vrijdag 30 november 2012

Chambre à coudre

In de winter tover ik hier de kleinste slaapkamer om tot mijn chambre à coudre, mijn naaikamertje.
Dit jaar met een nieuwe machine waar ik al heel veel plezier aan beleefd heb!
Wat een ontwikkelingen, wat een gemak op zo'n modern apparaat. 
Een meditatief werkje (ook daarom was ik even weg van mijn blog)...om al mijn lapjes uit de zomerkast weer keurig op kleur in de winterkamer te leggen. Zo gaan ze allemaal weer eventjes door mijn handen. 
"O, ja, die heb ik ook nog" en..."Jee, deze zijn leuk bij elkaar voor een kussen" etc.



Dus orde is het wachtwoord, zeker tot Kerstmis! Weer even helemaal het familiehuis tot het onze maken, weten waar alle spulletjes liggen en te vinden zijn, in die 'veilige orde' winterrust nemen en ons klaar kunnen maken voor een nieuw seizoen...
helemaal december!

donderdag 29 november 2012

Een joli(ge) klusweek...

Afgelopen week hebben we niet stilgezeten, alhoewel het wel verdacht lang stil bleef op mijn blog...
Oorzaak: een oergezellige klusweek met vrienden Leontine en Laurids hier op La Sauvagère.
De mannen hebben tussenkamer Gauguin - waar vroeger de (schrootjes)vide was - goed geisoleerd qua geluid met plâtre phonique. Gasten zullen elkaar niet meer horen snurken. De platen zitten erop, het steenwol ertussen, de gaatjes gevuld en wat rest is schilderen of een mooi behangetje, maar dat is een mooie winterklus voor Ton en mij. 




Leontine en ik hebben de benedenbadkamer onder handen genomen: schoongemaakt, gewit en gedecoreerd met gipsen letters BONJOUR, zie hieronder.
Vraag van Ton: en hoe moet ik dat dan 's avonds interpreteren???
Mannen...





In de vrije uren daartussen veel bijkletsen, koffie en wijntjes, uit eten gaan en - naar het bekende recept - de mannen gedreven bezig met wat grotere bouwwerken zoals 3D puzzels maken van de Notre Dame en het Vaticaan!
We kijken terug op een gezellige week en mooie resultaten in onze hoeve hier...





zaterdag 17 november 2012

Het paard van Sinterklaas?

De verrassing van vandaag was dat er vanochtend plotseling een schimmel voor ons keukenraam stond...
Aangezien deze dag in het teken van de aankomst van Sinterklaas in Nederland stond (deze oma was zich daar terdege van bewust!), vond ik het een grappige surprise!
In de afgelopen anderhalf jaar hebben er geen paarden meer in de wei om ons heen gestaan. We hebben ze echt gemist. Maar om de hele waarheid te zeggen: de vliegen die ze in de zomer met zich meebrachten niet...
Kennelijk vindt de paardeboer dat de velden om ons heen weer van goede kwaliteit zijn en nu zijn ze dus allemaal weer terug, 15 paarden!
Ze stonden mooi bij elkaar in de mist vandaag...sprookjesachtig. Nu begrijpen we opeens ook waarom de boer de hooibalen daar liet staan. Er groeide alweer gras bovenop die balen!


Wij zijn er dus blij mee maar voor Foppe is het een belangrijke verandering in het bewaken van ons erf. Opeens weer geschuifel, gehinnik, draven, allemaal andere geluiden (die wij nauwelijks horen binnen) die de komende dagen weer een plek moeten krijgen bij hem. Niks mis met een alerte hond, dat is zijn taak! 


Niks geen Sinterklaasgewoonten hier... De letter voor bij de thee hebben we uit Nederland meegebracht. Wel volop chocolade voor Kerstmis in de winkels, maar er lopen geen twee feesten door elkaar, dat is wel zo rustig!

donderdag 15 november 2012

Legebakkensyndroom!

