zaterdag 29 augustus 2015

Enterrement de la vie de jeune fille....



Dit is de naam voor een vrijgezellenavond (dames) in het Frans! 
Letterlijk vertaald: de ter aarde bestelling van het leven van de jonge vrouw/het meisje... Serieuze zaak, nietwaar?
Ik sprak erover met mijn kapster vanwege het feit dat mijn dochter binnenkort gaat trouwen. Ze vertelde me nog meer... Op zo'n vrijgezellenparty maakt 'the bride to be'  een kist/doos waarin zij een aantal dingen doet die voor haar het vrijgezellenleven symboliseerden, vaak in de vorm van mascottes, souvenirs, waardevolle brieven etc) en die kist wordt die dag begraven in de achtertuin. Bij de geboorte van het eerste kind (of een à twee jaar na het huwelijk) wordt deze kist opgegraven en worden de spulletjes/geheimen eruit gehaald. Het waarom van deze traditie kon de kapster me niet uitleggen...

Er vandaag over doordenkend en googelend zal het bewuste afscheid van die dingen in de doos vermoedelijk de 'doorgang' naar het huwelijk markeren.
Vorige week zag ik in de supermarché een jonge vrouw in vreemde kleren, omgeven door vriendinnen, lacherig, champagne en snacks inslaand. Bij de toekomstige bruid waren allerlei huishoudelijke artikelen aan haar kleding vastgemaakt. Een plumeau tussen haar ceintuur, vaatdoekjes tussen haar sokken gestoken, een theedoek om haar hoofd, zwarte vegen op haar wangen... Een soort Assepoester vivante in de supermarkt... Toch ontstond er bij die aanblik ook een soort vage weemoed in me. Zijn we daar werkelijk nog? Het huwelijk ingaan en dus een soort - weliswaar olijke, maar toch - inwijding in het 'huishoudelijke' leven?
Hellup!
Afijn, gelukkig hebben we in NL een vrolijkere naam voor deze overgang dan begraven worden of ter aarde besteld worden! In werkelijkheid doen ze net zulke leuke dingen als in NL, hoor, als ik internet mag geloven. Zoals met al hun 'copines' feesten, cocktails drinken en uitgaan, reisjes maken, beautysalons bezoeken etc
De bruidsmeisjes oftewel les demoiselles d'honneur nemen de rol op zich dit te organiseren!

bruidspaar.jpg (240×240)

vrijdag 21 augustus 2015

PBP

Paris-Brest-Paris
Dit is een vierjaarlijkse wielerronde voor fietsers die middernacht op 16 augustus voor de 18e keer van start ging. Dit keer met ruim 6000 deelnemers! Alle soorten fietsen mogen meedoen, ook ligfietsen. Een rit van 1243 km, voorwaar geen kleinigheid! Op 20 augustus eindigt hij. Er wordt overdag en ´s nachts gereden. De route loopt langs ons dorp, dus deze week is het oppassen geblazen op de doorgaande weg waar zij fietsend, maar soms ook tegelijk drinkend en etend, langs komen... Soms in de berm met de benen omhoog vanwege kramp, een lekke band etc
In de supermarkt herken je ze aan hun felle kledij en klakken ze met hun fietsschoentjes over de tegels op zoek naar calorierijk voedsel en drinken, drinken, drinken!
Oud en jong, dun en stevig, alle wielrijders die meedoen maken hun tocht.
Na 45 uur zijn de eerste twee cyclisten al in Brest aangekomen. ´Des Fous´, de gekken worden ze in de pers reeds genoemd. Ze zijn daar gearriveerd als zombies... en zo ook weer vertrokken richting Parijs.
Om de zoveel kilometer zijn er tentjes, hulp, EHBO, drinken, kortom zowaar een hele drukte bij ons in de campagne!
Ik neem mijn petje af voor deze tourrijders!



donderdag 20 augustus 2015

La dégustation de vins...

We hebben een heel bijzondere wijnproeverij meegemaakt. Laatst zagen we op de markt in Bellême een jonge, ondernemende sommelier die wijnen verkocht maar ook proeverijen organiseerde. Bij hem op zijn domein maar op aanvraag ook thuis. Interessant! Onder het genot van een piepklein goed klein glaasje wit op de markt (10.30, ach het kán!) wisselden we wat info en elkaars kaartjes uit. Nog diezelfde avond ontvingen we een mailtje van hem, leuk kennis gemaakt te hebben, met zijn website, etc. Onfrans vonden we, meteen voluit PR, maar zo'n ondernemde houding vinden we erg leuk! Hij beschreef wat hij zoal aan proeverijen in de aanbieding had en alles sprak ons enorm aan. Met vrienden hadden we nog wat te vieren, dus maakten we een afspraak op zijn domein voor ons viertjes; dinertje en vijf soorten wijn proeven.
Van tevoren maakten we nog een beetje lacherig grapjes over 'Normandische Attracties' die altijd erg groots gepromoot worden maar toch vaak een beetje tegenvallen... Laat ik het zo zeggen, hier à la campagne zijn de attracties sober en eenvoudig.
Dus we hadden geen al te hooggespannen verwachting van deze proeverij...
Leek dat nou net helemaal niet uit te komen! Het was formidable en in alle opzichten veel leuker dan we ons hadden kunnen voorstellen! In een klein dorpje verderop - Courgeout, 17 km - werden we bijzonder hartelijk welkom geheten door Julien Ménager en hij leidde ons naar een van de ruige schuren (prachtig authentiek, grind op de grond, af en toe een muisje wegkruipend in de gaten van de pierres) op het domein waarbinnen twee tafels feestelijk gedekt stonden. Dat beeld belichaamde in zijn tegenstelling voor mij schoonheid! Een tafel voor ons vieren een eentje van zes voor een gezelschap Fransen. Het ging verrassend vlot van start met twee witte wijnen (Pouilly fumé en Chardonnay) en heerlijke hapjes en een entrée. Daarna volgden nog drie rode wijnen, een kruidige St. Joseph, een côte de Nuit village (Pinot noir) en tenslotte een Brouilly (Beaujolais) die respectievelijk vergezeld gingen van een hoofdgerecht, een kaasgerecht en een dessert. Allemaal superlekker! Van de rode wijnen heb ik slechts genipt, want iemand moet de Bob zijn, toch? We zaten daar als vorsten, prachtige ambiance, lekker warm, goed gezelschap, zalige wijnen, interessante uitleg van wat we zoal proefden uit la douce France... Wat een voortreffelijke avond. Hier en daar zien we vooral jonge Fransen bijzondere 
onderneminkjes opzetten en daar succes mee hebben. Het is boeiend om die verandering in het doorgaans traditionele Frankrijk om ons heen te zien en daar willen we graag ons steentje aan bijdragen. Zeer voor herhaling vatbaar dus!






