woensdag 31 december 2014

Oudjaar à huit

We zijn hier vandaag met zijn achten om 2014 uit te luiden. Overal staan de kachels te loeien, in de werkplaats worden oliebollen en appelflappen gebakken, in de keuken een kanjer van een huzarensalade gemaakt met gevulde eitjes en allerlei lekkere andere hapjes, dus je ziet: het gaat er hier lekker oer-Hollands aan toe!
Hanne en Wilma aan de bak!


Naar middeleeuws recept: appelflappen


Rest me jullie op deze dag een heerlijk uiteinde te wensen en ik hoop dat jullie met plezier en waardering terug kunnen kijken op het afgelopen jaar en wat het jullie gebracht heeft op de weg door het leven! Morgen weer een nieuwe dag en een nieuw jaar, nog helemaal onbeschreven...

zondag 28 december 2014

Puccini en slachtafval...

Oftewel het mooiste en het lelijkste wat ik de afgelopen kerstperiode gezien heb. Ik was zeer getroffen door de opera La Bohème, de prachtige muziek en poëtische liederen die al in 1895 geschreven zijn en die in 1897 in Den Haag als opera voor het eerst in Nederland uitgevoerd is. Van een diepe romantiek! Hoofdrolspeelster Mimi zong:"Ik hou van alle dingen die langzaam en zachtaardig tot mij komen". Wat een mooie en inspirerende zin. De gezongen taal deed me nadenken over het grote verschil in emoties beleven toen en nu. Hoe zij bijvoorbeeld zongen over een jaloezie die in je vaart, waardoor je wordt getroffen en die je beheerst. Het leven en zijn emoties teruggebracht tot een minimale regie... Hoe anders is het vandaag de dag waarin we geacht worden hiermee om te kunnen gaan. Als je er veel last van hebt lijkt dat min of meer een eigen keuze. Ach, de tijden van weleer.
Op de vuilstort werd ik getroffen door een doos met de resten van geplukt wild, ik denk een fazant. Het heerlijke vlees met Kerst verorberd en hier lag wat over was van het geslachte dier; veel veren, darmen, poten, een kop... Overigens op zich ook wel weer een schilderachtig tafereel maar zo bloot en onzorgvuldig weggedaan is lelijk en respectloos.





dinsdag 16 december 2014

Donkere dagen...

Vandaag zon op: 8.43 uur, zon onder: 17.04 uur
We zitten weer in de donkere dagen voor Kerstmis. Ik besefte dit heel goed toen ik boodschappen deed aan het eind van de middag. Om half vijf vertrok ik - nog redelijk licht - en ik kwam een uurtje later in pikkedonker terug. Omdat ik nog een ommetje moest maken om de vuilnis kwijt te raken, reed ik vele kilometers lang voorbij pikzwarte boerderijen, stallen, zwarte vlaktes. Grappig is dat ik dan gewoon de hele tijd met groot licht kan rijden omdat er toch geen tegenliggers zijn... Enfin, die donkerte in gebouwen, die verlaten indruk die het op me maakt, alle luiken al dicht, de donkerte in de stallen met de dieren... en dat dat er nu gewoon elke dag is. Mijn gedachten dwalen af op zo'n ritje. Het is (er) dus gewoon, de 'nacht' naast de dag, de zorgen naast het geluk, de pijn naast de vreugde, de kramp naast de ontspanning... Toch altijd weer moeilijk om die gedachte te accepteren, dat die twee opponenten onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. In Nederland had ik die gedachten nauwelijks. Er was altijd afleiding in het straatbeeld, nooit kilometers lang niets, zeker in de donkere maand december met zijn versieringen. Na zo'n supermarktbezoek, met alle toeters en bellen, beland ik dan snel weer met de voeten op de aarde. En dat is goed en heilzaam als je op het platteland woont, want anders hou je dat niet vol. Maar ik rij het erf op, zie de lichte vensters (wij Hollanders doen de luiken niet dicht) en binnen ronkt heerlijk de kachel, place to be!

zondag 14 december 2014

Muis gaat emigreren...

