zondag 24 maart 2013

Klussen in de gîte 2

Al het voorbereidende werk in de gîte is nu gedaan. De muren zijn gevuld, gepleisterd en herschilderd, de wand geëgaliseerd en ook geschilderd en alle zaken zijn exact gemeten en aangeschaft. Nu komt het 'leuke' werk, de vloer leggen en de keuken plaatsen. Bij ieder onderdeel vieren we nu hoe het opknapt en comfortabeler wordt. Ik ben zelfs al zo ver gegaan een kleurige lap voor een gordijn aan te schaffen... maar we zien wel of dat allemaal past. Spannend ook want nu zal blijken of het allemaal goed 'matcht'...
Nog een weekje te gaan voor de begin van de klus - en genietweek. Tien mensen gaan komen, 20 handen!!!!, er liggen klussen klaar voor binnen en buiten, al naar gelang hoe het weer is... En dat is dan gelijk de kickoff van ons seizoen.
Ik ben er klaar voor. Lekker uitgerust tijdens de lange winter en uitziend naar de levendigheid van gasten om ons heen!

dinsdag 19 maart 2013

Vensterbankje

Dit wordt echt een before and after blogje... 
Afgelopen week heb ik het laatste vensterbankje in huis voorzien van authentieke tegels. De vorige eigenaresse, Rosalie, had een soort tegelobsessie... nou ja, ze deed het gewoon graag. Alles wat betegeld kon worden is ook voorzien en ook nog eens met allemaal verschillende soorten en kleuren. Ik dacht, als ik het nu niet doe, gebeurt het nooit meer. Je went er namelijk aan... en ziet het niet meer, maar lelijk was het! Van vrienden had ik een kistje terres cuites gekregen, de tegels waarmee vroeger vloeren en vensterbanken 'bekleed' werden. Vierkante stukken gebakken klei, geen een precies hetzelfde van vorm of kleur. Lekker boerig, dus dat past veel beter in ons landelijke huis.
Eigenlijk was het weghakken van de oude tegels het meeste werk, die lagen goed vast in het cement! Afijn, een paar uur hakken is ook lekker, sport ging niet door vanwege de sneeuw en zo kwam ik aan mijn noodzakelijke uurtjes  "bouger".
Toen tegels geplakt, de zijkanten op maat gemaakt (met hulp van Ton, die ze sleep) en de volgende dag gevoegd... Klaar! En trots, ik vind het echt mooi geworden, weer een stukje 'gerestaureerd'!



In het begin herstelden we vanuit haast ook veel met nieuwe materialen, naar oude bouwmaterialen moet je immers soms lang zoeken. Maar de tweede slag is om het echt goed en passend te doen en ook... om een mooie combinatie met het nieuwe te maken! Ik heb langzamerhand de ervaring dat echt authentiek vrijwel altijd naadloos samengaat met tijdloos nieuw.


Dit is het eindresultaat.

maandag 18 maart 2013

Cradle to cradle

Oftewel: alle gebruikte materialen zouden na hun leven in het ene product nuttig kunnen worden ingezet in een ander product, in de breedste zin des woords, liefst milieu-neutraal. De kringloop is dan compleet.
Op mijn eigen wijze probeerde ik daartoe vandaag een steentje bij te dragen. Een van de principes van cradle 2 cradle is: probeer goed te zijn in plaats van minder slecht...hum.
Twee jaar geleden kreeg ik van een schoonzus een hoes voor bovenop de wasmachine. Wellicht een aankoop waar je van denkt, wat voegt het toe? Maar alla, zij is ook van c 2 c en hij was van mooi, gewatteerd materiaal gemaakt, dus heb ik hem aangenomen. In het kader van: wat je allemaal niet kan gebruiken op een boerderij met een gastenhuis!
Vandaag opnieuw opruimacties (we maken ons immers klaar voor het komende seizoen), waarbij die hoes en een probleem rond een stofferinkje samenvielen...
Eureka!
Uitleg: Als Ton mensen masseert gebruikt hij soms een rol voor onder de knieeën, dat geeft ontspanning in de rug.
Die rol heb ik ooit gemaakt voor hem maar deze was inmiddels vettig geworden van alle massageoliën, dus zocht ik daarvoor een wasbaar alternatief.
Tja, zonneklaar: wasmachinehoes wordt wasbare hoes massagerol, precies het goede materiaal ervoor...

