zondag 24 februari 2013

Koud...maar kievit!

Ook hier lage temperaturen en een zeer koude noordoostenwind...


Andere tijden...
Beide foto's zijn uit het prachtige boek: "Winters van toen"
van H.Otten, T. van de Spek en R. van den Born.
Op dit moment staan de paarden om ons heen allemaal met hun achterste naar de lichte sneeuwbui toe, helemaal met elkaar in lijn. Grappig gezicht.
Ondanks de koude hebben we wél een week met veel zon achter de rug die de aarde wat opgewarmd heeft en de wurmen kennelijk naar boven bracht. Het is hier een komen en gaan van vogels op het gras, die zich ook duidelijk laten horen, waaronder veel vinken. Maar tijdens de afwas zag ik gisteren de eerste kieviten hier, in een groep van ongeveer twintig! Achter het raam hoorde ik helaas niet hun kreet:Tjoewiet, tjoewiet... Wat zijn ze mooi, met hun kuif, hun kleuren en hun gracieuze bewegingen. Deze plevieren (familienaam en hun Latijnse naam is Vanellus vanellus) bewegen zich net iets langzamer dan andere vogels. En daarnaast zijn kieviten natuurlijk bij uitstek lentebodes...
Onze buren hadden vorige week al grote groepen wilde ganzen zien overvliegen, wat ook zo'n teken is... wie weet? 
Op 1 maart start op internet weer www.beleefdelente.nl waarop we allerlei vogels via de webcams 'stiekem' kunnen volgen in het voorjaar. Voor mij is het aftellen...


De eerste kieviten op la Sauvagère...


dinsdag 19 februari 2013

Méli-mélo

Het was de afgelopen dagen een allegaartje, een méli-mélo, van 'Franse' afspraakjes. Leuk en voor mijn Frans echt heel erg goed. Het begon zondag met een petit-diner bij onze Franse vrienden Chantal en Gilles. Aangezien ik trouw op mijn conversatie-afspraakjes met Chantal kom, en mijn Frans daardoor gestaag verbetert, zag ik er dit keer niet tegen op. Dat wil zeggen, tegen een hele avond Frans spreken, want gezellig is het bij hen altijd!
Gelijk bij binnenkomst heb ik een verhaal afgestoken, dat helpt me goed om over mijn eigen drempel van spreken te komen. Grappig en fijn om te merken dat het aantal onderwerpen nu uitgebreider worden en zich meer verdiepen. En van serieus tot heel veel humor gaan.... Finalement, want ik vind het steeds lastiger worden dat ik niet kan praten en me kan uitdrukken zoals ik wil.
Maandag had ik dan mijn conversatie-uurtje, waarin we hebben gesproken over wat we zoal lezen en daarvan vinden. Dinsdagochtend Tai-chi, met koetjes en kalfjes-Frans, maar waarin ik ook meer in contact raakte met Thérèse, een Française die graag Engels wil leren spreken. We hebben de afspraak gemaakt dat we elkaar daarin gaan ondersteunen. Zij blij en ik blij.
(Aangezien mijn Franse lerares is gestopt met lesgeven, zoek ik dus andere haalbare oplossingen.)
En vanavond, last but not least, had ik kookles. Mijn woorden leken een beetje op..., ik was stillig en verstond lang niet alles, waar ik zo op hoopte.
Taalgewijs gaat het dus goed als men maar goed articuleert, geen dialect spreekt en vooral niet te snel spreekt... maar dat zijn voorlopig nog teveel voorwaarden om mijn contacten op rolletjes te laten lopen, ha ha.
Enfin, ik heb vanavond wel een hoop geleerd over koken met havervlokken en bloemen en kruiden en weer nieuwe mensen hier leren kennen... Dat was erg leuk, maar nu even tranquille met dat Frans.

