinen figuurtje. Vermoedelijk vergelijkbaar met onze vroegere traditie van een cake/koek op 6 januari (Driekoningen), gebakken met een koffieboon erin. Wie het stuk trof met de boon erin was in ieder geval binnen het gezin: Prins Carnaval.
Als je hier de fève treft krijg je een kroon op en ben je Roi van de dag...
Dit trof mijn partner op onze nieuwjaarsreceptie in Bellavilliers, afgelopen zondag. Daar zat hij na de speech van de burgemeester met een kroon op (en bijna ook een kroon minder vanwege het hardplastic deux chevauxtje in zijn stuk galette waarop hij beet).
De burgemeester sprak o.a. over de 3 overledenen en 2 geboortes en 3 huwelijken in het afgelopen jaar in ons dorp, relatief veel gebeurtenissen voor een dorp van 165 inwoners!
Maar ook over het beoogde betere bereik voor mobiele telefonie en mogelijk glasvezelkabels die tussen nu en 10 jaar zullen worden aangelegd...
Nog even geduld  dus en de taart...dat was voorlopig de laatste zonde en het echt helemaal waard, zo lekker!

woensdag 11 januari 2012

Schrootjes...

Samen met vrienden zijn we deze week de schrootjes op onze lange overloop op de eerste etage 'te lijf gegaan'. Een klus die ik bij de eerste bezichtiging van dit huis in september 2007 al onmiddellijk voor ogen had, maar steeds uitstelde want...zo'n megaklus!! Met vier paar handen (en veel zin!) ging het onverwacht snel. Schoonmaken, schuren en drie keer schilderen. Het resultaat vind ik fantastisch, véél meer licht en zonder breekwerk geen jaren zeventig-look meer. Nu kan er weer verder gepuzzeld worden, zo'n lekker winterweekje (nou ja, 9 graden) met gezellige dingen binnenshuis, o.a.  lezen en twee puzzels van 1000 stukjes maken...


zondag 8 januari 2012

L'ail d'ours

Dit jaar ga ik  mijn blogs af en toe in het frans posten. Hieronder het bericht van 29 december en français...

Merveilleux d’être à la maison après une semaine en Hollande!
Aujourd’hui j’ai déja vu des faons en des beaux sillons d’argile dans les champs labourés dans le lointain.
J’aime ces structures dans les champs!
Je suis un peu fatiguée de la vie stressée en Hollande en j’étais impatient de voir ce paysage vert.

Maintenant je suis assisé comfortablement sur ma chaise préferée près du feu et je lis un article sur de l’ail d’ours, la soeur sauvage de l’ail. Je pense que cette plante pousse dans mon environnement...



Cet été nous organisons une semaine Nature (dans notre centre la Sauvagère) et je cuisinerai avec des plantes et des herbes comestibles. C’est pourquoi je réunis des recettes pour cette semaine.
En Hollande l’ail d’ours est une plante protégée, mais je ne sais pas si c’est aussi le cas en France…? ( je dois rechercher ça). Les Anglais l’appellent bear’s garlic et en Hollande on l’apelle daslook. Parceque nous n’avons pas des l‘ours ;-), mais des blaireaux , qui mangent l’ail d’ours!
Après l’hiver cette plante nettoie les intestins des animaux. Mais pour nous c’est le même effet!
Le vieux proverbe Hollandais dit: En mars vous devez manger du poireaux et en mai vous devez manger l’ail d’ours et toute l’année vous n’allez pas chez le médecin!
Avec les cotisations actuelles des assurances maladie c’est une bon idée, n’est ce pas?