Dus even achter de naaimachine gekropen en zie hier het resultaat. De restjes gebruik ik voor kussenvulling.

Eind van de dag vraag ik me af: Wat is dat toch op zo'n dag? Ik neem me voor heel andere dingen te gaan doen - heb deze week eigenlijk een strak programma - evenals Ton... en dan gaan we beiden dingen doen die 'ontstaan' tijdens het werken aan iets anders. Is deze dag met iets omgeven wat wij oppikken? We hebben dat namelijk nooit tegelijkertijd...
Afijn, hij bedacht dus werkenderwijs een zolderkast van binnen te gaan aftimmeren (hij was ernaast bezig een binnendeur beter af te hangen) en daar mijn schilderijen (droog) op te gaan bergen.
Toen ik thuiskwam van mijn conversatieles had hij, heel komisch, een expo ingericht in de zolderkast... De portretten van diverse mensen keken elkaar diep in de ogen, zo klein, ha ha!
Grapje van hem, we hebben er hartelijk om gelachen, en het is zichtbaar gemaakte liefde, dat óók!

zaterdag 16 maart 2013

Nostalgique... en 1972

Bij een diepgaande opruimactie kwam ik gisteren mijn map tegen met alle ooit behaalde diploma's en zelfs ook die van mijn moeder (die allang is overleden). Dat is een moment om even te gaan zitten en alles weer door mijn handen te laten gaan... mijmer, mijmer. Ik blader mijn rapporten van de Lagere School door. De cijfers stijgen met de klassen die ik doorloop. 
Ik had als kind grote moeite me in het gareel van leren te begeven en als enig kind om overdag weg te gaan van alle vertrouwdheid die ik bij mijn moeder voelde. En eigenlijk speelde ik ook veel liever nog jaren door... Jammer dat er toen nog geen vrije scholen waren, ik had er zeker een fijnere schoolcarrière door gehad.
Afijn, stijfjes staat er in het rapport van de eerste klas: Dit is goed, maar Elly moet wel haar best blijven doen! Als er in alle volgende klassen vrijwel allemaal achten en zelfs een 9 prijken staat er niets meer bijgeschreven... Dat komt mij nu pijnlijk streng voor, maar ach, zo ging het destijds, men was zeer zuinig met complimentjes of zelfs maar een aanmoediging. Nog even verder bladeren... in weer andere documenten uit die tijd. Op mijn zeventiende, toen ik de MAVO had gedaan en daarna twee jaar voor schoonheidsspecialiste had geleerd wist ik het even niet meer. In ieder geval geen motivatie om als zodanig te gaan werken, een grote leegheid overviel me al tijdens mijn stages! Mijn vader en moeder - die de dure schoonheidsspecialiste-opleiding voor me hadden betaald (4000 gulden destijds) - lieten me zonder veel morren een beroepskeuzetest doen. Achteraf bezien heel liefdevol van ze! Ik ging, groen als ik was, naar Amsterdam naar de Dr. Jan Waterinkstichting en had daar een dag vol testen en gesprekjes... dat is wat ik me er nog van herinner.
Nu 41 jaar later, op weg naar 58 jaar volgende week, lees ik de test (getypt!) nogmaals door. Bijzonder! En tot mijn verrassing herken ik daaruit ten volle mijn bezigheden van nu, mijn huidige kwaliteiten, maar ook de toen nog sluimerende talenten die dit alles aangestuurd lijken te hebben. Uiteindelijk hebben ze dat goed gezien destijds en ben ik uiteindelijk helemaal gaan doen wat toen geadviseerd werd. Weliswaar met de nodige zijwegen, maar toch! Vleiend om te lezen, met enige schroom schrijf ik het hierop:
' Interesse in een zachte benadering van de dingen en een helpend contact met mensen, veel belangstelling voor de beeldende kunsten en voor het omgaan met de taal. Je maakt een uitgesproken heldere en zuivere indruk'.

