Haricots verts, peren en appels!

Als ik niet oplet loop ik de lekkere Franse boontjes mis! Voor het eerst in mijn leven oogst ik mijn eigen haricots verts en wist niet dat ze zo verstopt hingen achter de grote hoeveelheid bladeren. Ik had al een aantal keren gecheckt of er wat te plukken viel maar op de verkeerde plaats...vandaar. Nu hangen er opeens wel hele grote...maar evengoed lekker.

Hoe sappig en lekker zijn nétgeplukte bonen vergeleken met die van de groenteboer. Echt een goed zichtbaar (knakken en het water spat in het rond) én proefbaar verschil. Dat heb ik niet bij de bietjes, waar iedereen zo over roemt...

De perenboom verrast ons dit jaar ook enorm, want nu eens geen drie onooglijk, misvormde peren maar een boom vol, twee jaar na zijn grote snoeibeurt, waarvan hij kennelijk op kracht moest komen. Ik denk dat er wel 50 - 75 peren aanhangen, dus een kilo of 10 - 15. Welk ras, ik zou het niet weten. Stoofpeer of handpeer, mwah, ziet er uit als handpeer. Wie ze herkent, kan het mij misschien vertellen? Ze zijn geelgroen, sommigen al met een mooie rode blos, maar nog wel keihard... Poire William?

Ik ben wel trots, hoor, op al die verse producten uit eigen tuin. Naarmate ik meer seizoenen intens beleef hier in Normandië en de bomen kaal, uitlopend, met bloesem en uiteindelijk met vruchten zie, besef ik des te meer hoe mooi de kringloop is en wat een overvloed er in de natuur is. En ook: wat een energie er nodig is (van de natuur en van ons) om de bomen goed te onderhouden en de opbrengst allemaal goed te verwerken.

Vorige week stond de tweede mand met een kilo of zeven reeds gevallen appels bij de achterdeur. Ik moest ze verwerken maar vond er echt geen tijd voor. Sommigen werden al bruin en steeds moest ik ze voorbij lopen... C’est ça. Marja - die een week hielp bij ons - kon het niet over haar hart verkrijgen ze te laten staan en heeft in de dagen erna de enkele goede alsnog geschild en hebben we er nog een grote Tarte Tatin van kunnen bakken voor de Taichigroep...

Ik weet dat er nog zeker 10 manden gaan volgen...dus til er niet meer zo zwaar aan, maar jammer is het om ze te laten rotten!

We kijken dus uit naar de appelpersdag in oktober, waar we hopelijk al onze appels weer tot appelsap kunnen laten verwerken. En dan nu maar hopen dat de muizen ‘meewerken’ en – als we de appels geraapt en geplukt hebben – ze tot die datum met rust laten. Vorig jaar hadden we ze op de werkzolder op kranten gelegd en waren ze tóch aangevreten. In plaats van er gewoon een aantal op te eten, hadden ze van elke appel een klein hapje genomen. Gemeen, toch?

Ik heb er dan ook toenemend minder moeite mee als de kat er weer een paar verschalkt...

Ook dat is de kringloop.

Aumônière

Gisteren na drie weken 'zorgen & koken' lekker zelf uit eten geweest! Zowaar een moderne brasserie gevonden in het stadje verderop, Mortagne, met hedendaagse gerechten op de kaart. Dat is heel bijzonder voor ons zo op het platteland. Ze hadden zelfs vierkante borden, oh lala...
Als toetje wilden we een aumônière bestellen, spannend, omdat we niet wisten wat het was. Even snel opzoeken in het woordenboekje op mijn telefoon lukte niet...onbekend woord. Aumônière blijkt buideltje te betekenen. Als toetje is het een abrikoos waar de pit vervangen wordt door een suikerklontje en die in een driehoek van zandtaartdeeg gebakken wordt in de oven. Vervolgens wordt hij geserveerd met een abrikozensaus met gemalen amandelen, hmmm
De historie - thuis even opgezocht in mijn La Rousse - vertelt nog het volgende: het dessert kreeg deze naam omdat het de vorm  heeft van een buideltje dat men aan de gordel droeg voor het geven van aalmoezen...
Lekker was het!

Japan in eigen tuin!

Deze week is het motto: TAICHI!  Heel apart is dat we ook jonge deelnemers hebben. Natuurlijk hebben ze de lessen het liefst buiten in de tuin. Waar ze maandag ietwat onwennig - want beginners - hun bewegingen leerden van Leo de Taichileraar, zie ik ze nu (donderdag) alles steeds vloeiender en met veel concentratie én afgestemd op elkaar uitvoeren. Als ik in de keuken op mijn PC de pas geschoten foto's met ze terugkijk, zijn de oe's en ah's niet van de lucht... Uit bewondering voor zichzelf (Jeetje) en soms klinkt het ook heel even vanuit een beetje afkeer ..."Moet je mij daar nu zien"... Maar oefening baart kunst...