Avec l’ail d’ours j’ai l’intention de faire un pesto pour tartiner du pain bio!
Et quand nous nous promenons, c’est très important de ne pas se tromper entre la feuille de l’ail d’ours et la celle de myosotis, parceque elles sont toxiques!
Mais j’ai une confiance absolue en notre guide, il connait la difference!


zaterdag 7 januari 2012

Schorrie & Morrie

Ik had Jut en Jul beter Schorrie en Morrie kunnen noemen, want ze zijn constant op rooftocht, echte partners in crime!
We kunnen geen zak katten- of hondeneten onbeheerd neerleggen of het wordt opengescheurd en leeggegeten....'s nachts proberen ze het kastje van de vuilnisemmer open te maken, helemaal als er resten van vlees of vis of zelfs maar papiertjes ervan in liggen...pfff.
Na castratie of sterilisatie moeten katten 30 % minder eten hebben - wat we doen - en kennelijk hebben ze constant een enorme honger. Gek want er gaan toch ook enkele muizen per dag naar binnen...
We hebben onze toevlucht genomen tot de plantenspuit, en zijn in een soort van heropvoedingsfase met ze.
Die staat in de aanslag op het kookeiland, zodat we ze  liefst op heterdaad (want helpt het best) kunnen 'strafspuiten' en roepen dan NEE. Hopelijk is binnenkort nee al genoeg en zo maar verder... Maar zo'n lekkere scherpe en verre straal met die plantenspuit... gamen is er niks bij ;-)


Hier dan wel weer poeslief....



vrijdag 6 januari 2012

Keukenkastcake!

Als we horen dat er plotseling gasten komen, maak ik meestal 'keukenkastcake', want 12 km heen en terug rijden naar de supermarkt voor iets lekkers bij de koffie, nee, daar begin ik niet aan. Bovendien ontstaat er op deze manier bijna altijd een nieuw en soms zelfs favoriet recept van deze leftovers!
Vandaag maakte ik een cake van boter, meel, eieren, suiker, cacao, gekonfijte sinasappelschilletjes en blanke amandelen.
Hij is zalig geworden en we aten een dikke plak bij de gouter, het vieruurtje!
Wat ik ook regelmatig gebruik zijn havervlokken, gedroogde (zuid) vruchten, noten, restje muesli, restje likeur, etc
Of..als ik een hartige cake maak: olijven, restje pesto of tapenade, ham, spekjes, noten, laatste stukje franse kaas...
De zoete, gewone cake zoals wij hem kennen noemen ze hier overigens quatre quarts, vanwege de vier gelijke delen meel, eieren, boter en suiker....

donderdag 5 januari 2012

La torsade...