zaterdag 15 augustus 2015

Zomerse schilderweek met Karin Touw!

Afgelopen week is er hier volop geschilderd en voornamelijk buiten in de tuin...
Het was in alle opzichten een heerlijke week, een fijne groep cursisten en dito docente! Vanwege het goede weer leefden we voornamelijk buiten dus we zaten elke avond aan lange tafels in de tuin met na negenen de kaarsen aan, want het is al wel half augustus!
Men genoot van de lessen, van het lekker zorgeloos bezig kunnen zijn met de schilderhobby, van de gezamelijke maaltijden, van de leuke gesprekken en alle humor samen. Gisteravond hebben we de week afgesloten met een feestelijke expositie, een laatste diner...
En vandaag weer de reis naar huis voor hen en de poets voor ons. De lakens wapperen in de wind en zwaaien ook gedag, net zoals wij...
Dag lieve mensen, hoop dat jullie allemaal weer veilig huiswaarts gekeerd zijn en dank voor alle leuke momenten deze week...


























zondag 9 augustus 2015

Honing!

Eindelijk is het zover... Ton kon vanochtend vanuit het grote vat met zomerhoning zijn potjes gaan vullen. Zo'n moment waar je erg naar kunt uitzien. Naast de lentehoning (15 pondspotten) dit jaar mochten we een zeer grote zomerbuit oogsten. Wat hebben de bijen hun best gedaan! Met vier volken, dit prachtige weer en zoveel langbloeiende bloemen kon het ook bijna niet anders. We hebben 40 kilo, dat betekent ruim 80 potten. Aan de kleur te zien hebben de bijen de acaciaboom veelvuldig bezocht. Dankzij de grote boom in onze tuin! Dat is mooi want dan versuikert de honing langzaam of helemaal niet. Nu nog even etiketten maken en smullen maar...

Met de schilderezels al op de achtergrond in het atelier,
want de schilderweek begint over een paar uurtjes...




En dit is nog maar het begin! Wat een rijk gevoel.

woensdag 5 augustus 2015

Piano à queue

Gisteren zijn we met een (baby)vleugel - piano à queue - op de aanhanger op La Sauvagère gearriveerd! Een familiestuk van Ton waarvan wij nu een aantal jaren mogen genieten hier. Door een verhuisbedrijf was hij reeds opgehaald bij zus en ditzelfde bedrijf takelde hem heel dik ingepakt op onze aanhanger. Helemaal vastgesjord met beschermend karton ertussen vertrokken we in de regen vanuit Hilversum. Ze hadden ons verzekerd dat hij echt waterdicht was ingepakt, maar ja 670 km... en 360 kg achterop. Bij Breda toch maar het afdek zeil eroverheen gedaan. Daarna hield de regen natuurlijk spontaan op! Ik vond het toch wel spannend allemaal. Ton niet, hij had het grootste vertrouwen in deze reis en terecht, want de vleugel is geheel droog en onbeschadigd hier ter plekke gekomen. Vanmiddag hebben Ton, onze pianostemmer en nog twee andere sterke kerels hem met een truukje gekanteld (?) en op een apparaat met luchtbanden gezet om hem het atelier in te rijden. Een goed truukje volgens Ton, maar hij heeft het me nog niet uitgelegd. In het atelier daarna weer de poten eronder gezet, klep erop en spelen maar! Zo te horen - en ook volgens de stemmer - heeft de klank niet te lijden gehad onder deze verplaatsing! Ton zit er vanaf dat moment achter...
Een andere klank dan onze andere piano, die we in de huiskamer hebben én houden. Hij vult de ruimte wel meer, vollere klank. Dus opnieuw een huis gevuld met home-made-music, héérlijk! Weer een project tot een goed einde gebracht. Met de kranen van Alphen in gedachten had ik even een hard hoofd in deze voor ons grote operatie...
De komende week zullen we hier een schilderweek hebben, met 6 schilders, dus nog plaats genoeg voor de ezels en als surplus; muziek tijdens het schilderen!