zondag 28 september 2014

In de voetsporen van mijn oma...

Toen we vorige week besloten vanuit Nederland via Zeeland naar La Sauvagère terug te gaan (petite vacance), kreeg ik het idee om de geboorteplaats van mijn oma te bezoeken, Sint Jansteen. 




Het plaatsje ligt tegen de Belgische grens aan. Het is altijd een raadsel voor me gebleven hoe een Zeeuwse vrouw om en nabij 1915 verkering krijgt met een NoordHollandse man...? In die tijd een enorme reis. Haar geboorteakte had ik gevonden via een nicht en op internet via "Zeeuwen Gezocht". Maar wanneer en waarom is ze naar het Noorden vertrokken? Onze zoektocht begon in St. Jansteen in - natuurlijk - de kroeg. Daar zitten de mensen die het weten. De naam de Saegher kende men aldaar alleen van over de grens, dat zijn Belgen! Toen naar Hulst om in het gemeentearchief te gaan zoeken, nog in de microfilms, jaja... Zoveel de Saeghers.... Pfff... En opeens, ja, daar was het gezin én hun vertrek. Vader, moeder, een tweeling van 4 (waaronder mijn oma) en een baby van 2 die naar Spaarndam gingen. Overgrootvader was dagloner en ging werken in de polders waar men veel mankracht nodig had voor de aanleg van het Noordzeekanaal. Onbestaanbaar in de tijd van nu, wat een verplaatsing, wat een onzekerheid. Zal er wel een warm huis zijn voor ons en de kinders, moeten ze gedacht hebben.
Dus tsja, mijn oma was 4 toen ze naar het Noorden ging, dus logisch dat ze daar verkering kreeg later. Raadsel 1 dus opgelost! Zag overigens ook nog even op de microfilms dat mijn bet-overgrootvader wel degelijk uit België kwam.
Maar... mijn nieuwsgierigheid was gewekt en ik wilde het huis zien waar ze geboren was, áls het er nog was. Het adres was akelig onleesbaar geschreven (gegevens uit de volkstelling van 1909) en doorgehaald. 




Want als je wegging, ging er een streep door! Terug naar de kroeg en onderweg alvast hulp van boven gevraagd ;-) Die kwam onmiddellijk want de bingo was er nét begonnen met allemaal krasse knarren. Zo ook postbode Gaston van wel 100 met zijn makkers. Die legde me uit wat er als adres stond. Wat wij voor 'dijk' hielden bleek 'Rijks' Wilhelminastraat 56 te zijn, zoals die straat begin vorige eeuw heette. Op mijn vraag of er in Sint Jansteen qua huizen/straten iets veranderd was, antwoordde men ontkennend. En toen naar de plaats, waar we inderdaad een woning aantroffen, maar geen idee, of dat er nog eentje uit die tijd betrof. Ik betwijfel het.


Ook de buurvrouw op 54 kon dat raadsel niet oplossen... Dit is in ieder geval wél haar geboortegrond. Daar eindigde voorlopig mijn zoektocht naar oma's wortels in Zeeland. Vermoedelijk allemaal input voor een mooi boekje ter nagedachtenis aan haar. Héérlijk terugreizend langs de Belgische - en Franse kust bleef ik er wel aan denken. Bet-overgrootvader was dus een Belg... zou ik daaraan mijn Bourgondische aard te danken hebben? In zekere zin wel fijn zo'n (zelfbedachte) verklaring, haha. Volgende zoektocht is hoeveel kinderen er nog bijkwamen in Spaarndam... 


met de groeten uit Franse kustplaats Êtretat!


maandag 15 september 2014

In de tuin met mijn vader

Mijn vader houdt hier weer lekker vakantie en elke dag doen we samen een klusje. Vandaag wilde hij één van de boomspiegels 'fatsoeneren'... Een aantal jaren geleden hebben we die samen gemaakt, rondom enkele fruitbomen. Omdat deze pruimenboom wat staat te zieltogen, vonden we het een goed idee om hem te voeden met compost en bloedmeelkorrels, zodat hij gedurende  de wintermaanden hopelijk weer wat gezonder wordt. Eerst alle plantjes en onkruid uit de boomspiegel (rondje aarde om de boom) verwijderd en met de compost erop ziet het er weer puntgaaf uit. Mijn vader wordt daar helemaal gelukkig van! Ik ook wel een beetje, hoor. Meer het aspect dat we daar de tijd voor nemen, als hoe het eruit ziet. Mijn vader gaat helemaal op in het verzorgen en bijhouden van de composthoop, zorgt dat hij voldoende warm wordt, hakt alle takjes die erop gaan mooi fijn en telt nog nét de wormen niet die hij erin ziet ;-)
Er huist vast een alchemist in mijn vaders ziel, zo gelukkig wordt hij ervan dat afval weer humus wordt. Onder het mom van: voedt de aarde en de aarde voedt jou. Dus helemaal in zijn element, mag ik wel zeggen. Voor ons is het heerlijk hem zo gelukkig te zien en hem te zien genieten dat hij lekker weer wat kan doen, want dat mist hij enorm in zijn nieuwe appartement. Dat rustig-aan klusjes doen rondom huis en tuin...
Tsja, wie vindt dat nu niet aangenaam?

Als je stil genoeg bent, hoor je de boom nu juichen...

Deze pruim is morgen aan de beurt!
Het composthoekje... 
Meneer torenvalk houdt ons vanaf het dak in de smiezen.

maandag 1 september 2014

Foei Foppe!

Geen idee wat in Foppe gevaren is maar hij is zoooo stout, zo'n grote dief de afgelopen week. Elke dag zijn er acties van hem... De vuilnisbak leeg halen (terugkomen van boodschappen doen en een omgekeerde vuilnisbak in de keuken vinden, alles nog eens doorgekauwd... bah), vandaag stal hij in één minuut een pond varkenshaas (goed ingepakt) van het aanrecht. Gisteren heeft hij de volle suikerpot van de salontafel omgekieperd en leeggegeten, eergisteren was het een hele knoflookworst, nét voor ik die voor de lunch op tafel wilde leggen. Foppe lijkt dan wat ongeïnteresseerd langs me heen te drentelen in de keuken, maar let op, hij schat zijn kansen in en slaat daarna gewoon toe. BOEH...