Een cidertje tussendoor is ook niet verkeerd


Naast de Taichilessen in de ochtend en middag wordt er Chi-gewandeld en ook lekker 'zomaar' gewandeld naar de Salon du Thé voor een taartje...of leest men een boek in de tuin. Er heerst hier deze week een gezellige, lekker ontspannen sfeer. Marja, die ons helpt in de keuken en verzorging, is ook actief in de tuin en brengt tussendoor 'even' een hele border op orde. Wauw!
Wat wil een mens nog meer? Drie Taichideelnemers tonen hieronder hun Japanse kleding die ze meebrachten en waarin ze hier graag lopen.
Ik hoef niet op vakantie, ik heb Japan in eigen tuin! Superleuk!

Win win

Afgelopen zondag lekker weer een rommelmarkt bezocht en wel in eigen dorp!
Het was Jaarfeestdag in Bellavilliers. Dat begint met een H. mis (vaak met doop), waarbij tot slot iedereen wordt getrakteerd op een plak brioche (zoet brood), uitgereikt bij het verlaten van de kerk. Daarna worden bij het herdenkingsmoment (naast de kerk) de doden herdacht uit de eerste Wereldoorlog. Dan barst het feest los: bier, wijn, patat en worst en iedereen de vide-greniers (rommelmarkt) op. Tussen de normale rommel zag ik ook veel mooie dingen: een oude spiegel, een rol heel antiek behang (om oude kast van binnen te behangen), heel oude postkaarten, een kinderboekje (heel goed voor mijn Frans) en een oude zinken emmer. Allemaal gekocht! De boer waarvan ik de emmer kocht had al een aantal glaasjes op en noemde volgens mij uit pure ballorigheid de prijs van 5 euro. Ik vond het een prima bedrag en ging erop in. Zijn dag kon niet meer stuk. Nog even en hij had lachend met zijn handen op zijn knieën geslagen: 5 euro voor mijn oude emmer, die is gek! Dat bedrag is veel voor een boer hier.
Maar ik ben heel blij met mijn mooie emmer voor in de tuin, dus dat was met recht een win-winsituatie!

De kleine dingen...

In La Perrière - het kunstenaarsdorp 6 km bij ons vandaan - staan veel mooie oude huisjes en dito luiken. In veel ervan zijn galerietjes en ateliers waar de kunstenaars staan te werken. Afgelopen vrijdag bezocht ik er eentje en op de luiken van zijn huisje viel me dit op:

Ze zijn bedoeld om de luiken vast te zetten. Sommigen zijn heel gewoon en recht maar deze is als kleine vrouwelijke torso gemaakt. De kleuren zijn zo mooi gepatineerd geraakt en heel leuk als schilderobject, in te schilderen in een hoekje van een schilderij bijvoorbeeld.

Saampjes lekker lui...

Vandaag was een prachtige dag om de lichte eetkamerstoelen onder handen te nemen. Allerlei vlekken van chocola, jam etc erop. Droog en warm, dus snel weer droog na het sopje.
Maar...nog vóór ze droog waren zijn ze ontdekt door ons poezenstel, Jut en Jul!
Zo'n lekker zacht stoeltje in de zon en dan natuurlijk samen. Heel vaak kiezen ze een plekje naast elkaar.

Ze liggen er 'uitgeteld' bij, waarvan is mij een raadsel...

Met kleine Jut moeten we uitkijken,  vertelde de dierenarts...Haar dunbehaarde albino-oortjes verbranden snel in de zon. We smeren ze vanaf nu dus in met nivea, factor zoveel...
Het was even wennen, maar nu vindt ze het prima.

Daarna verder met slapen en hangen in de keuken...zij wel!

Slot open atelierweek

Vandaag hebben we de open-atelierweek afgesloten. Met zijn drieën (twee deelnemers en ik) hebben we binnen en buiten heerlijk veel geschilderd in een heel ontspannen sfeer.  Geen les maar experimenteren, van elkaar leren, elkaar inspireren én alle tijd hebben voor een schilderij opbouwen...
Kopje koffie en glaasje wijn op zijn tijd, kortom een zalige week!
Net zoals in de andere schilderweken hebben we vanmiddag 'formeel' onze producten van afgelopen week bij elkaar gehangen, nadat we de week doorgesproken hadden in de Salon du Thé in La Perrière (kunstenaarsdorp 6 km van ons vandaan) onder het genot van een koele fles Cider. Ja-ja, noodzakelijk zo'n bespreking ;-)

Omdat ik de anderen deze week gaandeweg heb kunnen laten zien hoe je met de techniek doorschuren en glacis aanbrengen een schilderij laag over laag opbouwt, heb ik besloten rondom deze techniek volgend jaar zelf een schilderweek te organiseren. Verrassend dat dit werkenderwijs ontstond en fijn dat ik dat meteen heb kunnen toetsen aan de deelnemers, want ervaren, eerlijk, creatief  en kritisch waren ze!