17 jaar,ach...

In het verleden verpleegkundige, trainer/coach, nu herbergierster en wat schilder en schrijf ik graag! En altijd eigen bedrijven gehad... ook zoiets.
Het lijkt dat ik waarlijk tot bloei ben gekomen en eerlijk gezegd voelt dat zeker ook zo. Ik heb altijd de dingen kunnen doen waar mijn hart naar uitging, die me volop bezielden en die ik gewoon leuk en waardevol vond en nog vind... Ik voel me bevoorrecht! 
Geweldig toch zo'n verslag te vinden en terug te kunnen blikken in de tijd.

Vandaag meteen mijn vader gebeld en hem alsnog bedankt voor zijn 'ruimte' destijds om me gewoon weer wat anders te laten gaan doen, na zo'n dure opleiding.
"Ach, was zijn antwoord, je moet doen wat je graag wilt, en dat moest jij toen gewoon nog verder onderzoeken". En zo is het! Dat noem ik nog eens echt vaderlijke kwaliteiten! Overigens iets wat hijzelf ook altijd gedaan heeft, dus de appel valt niet ver van de boom. En hoe aanmoedigend dat voor mij is geweest in tegenstelling tot die rapporten... dat is gebleken.


Maar altijd wel 8-8-8 voor vlijt, gedrag en netheid...
Hoe braaf kun je zijn?

woensdag 13 maart 2013

Hier klopt iets niet...

Il y a quelque chose qui ne va pas...zoals de Fransen zeggen.
Rondom ons domein kijken we uit op weilanden waar al sinds vorige jaar zomer zo'n 400 hooibalen liggen, rond opgebonden.
We hoorden dat dat een plicht van de boeren schijnt te zijn, dat zij voor half juli het gras maaien en tot hooibalen verwerken. Ook de paardenboer David - die deze weilanden bezit en zijn Percheronpaarden hier laat grazen - heeft zich aan deze plicht gehouden. Maar vervolgens heeft hij de meeste hooibalen kennelijk niet nodig. In één weiland heeft hij er een soort van omheining voor de paarden van gemaakt, waarachter zij bij snijdende wind wat in de luwte kunnen staan. En ze nemen er af en toe een hap van... Tot groot verdriet van onze buren die ook paarden houden en hooibalen moeten kopen, zeker in zo'n lange winter als deze, staan zovele hooibalen hier te vergaan...
Ze werden eerst groen en nat in het najaar en nu staan ze er witjes bij...
Een beeld wat niet klopt, realiseerde ik me gisteren tijdens een wandelingetje.
Hooibalen zijn meer een zomerbeeld, met sneeuw erop, nou nee...daar klopt iets niet.
Datzelfde gevoel had ik ook gisteravond toen Ton en ik om 19 uur, met uitzicht op de sneeuwvelden, zaten te eten... maar nog wel helemaal licht, ook vervreemdend.

dappere dodo in de sneeuw...



Verstandig dat ik vorige week niet aan mijn neiging
heb toegegeven om alvast slaplantjes te
kopen voor in de bakken...



Kortom, lieve sneeuw, je past eigenlijk niet meer in half maart. Volgende week is het lente, wil je asjeblieft plaats maken voor het volgende seizoen? We smachten ernaar...

