dinsdag 24 februari 2015

Waldorfsoep!

Ik zit lekker in de kookmodus en ben allerlei nieuwe gerechten aan het uitproberen. Zo ook het volgende soeprecept wat ik uit een oud tijdschrift opgedoken heb...
Het is gezond, makkelijk te maken in korte tijd, niet duur.
De waldorfsalade is bij iedereen wel redelijk bekend, nu is er van dezelfde ingrediënten (behalve dan de mayo) een wintersoep gemaakt. Vullend, maar niet zwaar!

Nodig (8 personen, als maaltijdsoep 4)

1 selderijknol (ongeveer een kilo)
2 friszure appels (bv groene Granny Smith)
25 gr boter
1 ui, gesnipperd
1 eetlepel mosterd
1-1,5 liter groentebouillon (welke dikte je lekker vindt)
zout en peper
200 ml crème fraîche
100 gr walnoten, grofgehakt, iets geroosterd.
2 eetl gehakte peterselie

Bereidingswijze
Schil de selderijknol en snijd hem in kleine stukjes. Smelt de boter in een soeppan en bak de gesnipperde ui hierin glazig. Voeg de selderij, twee van de drie appels in stukjes, de mosterd en de bouillon toe. Kook alles 15 minuten of tot de selderijblokjes zacht zijn. Pureer de soep met een staafmixer. Breng op smaak met zout en peper en eventueel nog wat mosterd. Roer de helft van de crème fraîche erdoor. Snijd de laatste (gewassen, niet geschilde) appel in kleine blokjes en meng met de grofgehakte walnoten en peterselie.
Garneer elke kom of bord met een dotje crème fraîche en het appel-walnotenmengsel. Winters maar toch fijntjes...
Bon appétit!

zaterdag 21 februari 2015

Tarte au citron in een glaasje

Wie kent het niet? Tarte au citron... voor de liefhebbers van een lichtere versie, die er ook nog eens prachtig uitziet hieronder het recept. Ik heb het overgenomen van de blog www.devousamoi-dominique.blogspot.fr
Dit is een site van een Bretonse culinaire redactrice...Dominique dus.
Leuke recepten, héérlijk toetje voor dit weekend en goed voor je Frans. Maar hierbij de vertaalde versie:


Nodig (8-10 glaasjes)
8 roomboter-zandtaart koekjes (banketbakker!)
Voor de citroencrème
2 biologische citroenen : voor de rasp en daarna voor 150 ml citroensap
4 eieren, losgeklopt
200 g poedersuiker of fijne tafelsuiker
100 g roomboter in kleine stukjes
3 volle eetlepels crème fraiche
Voor de Italiaanse meringue (eiwitschuim) :
2 eiwitten (liefst zo vers mogelijk)
150 g suiker
50 ml water

Was de citroenen en rasp de schil op een fijne rasp, zo dat je niet het wit van de schil  raakt, dat is namelijk bitter. Vermeng deze rasp met de suiker en laat dit 10 minuten intrekken. Pers de citroenen en meet 150 ml af. Doe het sap bij het suikermengsel.  Voeg vervolgens de geklopte eieren erbij en verwarm dit mengsel langzaam in pan met een dikke bodem. Blijf contant roeren met een garde totdat het mengsel dik wordt. Haal het dan van het vuur, laat het 5 minuten afkoelen en voeg dan  al kloppend de klontjes boter toe. Laat dit afkoelen, afgedekt  met een laagje huishoudfolie erop (tegen velvorming). Dit kun je ook heel goed de avond van tevoren maken! Meng er voor je het gaat verwerken, de crème fraiche door.

La meringue Italiënne: verwarm in een pan met dikke bodem het water met de suiker tot 120 graden (indien je een suikerthermometer hebt) en laat dit 5 minuten koken. Het moet helder zijn, bijna geen bubbeltjes meer hebben en dikker worden.  Ondertussen klop je de eiwitten stijf met de mixer, zodat er pieken ontstaan. Giet in een klein straaltje de suikersiroop al mixend bij het eiwit. Blijf zeker 10 minuten mixen totdat het mengsel weer wat afgekoeld is. Het moet er dan stevig en glanzend uitzien. Anders dan gewoon eiwitschuim  heeft dit meer de textuur van marshmellows. Doe het als het helemaal is afgekoeld in een spuitzak.

