Jus d'orange BIO

Vorig najaar hebben we de appels uit eigen boomgaard geperst bij een ecologisch klein bedrijfje even verderop. Begin mei kregen we van hen het aanbod om de door hun ingekochte biologische sinaasappels uit Spanje - die zij zelf al geperst hadden - te komen afvullen in onze eigen flessen. En natuurlijk weer met Eveline, die ook van de partij was met de appels! Zo gezegd, zo gedaan. Nu alleen nog etiketteren...dat was het klusje van gisteren! Van een franse buurvrouw leerde ik dat je de etiketten (zelf geprint op pakpapier) gewoon met melk op de fles plakt. Bah, dacht ik eerst...dat gaat schimmelen. Maar de proef op de som dit najaar is goed uitgepakt. Schone flessen en...het etiket is er ook zo weer af en bovendien lekker eco. Kom daar maar eens om! De 40 flessen jus d'orange staan nu klaar om gedronken te worden. Dat mag ook wel want zoals het er nu uitziet gaan alle acht workshopweken door. Met al die ontbijtjes zal dat snel op zijn...!

Tuin ontploft!

Vanwege familiebezoek was ik even niet in Frankrijk en bij terugkomst maakt de tuin de indruk ontploft te zijn. En ik had hem nog zo netjes achtergelaten...maar ja, mei is een soort spurtmaand. Ondanks de droogte - ook hier in Normandië - groeit alles toch enorm door, behalve het gras, dat doet het echt rustig aan.

Toen ik zaterdag begon met mijn dagelijkse rondje in de moestuin wist ik niet wat ik zag... Dit hierboven waren kleine rucolaplantjes, nu bijna een meter hoog. De nu groot geworden bladeren smaken evengoed nog lekker, wel erg pittig! Ik zou er pótten rucolapesto van kunnen maken. Dan de winterprei, lekker doorgeschoten, maar dat heb ik expres laten gebeuren want dat geeft straks prachtige bloemen!

En dit is een blik op een van mijn bakken, nu helemaal volgestouwd met zomerbietjes en sla en selderijknolletjes...geen gebrek aan groente voorlopig.

De courgettes doen het dit jaar geweldig, ik heb al ielepieletjes. Kan bijna niet wachten ze te gaan eten. Ik heb er expres veel gezet want dan kan ik én de bloemen eten - gevuld en frituurd een delicatesse! - en de vruchten lekker klein oogsten. Rijkdom!

Het is wel duidelijk waar ik de komende week te vinden ben...in de tuin! Ik kan me geen beter vooruitzicht wensen, héérlijk.

Vriendje voor Foppe!

Terug van weggeweest...
Vrienden van ons die verderop wonen hebben een pup van 10 weken die vandaag voor het eerst bij ons op bezoek was. Kleine Boris is natuurlijk een leuk vriendje voor onze Foppe, die zijn geluk vandaag niet op kon! Als we niet af en toe een pauze hadden ingelast was het non-stop dollen geblazen, rondjes om de boom rennen, op elkaar duiken (zachtjes Foppe!!), uiteindelijk samen op een stok kauwen. Maar voor een pup is dat natuurlijk teveel. Superleuk om ze samen te zien. Kleine Boris zal uiteindelijk groter worden dan Foppe, maar nu mag Foppe nog even in the lead...

Atelier verruimd!

In de afgelopen weken hebben we met hulp van familie de bar afgebroken in het atelier, wat heel veel ruimte heeft gegeven, fijn!

Nu kunnen we er met meer mensen Yoga en Tai-chi in doen en hebben de schilders rondom hun ezels veel meer ruimte. Het atelier en de bar werden door de vorige eigenaars Rosalie en Francis gebruikt om er een drankje te nemen na de jacht.

Tijdens de eerste bezichtiging - van wat nu ons huis is - hingen er volop herte - en everzwijnkoppen aan de wand, brrr.