Een toet van thuis!

Van vrienden Eveline en Johan - die 60 km verderop wonen - kregen we gisteren een paar kilo aardbeien uit eigen tuin, met het keurmerk: meteen verwerken!
Zo gezegd, zo gedaan. Schoongemaakt en in de keukenmachine ermee. Tralala, aardbeiencoulis zoals dat in keukentermen heet.
Vandaag dus toetje: fromage blanc (kwark) met aardbeien erop.

Puur en heerlijk! Op de foto net zag ik dat het zo wel een héél Nederlandse uitstraling heeft!
Onze 15 net nieuw geplante aardbeien uit Nederland - van paps gekegen - staan te landen in Franse bodem hier... Hopelijk gaan die het net zo goed doen!

Heilige boontjes

Op 15 mei schreef ik dat de bonen het wat mij betreft konden schudden - want te druk met andere dingen dan moestuin -  maar met hulp van schoonzus en nicht (dank, dank) zijn ze toch geplant begin juli. Komt tijd, komt raad. Laat maar niet te laat, want in ieder geval voor 15 juli! Daarna schijnen ze het niet meer te doen...
Ik had haricots verts (Frans sperzieboontje), Nederlandse stokspekbonen (uit het pakket groenten van weleer) en heilige boontjes gezaaid ( ja, ja, die bestaan écht!)
Zij heten vermoedelijk zo omdat op ieder wit boontje een engeltje staat afgebeeld...superleuk.



 Na het rooien van de tuinbonen (waarbij ik de wortels van de planten vanwege de stikstofafgift in de grond heb laten zitten) stonden de wilgenstaken meteen klaar om dienst te doen voor deze partij bonen. Lekker makkelijk!
Ze zijn goed aangeslagen en nu - 6 weken later - bijna 2 meter hoog, althans de haricots verts en stokspekbonen. Er zitten al piepkleine boontjes aan, heel schattig!



Het eerste boontje





De heilige boontjes blijven laag (deze braverikken nemen natuurlijk weinig risico ;-)



Stokspekboon "Blauhilde" met blauwe peulen (schijnen lekkerder te zijn...)

Tot zover de bonen...



Pompoenen!

De pompoenen doen het heel goed dit jaar. Ik heb afgelopen winter van een gekochte biologische pompoen de pitten gedroogd omdat ik hem zo lekker vond en hem daarom wou zaaien. Toen ik die zaadjes eind maart in de kiempotjes had zitten bedacht ik dat als ze niet zouden opkomen ik behoorlijk laat zou zijn met nieuwe te kopen en alsnog te zaaien. Dus geen risico genomen en dat maar meteen gedaan. Nu heb ik twee soorten door elkaar, zou niet meer weten wie welke is. Zelfde kleur, zelfde grootte...Maar minder groot dan vorig jaar. Ik heb ze nu op dakpannen gelegd zodat ze droog liggen (i.p.v. op vochtig gras) en de dakpannen 's nachts de overdag opgeslagen warmte kunnen afgeven aan de vrucht. Verder heb ik ze na 2-3 goede exemplaren gesnoeid zodat alle groeienergie nog naar de vruchten kan. Maar erg groot worden ze nog niet. C'est ca, dan zijn ze maar lekker vlezig en zoet. Pompoenen, je kunt er niet genoeg van hebben! Zo lekker in allerlei gerechten en zo vrolijk en decoratief in de tuin. Je hebt er inderdaad meerdere keren plezier van!

Al weer voorbij...

De schilderweek is voorbij gevloooogen! Op mijn netvlies staan nog vers alle indrukken en alle schilderijen die deze week gemaakt zijn. Maar zaterdag zijn de cursisten al weer huiswaarts gegaan, jammer! In mijn rondje in de tuin zag ik in de bloemenbak nog een stille getuige: een penseel dat stond te drogen...
Deze week stond in het teken van Impressionisme. Er is geoefend in een Monet, Seurat en tenslotte Gauguin-stijl.

Leerzaam om te zien hoe zij bezig waren, ook voor mij aan de zijlijn. De deelnemers stonden twee dagen lang te oefenen in het landschap weergeven in puntjes (o.a. Seurat): pointillisme, wat hier en daar wat moeite gaf, omdat er grenzen verlegd moesten worden. Je wilt sneller, anders, op je eigen manier, maar het thema is: via gekleurde puntjes.