zondag 10 maart 2013

Klussen in de gîte

We zijn weer een volle week aan het werk geweest in de gîte... Om nu te zeggen dat het mooi wordt, mwah, we zijn natuurlijk alleen maar voorbereidend werk aan het doen. Dat is niet direct scoren maar allemaal wel noodzakelijk. Ton heeft o.a. de bakstenen muur onder de bar (ook zo vreselijk jaren zeventig) gestukt met enduit mural, dat opgedroogd meteen zo'n mooie naturel kleur heeft. Afgelopen week hebben we er samen ook een groot raam geplaatst (dubbelglas) i.p.v. de twee openslaande ramen. De bedoeling is dat ik de roedeverdeling - zoals die er was - weer terugbreng met twee eiken planken, waarin we spulletjes kunnen zetten. Het plaatsen ging niet helemaal goed zodat er in de hoek een barst in gekomen is. Jammer! Maar ja, we doen veel zelf en dan gaat er af en toe iets mis, het blijven ook leerprojecten voor ons. 
De nieuwe muur met water, afvoer en electra erin staat klaar, daar kunnen straks zo de keukenkasten voor. We hebben inmiddels een vloer uitgezocht, licht gedroogd eiken, die in bestelling staat. Voor de komende week staat het herstellen van de muur met de gaten op de planning. De balken zijn allemaal geschilderd...
Erg benieuwd hoe ver we eind van de week zullen zijn. In mijn hoofd is het al een paleisje, warm, licht, comfortabel.

Alleen werkt de nieuwe CVkachel in de gîte niet erg mee. Het is natuurlijk fijn als er warmte is als we aan het werk zijn en ons werk ook droogt... Maar hij doet het niet als hij het doen moet, waar ik werkelijk heeeeeel chagerijnig van wordt. Het is teleurstelling op teleurstelling met hem. Zo'n 'zelfdenkende' kachel heeft dus ook zijn nadelen. In een gewone haard stop je hout, vuur erbij en hopsa, hij is aan. Van niets en niemand afhankelijk. Maar dit exemplaar....pfff. Gisteren duurde het me allemaal weer veel te lang met zijn geplande voorbereidingen en stak ik hem zelf aan i.p.v. het wachten op het zelfontsteken. Nee hoor, krijg ik na 5 minuten, VIJF MINUTEN!, de mededeling: wrong flame...
Ja, alsof ik dat niet wist.
Is ie net lekker op weg, last hij weer een ecostopje in, dan weer vindt hij de granules iets te vochtig, als de stroom uitvalt en weer aangaat, blijft hij uit... kortom er is steeds wat!
Over een paar dagen komt er iemand naar kijken, hopelijk lost dat de problemen op.


Links het nieuwe raam, recht vooruit de nieuwe muur
met afvoer, water en electra op de benodigde plaatsen
Ton aan het stuken...

Muurtje gestuukt!

De volle gereedschapstafel...
altijd een gedenkwaardig en ambachtelijk tafereel!

Somber troosteloos zondagje hier vandaag, wat zo mooi en zonnig begon, maar ja, toen lagen we nog te bedde...

zaterdag 9 maart 2013

Avondwandeling...

Ton laat 's avonds Foppe uit maar altijd willen de beide poezen mee. Het is een soort van geconditioneerdheid of gewoonte, want het gaat bepaald niet van harte. Ze sjokken zo'n beetje mee, mauwend!
Maar deze wandeling was anders want ze kwamen gevieren en hoop anderen tegen...
Om te beginnen lag de weg vol met joekels van regenwormen, dik 20 cm en langer, een heuse slalom was vereist. Verderop zaten twee kikkers, zich óók lekker rustig midden op de (warme asfalt) weg gesettelt...
Tot slot nam Foppe een run in de berm om een egel te pakken, maar werd flink afgestraft, want die had natuurlijk meteen zijn stekels uit. Toen Foppe zijn snuit snel weer terugtrok, rolde de egel op de weg.
Een levendig avondwandelingetje dit keer! Gelukkig dat hier nauwelijks verkeer komt, zodat iedereen blijft leven...

Spooky!

donderdag 7 maart 2013

Isabelle... de lapjeskat



Vanmiddag had ik mijn eerste conversatieuurtje met Hélène, die ik ken van Taichi. Zij woont in een dorpje bij ons in de buurt. Zij wil graag Engels spreken, ik Frans, dus die afspraak was snel gemaakt.
Toen ik arriveerde op Le Martellière, stonden daar 5 huizen, tsja... Een verzameling woningen dus, soort buurtschap, dat men een hameau noemt. Heel Frans, want totaal uitgestorven aan de buitenkant. Maar gewoon maar aangebeld bij de eerste woning en daar was Hélène. Een lieve, bescheiden en zachtaardige vrouw, die omringd werd door drie katten, twee Cyperse (Tigre) en één lapjeskat (Isabelle).
Verwarring bij mij ... ik vroeg naar de soort en krijg een naam te horen. Dus vroeg opnieuw... Hélène antwoordde mij dat (ja, echt) alle lapjeskatten Isabelle worden genoemd in Frankrijk...
En de twee anderen, hoe heten zij?  "Sindbad en Titu, maar we noemen ze altijd allebei Minet. Zo heten alle Franse katten...".
T'is maar dat je het weet!