Maar die kan ik goed wegdenken en ik zag gelijk wat een geweldige ruimte dit voor ons zou kunnen zijn.

Aan de andere kant zijn er nu ook openslaande deuren in gemaakt, dus ook nog meer licht...





Wigwams voor de tuinbonen!

De groentetuin groeit dat het een lieve lust is! Zonnig weer, geen vorst meer 's nachts en regelmatig een zacht meiregentje...Wat willen mijn lievies nog meer?
Voor mij betekent dat soms koortsachtig aan het werk zijn, alles lijkt tegelijk te moeten in mei... Er komt dan een moment dat ik het opgeef. Dat is nu met de bonen. Ik heb verschillende mooie bonen om te zaaien; franse sperziebonen, heilige boontjes en blauw/paarse slabonen, een oud - en vergeten ras.



Van de gesnoeide wilgentakken heb ik wigwams
gemaakt voor de tuinbonen, leuk werkje!
Met kaartje erbij want straks weet ik niet meer wat wat is...

 Ook krijg of ruil ik met vrienden en buren zaailingen, maar het moet wél allemaal óók de grond in en verzorgd worden. Hellup denk ik dan in mei, hier komt geen eind meer aan.
De bonen kunnen het dus schudden dit jaar, ik wil geen slaaf van mijn tuin zijn.
En die bonen, die kunnen volgend jaar ook nog de grond in!

Samedi, un jour dans le jardin...

Na een dagje poetsen na de kookweek is het vandaag echt een dag vol aandacht voor de tuin! Omdat we onze compost niet warm genoeg gecomposteerd hebben - en alle zaden erin dus nog kiemkracht blijken te hebben - stikken we werkelijk van het onkruid. We hebben deze gecomposteerde aarde bij heel veel planten in de tuin gedaan. "Een flinke schep onder de bips", zoals Alma Huisken in haar tuinboeken pleegt te zeggen! Pffff, goeie leer voor de volgende keer, zullen we maar zeggen...

Ton heeft vandaag een nieuwe composthoop gemaakt en de oude 'omgezet'. We hebben een aantal composthopen naast elkaar. Een dagvullende, vieze klus, want hij maakte een soort 'lasagnehoop' van twee jaar oude paardenmest, onkruid, bloedmeel, fijngehakte bladeren en ander tuinafval etc.
Dat moet nu lekker gaan broeien en zich omzetten tot rulle aarde (1 tot 2 jaar) wat opnieuw voedsel is voor de eigen (moes)tuin...Het is een soort cirkel in eigen tuin en de investering ruimschoots de moeite waard,  maar een hoop werk is het!!
Ik zette veel zaailingen in de moestuinbakken o.a. courgette en pompoen, artisjok en broccoli  en tomaat. Met hun voeten lekker in het water natuurlijk!
Verder knipte ik de heg en oogstte ik rabarber en maakte ook laagjes ermee - maar ik gelukkig in de keuken -  voor een rabarbertiramisuschotel, hmmm

Laagje langevingers, laagje gekookte rabarber, laagje slagroom met kwark en dan weer herhalen. Lekker om de lange vingers te besprenkelen met crème de cassis. Ja, je woont in Frankrijk of niet...

Kookweek in volle gang!

De eerste kookweek van het jaar is van start gegaan en - mag ik wel zeggen -  in volle gang. Er wordt gesneden, gekookt, gewassen, geprutteld dat het een lieve lust is! Het weekend ervoor wanneer ik zoveel mogelijk inkopen doe is trouwens voor mij ook al een feestje! Zie boven mijn markt-mand... De belangrijke voorbode voor een mooie week.
We combineren - op wens - deze kookweek ook met veel uitstapjes in de omgeving; de boerenmarkt in L'Aigle, de geitenskaasboerderij en de cidrerie en morgen de markt en wijnwinkel in Bellême. Over wijn gesproken...
De week voorafgaand aan de kookcursus lever ik mijn Franse weekmenu in bij de caviste (eigenaresse wijnwinkel) en zij zoekt bij de voorgerechten, hoofdgerechten en desserts passende wijnen. Al etende en drinkende maken we zo een soort van 'wijnreis' door Frankrijk. Je begrijpt dat een franse caviste alléén maar wijnen uit eigen land aanbeveelt ;-)