Het opmaken van de glaasjes:
Verkruimel de koekjes en verdeel dit over de 8 glaasjes. Giet in elk glaasje citroencrème, let op dat je het in 8 porties verdeelt. Maak met de spuitzak in elk glaasje een mooie toef eiwitschuim. Bruleer met een keukenbrander het eiwitschuim. Doe dit het liefst vlak voor het serveren, dan blijven de toeven mooi knapperig.



Geniet ervan!

vrijdag 20 februari 2015

Winterschilderen

Mijn schildersezel staat in de woonkamer, tafeltje ernaast met verf en penselen... mijn piepkleine ateliertje, zeg maar. In ons échte atelier is het nu 7 graden en nauwelijks warm te stoken, dus bepaald niet haalbaar om daar te staan schilderen. Dan maar gezellig op een kluitje, niet? Ik kan soms opeens zo'n zin hebben om voedsel te schilderen! Dan moet er een appel of een ei geschilderd worden door me... er is geen ontkomen aan! Wat dat is? Het is de precisie waar ik dan naar verlang om mee bezig te zijn. Het eindeloos laag over laag doorschilderen tot het écht lijkt. Dat kan hem zitten in de juiste ronding, juiste schaduw maar vooral in de schakering van de kleuren. Ooit leerde ik van een schilder naar de kleuren te kijken in de schaal van 1-10. Bijvoorbeeld: hoe blauw is het in vergelijking tot het andere vlak, en die daartussen dan, welk cijfer heeft die? Die vaardigheid gebruik ik steeds als ik zo'n doekje maak. En vaak afstand nemen en kijken vanaf een paar meter, of die kleur nu echt 'klopt'. Dat is een andere spanning dan bezig zijn met een abstract schilderij. Daar moeten dan weer andere dingen 'kloppen'. Zeker niet makkelijker! Ik geniet ervan dat af te wisselen.
Maar iets te schilderen wat precies moet lijken zoals de boterigheid hieronder van mijn avocadohelften en de lichtval door het vruchtvlees van de citroenen, dat vind ik gewoon een leuke puzzel. Triomf als het lukt, natuurlijk, dan heb ik van mezelf gewonnen. Dan kan in een klein vorm - of kleurverschil zitten, en dan... hoera!
Soms duurt het dágen voordat er een hoera voelbaar wordt. Desondanks winst, want mijn hoofd raakt zo lekker leeg van dit preciseren. Vervolgens vraagt het na zo'n hoera over een gedeelte van het doekje grote discipline daar verder af te blijven en het dan niet weer te verprutsen, ook zoiets! Afijn, ik heb er lekker aan gewerkt deze week en nu nog een plekje in de keuken uitkiezen, maar eigenlijk gaat het voornamelijk om het maken...



woensdag 18 februari 2015

Le début...

De zon wint steeds meer aan kracht en vanmiddag togen we voor het  eerst naar buiten voor tuinwerk! De geraniumbakken heb ik leeggegooid op de composthoop en daarna goed schoongemaakt met groene zeep. Ze staan nu te drogen. Wel binnen zetten straks want wellicht komt er vannacht weer nachtvorst en dan springen ze, zo volgezogen als ze zijn met water. Daarna heb ik de vlinderstruiken gesnoeid, ze staan er weer fris en fruitig bij! Kom maar op met al die nieuwe uitlopers! De rozen zijn al een stap verder en hebben allerlei nieuwe rode plukjes... dus al volop aan het uitlopen maar die snoei ik pas in maart. Jut klom naast me traag een boom in om eens polshoogte te nemen bij de vogelhuisjes, of er al voor haar aantrekkelijke activiteiten waren. Nee, nog niets te horen, dus afgemarcheerd maar weer (ook traag), de mand bij de kachel weer in! Ik ruimde nog wat afgewaaide takken - groot en fijn - van de berk op en daarbij kwam ons eerste jaar hier in mijn herinnering. Dat magische eerste jaar dat alles nieuw is, in huis, tuin en omgeving... Onze jongste dochter hielp ons toen in februari met tuinwerk en maakte van al die fijne berketakjes handzame bosjes voor in de open haard. Het waren er een heleboel en allemaal met netjes met een touwtje erom... hoe lief en romantisch! We hebben er lang plezier van gehad.
Ik koester nu hoe intens en vol genot ik dat eerste jaar beleefde, nog niet behept met de hoeveelheid tuintaken die ik nu in februari - zo aan het begin van het seizoen - al weer voor me zie opdoemen. Stem: "Hoezo leuk takjes rapen en binden... er staan veertig struiken die uitgedund moeten worden, begin daar eens aan..." Ach die stem kan ik wel uitzetten, maar dat onbevangen gevoel terugkrijgen en alleen maar genieten van een grote tuin helaas niet meer. Toch deed ik op mijn manier mijn best, maakte op mijn dooie gemakje de snoeischaren schoon en putte me zo'n eerste middag niet gelijk uit. Dat is bijzonder voor mij, dat was toch genieten!