Onze kleine 'aanloper' Muis, die nu twee weken bij ons is, doet het heel goed. Ze (zijn we inmiddels achter) durft elke dag meer en ze maakt veel contact met de andere poezen Jut en Jul. Jul vindt dat gaandeweg wat leuker en speelt een beetje terug... Onze poes Jut gunt haar nog steeds geen blik waardig, hoe Muis ook haar best doet in beeld te komen, positief of negatief. Foppe is heel erg leuk en 'neust' vaak met haar.
Vandaag was het plotseling circus in huis voor haar, ze werd er heel druk van. Er kwam een kerstboom te staan (vanaf de bank op springhoogte!) en allerlei dozen met papier en ballen en glitterslingers erin. En ook nog brandende lichtjes... Oh, Feest!
In het begin was het nog leuk, maar na een uurtje kreeg ze een time-out van mij in de keuken omdat ze de boom net zo snel aftuigde als ik hem optuigde...
Dat schiet niet echt op! Na weer een half uurtje ben ik maar lekker met haar gaan kroelen op schoot, het waren gewoon teveel prikkels voor haar ineens. Ze viel direct in slaap... ze is een schatje! Maar ze gaat emigreren, naar Nederland, naar één van mijn dochters. Fijn, vertrouwd, zo kan ik haar nog regelmatig zien.
In dat besef geniet ik nog meer van haar in de laatste dagen hier. En héérlijk dat mijn kleinkinderen nu met haar gaan spelen en voor haar kunnen zorgen, hun eerste huisdier: Muis!






vrijdag 5 december 2014

Saint Nicolas

Deze dag begon al sinterklaasachtig... Ik was aan het rommelen op zolder en vond een doos met nog ingepakt servies. Beneden uitpakken geblazen en verrast worden door alle mooie dingen die ik nog had. Grappig! 


Jut zit er gezellig bij!

De Fransen kennen dit feest niet, dus ook de marsepein-kruidnoten-speculaas-traditie gaat hier aan me voorbij, als ik het niet zelf zou maken. Mister Kitschen-aid stond al weer een paar dagen te lonken naar me, toe nou... toe nou.
De speculaaskruiden waren reeds in Holland ingeslagen, en ach, die zijn ook nog wel zelf te maken.
Dit weekend hebben we brocante-rommelmarkt in ons eigen dorp waar ik assisteer bij het klaarzetten en de verkoop (vandaar het gerommel op zolder). Ik had bedacht dat ik mijn dorpsgenoten wel kon verrassen op kruidnootjes en speculaas. Dus de weeshuisknop kon aan bij mij en bakken maar! Nee, zonder gekheid, ik neem een bescheiden schaal mee, het zijn toch geen snoepers.






                    Fijne avond en veel plezier vanavond voor iedereen die het viert!


maandag 1 december 2014

Grijzen en valen...

Grijzen en valen zijn donderstralen! Un petit chat perdu? Vanmiddag hoorde ik gepiep voor het raam van het atelier. Eerst dacht ik nog aan een muisje binnen en Foppe ook, dus die liep al heel alert met me mee te zoeken, toen we plots deze kleine buiten voor de pui ontwaarden... Een kitten, grijsbeige... Ik schat een week of 7/8. Hoe schattig! Maar wat te doen? Jut en Jul 'blazen' dit project met verve af, letterlijk! Foppe is zoals altijd adorable, zorgend, ruikend, oplettend waar de kleine gaat... Van hem hou ik 't meest!
Even rondgebeld of de buren een kitten missen... Het lijkt er niet op. Mijn Franse buuf raadde me aan het aan de facteur, postbode te zeggen. Bekendmaken via de ouderwetse tam-tam dus! 
Het poesje is al zo aanhankelijk, eet en drinkt uit bakjes, dus kan nooit een wild kitten zijn.
Ik heb hem eerst op schoot bij mijn vader gezet, waar hij meteen ging liggen slapen. De handen van mijn vader zijn groter dan hij! Wat een aandoenlijk vertrouwen in de wereld straalt deze kleine opdonder uit! Hij kijkt naar het geblaas van de andere katten alsof het hem niets doet... Via facetime heb ik hem aan de kleinkinderen laten zien, die zaten zowat met hun neus 'in het scherm'! We hadden hem samen al bijna een naam gegeven... Wat vinden jullie van Thomas, Purkje of Muis...? Muis is verreweg het beste, omdat ik eerst dacht dat hij er een was en omdat hij zo hoog piept!
Nu eerst maar even wennen aan deze nieuwkomer voor we een bestemming hebben of zoeken.