donderdag 31 december 2015

Bon réveillon de Saint-Sylvestre!

Vanavond Oudejaarsavond... elke dag hebben we hier een andere heilige, vandaag Saint Sylvestre. 
In de oven staat een rijke tulband te garen om samen met vrienden op te peuzelen. Weer eens wat anders dan oliebollen. Het is heel zonnig weer, heerlijk om naar buiten te gaan met Foppe en 7 graden, een lekker frisje in de zon!
De Fransen gaan vanavond, net zoals op Kerstavond, met elkaar aan tafel. Op oudejaarsavond is dat vaak met vrienden in tegenstelling tot kerstavond die doorgaans met familie wordt doorgebracht. Mijn Franse vriendin vertelde me gisteren dat ze bij hun vanavond midden op tafel ook een mand met pakjes hebben. Iedere gast neemt een klein cadeautje mee, voor een man of een vrouw (dat zal vast geloot worden). Tijdens de maaltijd van een aantal gangen, vanaf 21.00 tot de overgang naar het nieuwe jaar, kan er steeds een cadeautje worden gepakt. Sympa, niet?
In de supermarkt ontwaarde ik afgelopen week steeds meer stapels mandjes/manden met oesters, krabben en kreeften. Ja, vis staat zeker op het menu vanavond bij de meesten!
Bij ons in de woonkamer staat alles weer zoals vanouds, nu alleen om de heerlijk snorrende kachel heen. Wat een goede aankoop!
Ik kijk terug op een mooi jaar en ga vol vertrouwen, plezier een prettige nieuwsgierigheid over wat komen gaat het nieuwe in. Allemaal een fijne jaarwisseling gewenst!



De Helleborus bloeit weer prachtig
(evenals de ribes, maar dat is een beetje raar...)





Naar Oud-Hollands recept, dat dan weer wel...





maandag 28 december 2015

Kachel klaar!

Vandaag hebben ze de kachel geplaatst! Vanaf 8.30 uur waren ze al druk bezig met een nieuwe dubbelwandige pijp door de schoorsteen te maken, waarbij e.e.a. tegenzat, zoals allerlei uitstulpingen in de stenen schoorsteen vanbinnen, waardoor de nieuwe roestvrijstalen pijp (met iets grotere diameter) hier en daar vastliep. Uiteindelijk verdween er 8 meter pijp van onderen de schoorsteen in, met veel Frans geschreeuw vanaf het dak naar binnen...
Toen dat gedaan was en aan het T-stuk in de muur verbonden was, gingen ze aan de gang met een gat boren in de buitenmuur die 80 cm dik is. Dit is nodig omdat er dan verse lucht van buitenaf aangezogen wordt de kachel in. Een uur lang denderwerk en heel, heel veel stof. Onze hulp had vorige week net eens lekker alles schoongemaakt... want we dachten dat dit nu achter de rug was. Haar werk werd hiermee onmiddellijk teniet gedaan, aij. Daarna werd de wand achter de kachel en het plafond erboven afgewerkt met gipsplaat wat bestand is tegen vuur. Het was allang etenstijd geweest en ze bleven maar bezig... heel onfrans wel! Om 16.00 uur heb ik een pizza voor ze gebakken met koffie, wat ze erg 'gentile' vonden, maar niet nodig. 
Tegen vijven werd onze kachel naar binnen gereden, 100 kilo, en op zijn plaats gezet en daarna werden er 18 grote stenen in gehesen, goed voor 150 kilo en véél warmte! Dat zijn een soort van spekstenen maar die zitten aan de binnenkant van de kachel en worden door het vuur in de kachel verwarmd en geven die warmte nog lange tijd daarna af. De kachel zelf geeft natuurlijk ook confectiewarmte af. Om precies zeven uur verdwenen de monteurs nadat ze de kachel hadden aangestoken en ons daarbij veel instructies hadden gegeven. Ik heb door de dag heen een reportage gemaakt die jullie hieronder kunnen zien!












zondag 20 december 2015

Kerststol!