donderdag 12 februari 2015

Koffie bestellen in Frankrijk...

Zelfs na zoveel jaren hier is het soms nog steeds een verrassing als ik een capuccino buiten de deur drink... gelukkig meestal traditioneel met opgestoomde melk maar ook nog wel met een flinke toef slagroom. Ik vraag het altijd maar even... Un petit crème bij mijn favoriete kroeg op de markt in Bellême is altijd hetzelfde, maar un petit crème in Alençon, tsja...weer anders.
Vandaar dat ik onderstaande feitjes (gepubliceerd op het forum Nederlanders in Frankrijk) graag met jullie deel. Aardig om te lezen én nuttig!


10 manieren om koffie te bestellen in Frankrijk

Een ‘café au lait’, die drinken de Fransen alleen thuis en wie kortweg om een ‘café’ vraagt, krijgt standaard een espresso… Koffie bestellen in Frankrijk is ingewikkelder dan je zou denken. Hoe krijg je precies wat je wilt hebben?
Un café: de meest gebruikte manier om in Frankrijk koffie te bestellen, maar let op, je krijgt dan een klein kopje sterke zwarte koffie en bijna altijd is dat een espresso. Je kunt ook zeggen un café noir of un expresso, allemaal hetzelfde.
koffie bestellen in frankrijk
Un café double: voor een grotere dosis,vraag je om een ‘un double’, dan krijg je koffie van dezelfde sterkte in een groter kopje.
Un café serré: de sterkste variant, een espresso met de helft van de normale hoeveelheid water (ristretto in Italië).
Un allongé of un américain: deze espresso aangelengd (= allongé) met heet water, lijkt qua sterkte het meeste op een Hollandse kop koffie. Kost in principe hetzelfde als een espresso en is dus de goedkoopste koffie op de kaart.
Un café au lait: bestel geen café au lait in een café, want die drinken Fransen eigenlijk alleen thuis (of in een hotel) bij het ontbijt. Het gaat om koffie met veel melk geserveerd in een kommetje, zodat je er een croissant of zelfs een heel stuk stokbrood (inclusief boter en jam) in kunt dopen.
koffie bestellen in frankrijk
Un café crème: in alle andere situaties is dit de manier om een koffie met melk te bestellen. Bestaat in 2 formaten, als petit crème en grand crème . Als je zeker wilt zijn dat je niet de extra grote en duurdere kop krijgt voorgezet (niet altijd duidelijk aangegeven op de kaart), kun je er standaard petit toevoegen (dus: un petit crème).
Une noisette: als dat toch nog te veel koffie en vooral te veel melk voor is, dan kun je voor de noisette kiezen. Dat is een koffie in espresso-formaat met een kannetje warme melk ernaast, zodat je zelf kunt doseren. En soms is de melk al toegevoegd.
Un cappuccino: in de grote Franse steden bestaan correcte versies van de Italiaanse koffievariant met opgeklopte melk, maar pas op want op het Franse platteland krijg je als je een cappuccino vraagt nog vaak koffie met slagroom – niet echt hetzelfde. Let ook: dit is meestal de duurste koffieoptie op de kaart, in Parijs vaak rond de 5 euro.
Un déca: alle bovenstaande koffievarianten kun je ook bestellen zonder cafeïne door het woord ‘déca’ toe te voegen. (une noisette déca  bijv.)
koffie bestellen in frankrijk
Un café filtre: in het groeiende aantal hippe barista-barretjes in Parijs en andere grote Franse steden zie je nieuwe of juist klassieke koffiesoorten terugkomen. Zo is op diverse plekken de gouwe-ouwe filterkoffie weer in de mode.
Tip! Leuke site om de beste koffiebars in Parijs te vinden: www.goodcoffeeinparis.com