Lapjeskat: Vachtkleur bij katten met drie kleuren, vaak zwart met geel en rood in grote vlekken. De erfelijke aanleg voor deze kleuren liggen op het X-chromosoom. Maar er kan maar één kleur zijn per X-chromosoom. Alleen vrouwtjespoezen (XX) kunnen lapjes- of "schildpadtekening" ( enkel wart-rood) hebben...
Heel soms wordt een lapjeskater geboren en omdat hij dan de chromosomen XXY heeft, is hij steriel.


Speelse jonge lapjeskat gaat achter blaadje aan...
Een heuse lapjeskat, gevonden op internet
gemaakt door Annelies

Beeld Lapjeskat van
Yvet Thunnissen
(Galerie Beelden aan Zee)


woensdag 6 maart 2013

Blogboek 2012 gearriveerd!

Ook dit jaar weer een spannend moment, als mijn blogboeken (eindelijk) van de drukpers afrollen...
Tijdens midwinter, begin januari, heb ik al mijn geposte blogs in 2012 via Blurb (internetorganisatie) een écht boek íngesleept en alsnog verder bewerkt. 
Dat is wel een volle week werk... Vorige week zijn de twee boeken gearriveerd. Helaas kwam het pakket met de twee boeken zwaar beschadigd aan. Merde! Tenminste één boek is onleesbaar, de andere heeft een aantal omgevouwen bladzijden, jammer! Vermoedelijk omdat het te klein verpakt was. Het lijkt opengebarsten te zijn tijdens het vervoer van NL naar FR. Omdat ik niet wist of ik ze zo zou moeten terugsturen (en ze geseald verpakt waren) moest ik ze bijna een week lang op tafel laten liggen. En maar mailen met Blurb en de vervoerder FEDeX, maar nul reacties...
Weet je wel hoe moeilijk dat is, mijn nieuwe boek niet ter hand te kunnen nemen, terwijl het gewoon voor mijn neus ligt, wah...?? Na een paar dagen heb ik wat gepeuterd aan de plakrand, nee, je zou het zien als ik het verbrak. Niet doen Elly, beheers je. Na nog weer drie dagen er omheen gelopen te hebben, heb ik het scheurtje wat groter gemaakt en fini.... heb ik er gewoon eentje uitgepakt. 
Superleuk dat alle blogs weer zo mooi vastgelegd zijn en grappig om ze terug te lezen... wat maken we toch veel mee, hier!
Al bladerend gaat ons leven hier in 2012 opnieuw aan me voorbij...
Vanmiddag kreeg ik het bericht dat Blurb onmiddellijk twee nieuwe boeken gratis afstuurt. Nu mag ik er écht in lezen!!
Ik heb het meteen meegenomen naar mijn conversatie-uurtje met Chantal (zij staat er ook in) en wat verhaaltjes al bladerend vertaald en daarover met haar gesproken. Zij zou ze graag in het Frans lezen, ach... voor nu een brug te ver.


Zo werden zij afgeleverd!
Niet geaccepteerd natuurlijk.

Maar mijn geduld is beloond... straks heb ik er drie i.p.v.twee, dus één mooi boek gratis! C' est encore une chance (een geluk bij een ongeluk)!




zondag 3 maart 2013

Warm plekje...


Nog even en hij verbrandt zijn achterste, dacht ik vanmiddag! Jules kroop bijna in de haard vanmiddag. En Jut, zij zoekt het in de dekentjes....



Gelukkig staat ons een mooi-weer-week te wachten, op naar de 12 graden die ons morgen beloofd is.