Bietenloof. De bietjes zitten in de vriezer,
het loof kan kleingesneden weer op de composthoop

Dit was nog net zo'n lekker laatste dagje om de moestuinbakken op te schonen. Alle overgebleven doorgeschoten groentes (zie mijn slabomen hieronder op de kruiwagen!) zijn eruit gehaald en Ton heeft ze daarna gevuld met verse compost van onze eigen composthoop. Prachtige aarde! Als straks de winter écht begint, dekken we ze nog toe met oude stalmest (van de paarden van de buren) en kunnen de wormen dat geheel lekker transformeren tot een nieuw groentebed voor de lente van 2013. 

Jules kwam er natuurlijk gezellig bijliggen...
Hier de kruiwagen vol met doorgeschoten groenten,
zelfs niet lekker genoeg meer voor de soep, helaas...

Twee verse preitjes om op het laatste moment rauw gesnipperd in de soep te doen,
om onze neusholten weer een beetje open te maken


Preibloem, prachtig! helaas geen zon genoeg meer
om hem helemaal tot bloei te laten komen
Prei die op het punt staat om te gaan bloeien
Zo, weer opgeruimd en opgevuld.
Wat een voldaan gevoel, aldus mijn countryman!

Met die lege bakken komen de zaad-uitzoeken-kriebels natuurlijk meteen naar boven ;-)

maandag 12 november 2012

Bollen erin!



Twee lieve mensen, die hier een weekje op huis, haard en levende have gepast hebben, deden ons meer dan honderd verschillende narcissenbollen cadeau. Wauw, die ben ik deze week aan het planten...
We hebben hier veel stenen in de grond dus dat is niet zoals in Nederland, kuiltje maken en bol erin... nee, meestentijds is het een heel gehak met de bar-a-min (staaf die in de mijnen werd gebruikt). Maar ik ben al halverwege en zo is het des te meer genieten in het voorjaar als ze opkomen en gaan bloeien!

donderdag 1 november 2012

Mon petit coin...

Afgelopen dagen ben ik druk geweest mijn eigen hoekje in de woonkamer te creëren. De tijd dat ik het heerlijk vond om overal met mijn laptop neer te strijken lijkt een beetje voorbij... In dit grote huis heb ik behoefte aan een plekje, vooral een eigen tafeltje met eigen dingen erop, waar ik naar buiten kan turen en kan denken en schrijven. Of zoals nu even een blogverhaaltje kan schrijven. Mijn tafeltje heeft een verhaal... Pappalief kwam met een massief grenen salontafel op de proppen, die hij langs de weg had zien staan. Timmerman als hij is, gaat het hem vreselijk aan het hart als mensen dat wegdoen. Hij vroeg me wat ik ervan vond... "en anders kan hij altijd nog in de kachel"! Mijn oude vadertje was er bijna mee gevallen, zo dik en zwaar was de tafel! We hebben hem meegenomen naar Frankrijk en Ton heeft er hier de lage poten afgeschroefd en hogere bolpoten onder gezet, die ik jaren geleden óók langs de weg had zien staan en meegenomen heb. Want ik had hier toen een hele boerderij te vullen dus alles wat me geschikt leek en op te knappen was (hobby) nam ik mee. Tsja, de appel valt niet ver van de boom! Vervolgens ben ik aan de slag gegaan en heb ik het dikke blad zeer grondig geschuurd 
(er stonden o.a. namen in gekrast) en de poten zwart gespoten. Daarna kwam het leukste werkje: het blad in de antiekwas zetten. Dat moet met staalwol ingewreven worden (huh), had ik nog nooit gedaan, maar met goed resultaat. Daarna vier uurtjes geduld hebben en dan pas uitwrijven. Ondertussen heb ik mijn hoekje schoongemaakt, ramen gelapt en tada...! Al met al is het heel erg naar mijn zin geworden en zit ik hier te schrijven op mijn super wasgladde tafeltje, omringd door de heerlijke geur van ciré des abeilles (bijenwas). Vele malen beter dan een verflucht. Poes Jut had de stoel inmiddels in beslag genomen en zit nu - terwijl ik schrijf - op het hoekje van de tafel. Ja, zij houdt ook wel van zo'n lekker rustig plekje...en mét haar is het veel gezelliger. Wat wil een mens nog meer? Helemaal gelukkig!