En ook deze week zijn ze weer super en verrassend en héérlijk bij onze zelfgemaakte gerechten. Aan tafel vormt dat een soort extra beloning! Wat we zo allemaal gemaakt hebben?


Tarte Tatin van kerstomaat




In ons lentemenu ontbraken lamskoteletjes natuurlijk niet waarbij we een 

Tomatenclafoutis

sjalottencompôte maakten, vergezeld van een brandnetel-kaas-taartje (waarvoor de ingrediënten hier in overvloed aanwezig zijn!), huisgerookte zalm met cidersaus (heel Normandisch). Vanzelfsprekend veel oefenen met crème brulee en aardbeiensouffleetjes en als sluitstuk op donderdag een heuse meringuetaart met aardbeien en slagroom...Tussendoor doen we een gewone Tarte Tatin...  Er was al even preventief gelijnd door de deelnemers, maar we zorgen ook dat de hapjes klein zijn, zodat er veel geproefd kan worden en we liefst niet vol raken! Ook echt uit deze streek was de millefeuille camembert, een kaasje in lagen gesneden en vervolgens gevuld met appel gestoofd in calvados en afgemaakt met walnoot. Hierbij dronken we een donkere, fruitige doch heel droge rosé uit de Bordeaux, zalig!

Kortom het is met fijne cursisten weer volop genieten hier!

Geitenboerderij

In de maand mei zetten de bioboerderijen in de buurt hun deuren weer wijd open. Dit keer wilden we een geitenkaasboerderij bezoeken, ook met het oog op een mogelijke excursie erheen voor kookcursisten...

Dat was even zoeken in de omgeving, de niet-commercielen laten niet zo duidelijk weten waar ze zitten. Weggetje in en - uit, aankloppen bij boerderij of schuur, nee, hier niet, verderop...etc

Maar dan zijn we er, bij Jean-Paul Violette et Joëlle Jenin, met hun kleine geitenkaasboerderij. We zagen 64 goed verzorgde geiten, op schoon stro met veel ruimte en totaal geen nare geur. In een aparte stal kleine en pasgeboren geitjes, nog donszacht...

Een heel ander gezicht dan de geitenkaasboederij die ik recent op TV zag van boer Frank in 'Boer zoekt vrouw'... dat waren er duizenden! Geen ruimte voor een bokkesprongetje daar...zielig.

We hebben allerlei kaasjes meegenomen (frais, demi-sec et sec) die voor ons ter plekke werden gelabeld en ingepakt en die we meekregen in een spanen kistje. Ik werd zo ontzettend blij van de trots waarmee ze me het overhandigde. Op zo'n moment valt alles samen: de boerin, haar liefde voor de dieren en hun product en mijn liefde voor puur voedsel en respect voor de mensen die dat maken. We hebben ze eer aangedaan door de verse kaasjes  's avonds te eten met bietjes, rucola en walnoten als zijnde een vegetarische carpaccio. Heerlijk!

Een vrouwelijke stagiaire leidde ons rond. Ze deed haar uiterste best het in Engels te doen, want dat wilde ze oefenen. Een leuke, lachgrage jonge Francaise die de landbouwschool volgde en heel graag boerin wilde worden. We kondigden aan dat we deze week met een groepje wilde komen en of dat mogelijk was. Graag!

Ze sloot af met een heel serieus vragend: "You are questions"? Grappig!

Glimlachend besefte ik dat ik in het Frans elke dag ook zulke fouten maak...