Dit jaar heb ik het toch weer de stoute schoenen aangetrokken. Op het forum Nederlanders in Frankrijk kwam ik een recept tegen van Kerststol en dat was méér dan verleidelijk... Bovendien had ik wel een kerststeuntje in de rug nodig om in de sfeer te komen. We hebben voor het eerst in meer dan dertig jaar geen kerstboom staan vanwege de verbouwingsperikelen en op een of andere manier had ik geen puf zo'n half rommelig, stoffig huis toch te gaan versieren.
Dus een stol maken was een goed idee!
Doordat de schouw is afgebroken ben ik mijn goede rijsplekje kwijt voor brood en gebak, dus het rijzen lukte in eerste instantie van geen kant, ook niet naast de kachel. Alle verdere ingrediënten als sukade, noten, kaneel-amandelspijs en in rum gewelde krenten stonden klaar, zo hoopgevend, maar het rijzen kwam maar niet van de grond... het duurde uren voordat het ging opbollen, waardoor het resultaat een smakelijk maar toch vrij droog brood geworden is. Jammer, maar ik weet zeker dat ik volgend jaar weer die bevlogenheid voel om hem te gaan maken.
Op het forum las ik verder een leuk verhaal van deze Nederlandse die reeds 25 jaar in Frankrijk woont en inmiddels Franse schoonkinderen heeft. Ieder jaar als haar Kerststol alvast staat uit te dampen op Réveillon (de avond van 24 december waarop veel Fransen hét grote Kerstdiner met elkaar nuttigen) maar bedoeld is voor het kerstontbijt op de 25e protesteren de aangetrouwde kinderen. Als dessert van het diner willen ze steevast een plak van wat volgens hun tarte is. De maakster zegt dat de kerststol pain is en bedoeld voor het ontbijt... grappig toch!




zaterdag 12 december 2015

Kachel 2

Dag 3,4 en 5 van het kachelproject hebben jullie dus nog tegoed van ons!
Op het voegen na van het tegelplateau is de plek klaar. De kachel kan arriveren, maar wanneer... tsja, dat is nog de vraag? Komende week is afgesproken, on verra. Nu we onze luie stoelen op de eetkamerplek hebben staan kunnen we het vanaf een afstand goed bekijken. Na het vreselijke infresen van een elektra-leiding konden we de plastic anti-stoftent opruimen en hebben we dus weer goed zicht op onze 'bouwlocatie', eerste rang, zeg maar.
Bij het maken van het tegelplateau moesten we tegelijkertijd een aantal belangrijke beslissingen nemen (waarbij we advies kregen); 
1. waar de kachel precies geplaatst moet worden (midden op het tegelplateau namelijk én ook verband houdend met het schoorsteengat, maar dat is ruim. 
2. vervolgens waar we precies de toekomstige vensters willen hebben en hoe groot, want de kachel er middenin vinden we het mooiste...
Dat vereiste eerst degelijk reken - én besluitwerk, en ons vervolgens ook aan die besluiten houden! Ik moet toegeven dat ik meer hecht aan voortschrijdend inzicht, maar in een verbouwing kan dat in een zooitje ontaarden. Op muur en vloer hebben we nu alles definitief uitgetekend... zo gaat het er dus uitzien. Toen we het echt helemaal eens waren konden we rustig à deux gaan tegelen. 


Het puin gaat naar de buurvrouw voor het
ophogen van doorgangen bij weides


Vloertje van cement om te egaliseren
voor onder het tegelplateau

Onze terres cuites (handgebakken tegels) die
we op de zolder van de stal vonden.
Zie ook de ingefreesde leiding!
Die Ton van mij kan alles...



dinsdag 8 december 2015

Project kachel is gestart!

Gisteren is Ton begonnen met het slopen van de zeventigerjaren-schouw. Eerst onze zithoek naar voren geplaatst en een soort tent gebouwd van plastic - vastgeniet - op de balken (makkelijk!). Om het ergste stof niet door het hele huis te krijgen. Toen gewoon maar de moker erin voor het eerste gat... Spectacle!
Verder sloopte Ton met veel beleid, hoor! Je ziet gewoon de ruimte in de kamer ontstaan, prachtig.


De 'avant' foto dus!

Yes, I'm in!

Van binnenuit de schouw gesloopt zodat
het puin niet op de kachel valt binnenin

Resultaat van dag 1

Resultaat dag 2
Het fundament waar de kachel op - en instond
is geheel van gewapend beton.
Dat is dus drillen geblazen. Ik ben gevlucht...
Wel fijn dat we geen buren hebben!


zondag 6 december 2015

Een tijdverdrijf?