Vanmiddag ben ik voor het eerst naar het atelier à tricoter geweest, een kleine ruimte (2,5 x 2,5 m) achterin de breiwinkel, waar de eerste donderdag van de maand van 3 tot 5 een groepje (lieverds) zit en waar je handwerkadvies kan krijgen. Al zo lang wilde ik een kabel leren breien (la torsade) en zag in deze gelegenheid bovendien weer een mooi integratiemomentje... Ik kom regelmatig in de handwerkwinkel en kan het goed vinden met de eigenaresse. Om 3 uur meldde ik me (Bonne année, zoen, zoen) en werd ik langs de kassa en door het gordijn naar achteren geleid - bijna alsof ik illegaal ging gokken! Daar zaten reeds vier vrouwen te breien en te haken met attente 'lerares' die alles kwam uitleggen. Meteen maar gemeld dat ik Nederlandse ben en dat ik vooral zal proberen Frans te spreken. Oui, oui, dat konden ze op prijs stellen (andere mogelijkheden waren er overigens niet). Achter deze tussenruimte bevond zich nog een kamer waar stukadoors bezig waren. Regelmatig kwamen zij met zware zakken gips langs de breipennende dames...vol respect  over deze huisvlijt overigens... zie het voor je? Ik durf in zo'n geval geen foto te maken en dat zelfs niet eens te vragen, maar o, wat zou ik dat graag doen. Ingesloten tussen de plafondhoog opgestapelde pakketten wol, breiboeken, lapjes en honderd andere zaken zaten wij (eigenlijk meer zij) te keuvelen. Over kinderen, kleinkinderen, mooie wandelingen, gym en last but not least hun passie: handwerken. Aangezien de uitleg aan Thérèse van gehaakte bloemen en aan Sophie over viltwerken wel 45 minuten in beslag nam, gaf ik me maar over aan de rust, het kopje thee en de verhalen die verteld werden.
Allemaal mooie en verzorgde vrouwen, die een groot deel van de dag handwerkten, zo te horen... Op zo'n moment geniet ik enorm en besef ik dat ik zó in de tijdmachine terug zou willen naar 1800, de tijd van de ruisende rokken en dat we zaten te borduren in de nis van een kasteel (mits rijk).
Nee, ik stond vanochtend nog een trap te schuren en af te lakken, dus die borduur-energie hing bepaald niet om me heen...getuige mijn nagels! Rond vier uur kon ik dan mijn 'torsade simple' gaan uitproberen die ik binnen drie minuten door had, want zo simple! Had ik net zo goed uit mijn breiboek kunnen leren, maar had dit evenzo goed voor geen goud willen missen! Bij het weggaan vroegen ze me - hoe aimabel - of ik zondagochtend misschien ook mee ging wandelen...?
Ik was opnieuw verrast over hoeveel dingen mensen op het platteland hier samen doen. En ik leerde dat je het woord sympa niet alleen bij personen gebruikt maar ook bij dingen. Zo sympa alles vanmiddag, van het welkom tot de zachtzoete, gebreide babysokjes... Aan het eind van de middag legde iedereen 50 cent neer voor het kopje thee, la vie simple...



dinsdag 3 januari 2012

Bonne année!

Het nieuwe jaar in! Vandaag mijn tweede Taichi-les in het dorpshuis. Daar volgen we met zo'n 10 vrouwen gym douce, oftewel Taichi-oefeningen. Ik ben er echt de jongste met mijn 56 jaar, en steek zo lekker 'soepel' af tegen de zeventigers, mooi meegenomen! Het zijn behoorlijk zware oefeningen, maar ik kom er heel voldaan van terug. Bij de eerste les in december stelde ik me voor en werd ik gelijk door iedereen gezoend. Grappig. Voelde me heel welkom. Vandaag wensten we elkaar nieuwjaar ( Bonne année), dus weer veel zoenen met iedereen en veel bonbons erbij, ha-ha! net zoals op de Zumba, wat hebben die Fransen toch met snoepen en snacken tijdens sport? Voor mij zijn het dingen die elkaar bijten...
Op dinsdag heb ik ook Franse les en met Zumba op woensdag moet ik er bijna weer een agenda op nahouden. Gaandeweg ontstaan er meer afspraakjes met vrienden hier, Frans of niet, en lijkt de afspraakloze tijd ook hier voorbij te gaan...Jammer, want ik genoot zo enorm van dat verschil met Nederland. Wekenlang achter elkaar geen enkele afspraak hebben onthaast en ontspant écht! Heerlijk, zo helemaal in te dalen in de vrije tijd...
Maar ook leuk te integreren en meer contacten te krijgen hier. In het begin vond ik mezelf een hele piet als ik een gesprekje had met een Francaise en simpele zaken kon uitwisselen. Nu ik hier langer woon ga ik me ongelukkig voelen als ik me niet kan uitdrukken zoals in mijn eigen taal. Ik raak heel gefrusteerd als ik alleen maar eenvoudige dingen kan overbrengen en verstaan. Bij de Tai-chi bv is een ontspanningsoefening tot slot, waarbij de lerares dat leidt met woorden. Ik versta rug, gezicht, spieren, benen en armen, maar wat ik daar dan mee moet doen niet...ik ben bekend met dit soort oefeningen dus denk het globaal wel te verstaan, maar vanochtend ging ik staan, terwijl de anderen op het matje opzij draaiden, ai... daar liep ik even uit de pas. Blijven kijken, Elly!