Maar ... de resultaten waren er dan ook naar! Verrassend prachtig, allemaal! De strobalen om ons heen leende zich natuurlijk prachtig voor dit soort landschapjes, oftewel paysages. Mazzel dat die er nog stonden!
Vrijdagavond hebben we de week met een expositie, een fotopresentatie en een buffet samen feestelijk afgesloten, heel erg leuk en gezellig. Wat een voldaan gevoel dat we weer zo kunnen terugkijken op deze week!

Vandaag op de rommelmarkt in Bellême nog wat spullletjes gevonden - ook gestippeld - die ik cadeau kreeg van een lieve deelnemer, die nog even was gebleven...een superleuk aandenken, vandaar dit laatste stilleven...

Quelle bonheur!!

De schilderweek is hier in volle gang. Vanaf maandag zaten de deelnemers al stoer in de tuin te schetsen, toen ik het binnen veel behaaglijker vond... Onze oude stal - inderdaad een héérlijk schilderobject - is dus 10 keer geschilderd, ieder in eigen stijl.
Hier alvast een voorproefje...



Foto van de stal







Impressie van cursiste


Is dat niet mooi al? Ik voel me zooo gelukkig met al die creërende mensen om me heen, met het atelier vol schildersezels met allerlei werk erop, met schilderende mensen in de tuin en aan tafel gesprekken over schilderen etc.

Toen ik vanmiddag tijdens de lunch liet vallen dat we voor onze luiken een andere tint grijsblauw hebben uitgezocht moesten de kleurkaarten meteen op tafel komen en lieten zeker zeven deelnemers hun ideeën daarop los...heerlijk. Schilders en kleur, onlosmakelijk en diep met elkaar verbonden!

Pony’s in de boomgaard...

Bij de buren wordt een kinderkamp gehouden en een van hun gebruikelijke uitjes is dan om met de kinderen op de pony’s  naar ons toe te wandelen, met zijn allen limonade en cake in de tuin te drinken en te eten en dan weer terug te lopen. Hoe eenvoudig kan iets leuks doen zijn? Tijdens onze versnaperingen deden de pony’s zich te goed aan eigen lekkernijen: de appels en peren die reeds op de grond lagen in onze boomgaard.

Van gekkigheid wisten ze niet hoe snel ze al dat lekkere groene gras en fruit allemaal konden opeten en tijdens dat rondrennen in de boomgaard ritsten ze met hun zadelknop nog meer fruit van de bomen.

We zijn in het paradijs beland... moeten ze gedacht hebben.

Omgekeerde wereld!

Die goeie 'oude' Foppe is  maar naast Jut en Jul gekropen in de veel te krappe mand die hij ooit als pup heeft gehad, zo'n 15 kilo geleden! De poezen nemen steeds vaker bezit van zijn mand en zijn kleed...

Foppe is toch wel een lot uit de loterij, zoooo'n lieve hond. Er komen en gaan allerlei mensen, soms ook met andere honden en hij is er altijd blij mee. Enthousiast over iedereen, altijd in voor spelen met de bal of een lekker stukje lopen. Het maakt hem niet uit of er een andere hond of poes uit zijn bak eet, Heel, heel soms gromt hij even als in het volle spel zijn speelmaatje net even eerder bij 'zijn' bal is, maar nooit serieus. Foppe is ook een prater, wat je vaker van stabijen hoort.'s Morgens bij het weerzien loopt hij altijd gezellig te murmelen tegen ons. Van hem kun je echt zeggen dat hij nooit en te nimmer chagerijnig is. We zijn gek op hem!

Yoga spirit!

Vorige week hebben we hier een Yogagroep gehad met veel leuke Yogalessen, o.a. in de tuin. Gelukkig maar dat het weer goed was!

Tussen de Yogalessen door was er voldoende tijd andere dingen te doen, zoals samen wandelen (dichtbij of ver), naar de Salon du Thé voor een heerlijk kopje thee met zelfgebakken taart, een tripje naar Chartres met zijn mooie kathedraal, luieren en lezen in een zonnestoel in de tuin, franse inkopen doen in de supermarkt voor thuis...
Wij op onze beurt genoten van het koken voor deze groep en de tuin hielp ons daarbij. Al een heleboel appels en pruimen dienen zich aan en Leontine en ik maakten hier heerlijke taarten van als toetje. Nog lekkerder was het om die op te eten bij het vuur 's avonds, echt heel gezellig!

Kortom, we hebben ons allemaal weer goed vermaakt, men genoot van de maaltijden en zo te lezen in het gastenboek ging iedereen heel 'gevuld' (en soepel !)huiswaarts. Na een paar daagjes voor onszelf bereiden we nu weer monter de komende schilderweek voor...opruimen en schoonmaken, een weekmenu kiezen met bijbehorende boodschappenlijst, vervolgens groots inkopen, de wekelijkse strijkmarathon doen en af en toe ook lekker luieren, hoor! (en een kort blogje schrijven)