Twee keer per jaar organiseert de 'erfgoedcommissie' van ons dorp een rommelmarkt. De opbrengst is bestemd voor onderhoud van de kerk! Vorig jaar € 1.300, dus konden we e.e.a. in de kerk laten repareren waar iedereen heel blij mee is. Veel dorpsgenoten brengen spullen in, soms heel waardevol, soms ook prullaria... Ton is penningmeester van deze club geworden (de caisse is hem toevertrouwd) en ik help voor de tweede keer mee de rommelmarkt voor te bereiden. Alles uitpakken, ordenen, op gedekte tafels zetten en het prijzen op hun geheel eigen wijze! Voor mijn Frans héél leerzaam want ieder voorwerp wordt gepakt en soms zelfs besproken. Concreet: vorig jaar plakkertje van 0,50 cent op een oude beker, wat gaan we er dit jaar voor vragen? Als er nu iemand in het gezelschap is die de beker meer waard vindt gaat alles op de schop en gaan we opnieuw een prijs vinden met elkaar. Het zo belangrijke débat!
Er zijn duizenden dingen op die tafels, stapels met borden, pannen, vazen!
Dat duurt dus immens lang! Mijn Hollands ingebakken gevoel voor functionaliteit (en eigen behoefte om de dingen vlot te doen), efficiency komt hier enorm tegen in opstand. Vorig jaar was het nog nieuw, maar nu wist ik wat er ging komen... Ik had deze keer koffie en koekjes meegebracht, enerzijds vanwege mijn eigen behoefte maar ook een beetje om de tijd te doden. Ik focuste zoveel mogelijk op de taal en wat ik daarvan kon leren. De avond ervoor had ik een diner thuis met Franse vrienden dus ik zat er aardig in... Zo nu en dan merkte ik op dat deze brocante wél was om de spulletjes te verkópen en geld op te halen voor de kerk, dus omlaag met die prijs en weg als het kapot is! Weinig bijval, alleen van mijn vriendin!
's Middags werkte ik met een voor mij nieuwe dorpsgenoot in alle ontspannenheid & zorgvuldigheid zes meter tafel vol speelgoed, kinderkleren, linnengoed en prullaria weg. Ik denk dat de ongeschreven regel is dat je niet in je eentje prijst. Toen ik het tóch deed (om een beetje Hollandse vaart in de opruiming te krijgen) kwam er iemand bij, maar wellicht ook heel gentile, om me te helpen! Aan een andere tafel (ik had het groepje van 4 beoordeelaars gelukkig nog weten te splitsen) waren twee andere dames bezig. In de keuken maakte iemand alvast de  'vin chaud' voor vandaag...
Na twee uur ingespannen werk; kiezen, wat waar, hoe duur, kwamen de andere dames zich met onze tafel bemoeien. Of wij voor oud linnengoed wel méér rekenden dan voor het 'ordinaire' en hoeveel? En voor welke lakens dan precies en welke niet en of we wel gezien hadden of er geen gaatje in zat en een vlekje... Chantal en ik hadden dit linnengoed 'ancien' een speciale plek gegeven, mooi uitgestald in een mand en behoorlijke hoog geprijsd. Ik zag opnieuw (voor de zoveelste keer die dag) het débat over de prijs beginnen... 
De snelheid aan onze tafel werd kennelijk gewantrouwd? Of was het aardigheid en samen-willen-doen? Maar ik..., ik knapte werkelijk bijna uit mijn vel, bemoei je in Godsnaam met je eigen tafel! In het Frans boos worden - ook nog de politesse in acht nemend - nee, dat lukte me écht niet.
Bijna briesend ben ik er maar mee gestopt, genoeg gedaan vandaag en heel moe van die innerlijke protesten en dit immense verschil in cultuur! 
De dames ordenen en bespreken en doen dit nog eens zoetjes over met weer andere dames en zijn hier dágen hiermee bezig... voor mij echt onvoorstelbaar!
sloop mét mijn initialen, Cornelia Binkhorst!



wel toepasselijk op 6 december, niet?

Let wel, dit lijkt een onaardig blogje over de Franse cultuur en vol afkeuring maar ik schrijf het omdat ik dit gewoon helemaal niet kan doorgronden... 
Daarmee bedoel ik de aardigheid die hen dit kennelijk geeft, maar ook het aspect van dat het gedaan moet worden zoals het altijd gedaan is, zonder enig oog voor efficiency... terwijl het toch bijna allemaal vrouwen van deze tijd zijn, met banen in de echte wereld! Het debat over de spullen gaat vóór de opbrengst, ALTIJD! Echt, ik kan zéér waarderen dat men zorgvuldig opmerkt dat de geborduurde monogrammen handgemaakt zijn - met terugwerkende waardering voor de maakster - maar niet bij alles!
Door die constante herbeoordeling (in mijn ogen) krijg ik dan het gevoel dat mijn werk voor niets was... trek het me dus veel te persoonlijk aan! 
Vandaag was dus een wirwar van cultuurverschillen voor mij... Ik hoop dat het me nog eens gaat lukken om dit verschil er gewoon te laten zijn en er geen opwinding meer over te voelen. Tegen die tijd, lieve lezers, zijn de blogs waarschijnlijk ook gestopt! 
Enfin, toch hoop ik - weliswaar op oerhollandse wijze - dat we voor het goede doel veel geld gaan ophalen morgen!