zondag 17 februari 2013

Sloop van de gîte-keuken


Afgelopen week zijn we met veel plezier aan deze klus begonnen... démolir la cuisine du gîte.
Ik heb al aan veel bouwwerken meegeholpen in mijn leven - zeker hier op La Sauvagère - maar slopen, nee, dat nog nooit. Ik vond het in één woord magnifique! Met een grote voorhamer beuken onder en op het aanrechtblad, zodat de tegels in het rond vlogen. (met bril op natuurlijk!)
Je doet iets volkomen goeds ('opbouwend' in de zin van voortgang), wat in alle andere situaties heel desastreus zou zijn. Is dat soms de lol?
Wit van het stof, een aanhanger met puin rijker en dan onder de douche!
(Hmm..., en dan een biertje, zou Ton zeggen, maar ik niet).
Bijgaand een eerste impressie van de sloop...

Het keukentje zoals het was...
De balken zijn wel weer reuze handig als
het om het stof-afschermen van het woongedeelte gaat!
Onttakeling van gasfles, slang, water e.d.
Nu eens in de bouwvakker-modus
Hier het inslijpen van de parpaings, dat zijn
grijze holle betonnen bouwblokken
Zo, die verhoogde ontzettend-jaren-zeventig-bar is
gelukkig weg... eindelijk! Met een lekker breed-eikenhouten
blad erop (zoals in het grote huis) wordt het meer een
kookeiland, wat ons gezellig lijkt in een vakantiehuis.

We zijn inmiddels zelf een keuken aan het ontwerpen, want we zitten vast aan maten tussen twee balken en een ontzettend scheve muur... maar dat is een leuke uitdaging.
Nu zondag, geen gesloop, lekker lezen maar morgen mogen we weer ;-)

maandag 11 februari 2013

Schilderzondag...




Wat een somber en troosteloos weer hier! Motregen, slagregen en mistige regen... veel meer variatie is er niet. Ik ben jaloers op jullie sneeuw in Nederland!
Afijn, dan maar binnen iets leuks gezocht... dus had ik me gisteren helemaal geïnstalleerd aan de eettafel met al mijn schilderspullen om me heen en mijn tafelezel voor me, want in het atelier werken is nu veel te koud.

Inleidend: Ik wil deze zomer gaan exposeren in ons eigen dorp, Bellavilliers, en dat is ook goed mogelijk in de galerie-ruimte aldaar. (Heerlijk toch dat je dat niet jaren van tevoren hoeft te bespreken).
Dat voornemen geeft op een prettige manier richting aan wat ik schilder op dit moment. Ik ben een alles-schilder en hou van afwisseling. Abstract, stillevens, een portret maar ook allerlei technieken, olie & acryl, met structuren erin of stoffen of papier... Als ik dat alles zo eens bij elkaar zet - en dat is een heleboel geworden in de afgelopen jaren - is het een allegaartje! Met absoluut leuke dingen ertussen maar teveel van alles... Als geheel is dat niet mooi en niet interessant genoeg voor anderen, vind ik.
Dus een expositie inrichten verlegt mijn blik naar wat 'series' zouden kunnen worden (om bij elkaar te kunnen hangen) van wat ik al heb of er nog bij moet gaan schilderen. Zodat het meer een eenheid wordt.

Zo heb ik in de afgelopen maanden bij mooi licht foto's genomen van ornamenten in onze omgeving. Een geroeste deurklopper, een paar klompen bij een raam, een authentieke poort... Buiten dat het me heerlijk lijkt om dat te gaan schilderen met al die oude patins erop, is het voor mijn dorpsgenoten peut-être leuk om dat te herkennen van hun eigen omgeving?
Gisteren heb ik een tweede deel bij een tweeluik gemaakt van tuintaferelen en een oud schilderij opgepimpt tot keukenkunst (waar ik er al meerdere van heb). Met deze opdrachtjes voor mezelf heb ik een heerlijke schilderzondag gehad en werd er helemaal vrolijk van...