zondag 27 november 2016

Concert in Parijs

Gisteren hadden we een dagje in Parijs, vanwege een concert aldaar. Dit is iets wat we ons al in 2010 - toen we hier meer en meer neerstreken - hadden voorgenomen en eindelijk komt het er steeds meer van!
Afgelopen zomer al bezochten we de nieuwe 'Philharmonie' in Parijs om deze samen met onze dochter & schoonzoon (architect) te zien. Prachtig! 
Maar toen konden we alleen de buitenkant bezichtigen... gisteren ook de fenomenale binnenkant. En we genoten van het tweede pianoconcert van Rachmaninov gespeeld door Alexandre Tharaud. Schitterend.
We waren al om 15.30 in de stad en hebben daar lekker gebanjerd, want door de files tóch nog te laat voor een museum in Montmartre, ach... dan maar gewoon onze neus achterna, ook heerlijk.
Wijntje hier en daar, Parijzenaars kijken, oesters gegeten, een prachtig concert in het vooruitzicht, wat wil een mens nog meer? Voel me een ontzettende bofferd! De Philharmonie is nu ruim anderhalf jaar geopend, ligt in het parc de la Vilette, aan de rand van de stad, met concervatorium en andere muziektheaters.  Het heeft een van de grootste concertzalen, (2400 plaatsen) met daarnaast meerdere kleine zalen. Ook ateliers waar geoefend wordt door musici (te bezoeken) en expositieruimtes. De verhuizing van het voorheen muzikale hart van Parijs - Salle Pleyel - naar de rand van het centrum had mede ten doel de toegang tot muziek aantrekkelijker  te maken (lager geprijsde kaarten). Je kunt vanaf 10 euro een plaats bemachtigen, dan wel in de nok, maar tóch!
Ik vind het gebouw erg mooi en voelde me er fijn. Veel ruimte overal, licht, prachtige vormen om me heen, aantrekkelijke materialen, zoveel te zien en in zijn geheel zo comfortabel. Niks te veel, niks te weinig! 
Als je ooit eens in de buurt bent, een aanrader om te bezoeken.
Hieronder een impressie:


De buitenkant: als je aan komt rijden vanaf de périphérique intérieur  (afslag le pantin)
lijkt de Philharmonie nét een opgerolde
slang in een platte grot, heel organisch in zo'n stad met allemaal vierkante torens



Plafonds bestaan uit opgehangen plaatjes van aluminium,
levend, mooi, feestelijke schittering!
En speelt waarschijnlijk rol met geluid?

Binnenkant concertzaal: allerlei golvende balkons.
Die vormen zijn zo natuurlijk, dat het voor mij heel behaaglijk voelde.

Dit is de ruimte rondom de concertzaal, strakker gewelfd met vele openingen.
Dus geen deuren naar de zaal! Laatkomers zitten hier, storen nooit
en het leegstromen gaat vloeiend en snel...

Ze waren weer héérlijk...


De plafonds, dezelfde organische vormen met allerlei apparatuur erin.
Op de achtermuur orgelpijpen, die bijna zweven in de ruimte en 

niet in hun gewoonlijke gareel zijn opgesteld.
Of zij ter decoratie zijn of écht werken vragen we ons nog steeds af...
Erg mooi, dat wél!

dinsdag 15 november 2016

Novembre

foto Hans Lanser

Hier is het ook echt herfst! Zonnige dagen, koud en ook veel motregen zo nu en dan, storm, dan weer droog en zon... momenteel 13 graden dus zeer goed te doen!
Soms wel drie ensembles per dag, zo kan de temperatuur verschillen. Onze nieuwe kachel snort alweer lekker de winter in. We zijn momenteel voorbereidingen aan het treffen om onze nieuwe vloer te gaan leggen, een combinatie van kurk (onderlaag) en hout (bovenlaag). Dit vanwege het isolerende effect. Ton en ik gaan 100 vierkante meter leggen. Op ons dooie gemakje, wel te verstaan. Dat betekent woonkamer, keuken, bijkeuken en slaapkamer beneden. We zijn bofkonten dat we onze meubels op kunnen slaan in eigen atelier en stuk voor stuk de ruimten kunnen gaan leggen. En als we in de keuken zijn beland kunnen de spullen van de woonkamer weer terug! Desnoods nemen we onze toevlucht in onze gîte. Wie kan dat zeggen en zo werken?
Het wachten is op de levering... Ondertussen witten we sommige plafonds, wordt de keuken grondig gereinigd door onze huishoudhulpen. Lekker project.
Wordt vervolgd...


foto Hans Lanser

en Foppe, die verleidt ons tot af en toe een balletje gooien voor het broodnodige buiten-zijn!

zaterdag 5 november 2016

Onnozele Hollandse... (une Hollandaise niaise...)

Ik reed vanochtend terug van een heerlijke logeerpartij bij vrienden en zag midden op de weg in het bos een ruigharige teckel waggelen, heel bedaard. Ik minderde vaart evenals mijn tegenligger, we volgden de hond met onze ogen, de andere auto reed weer door... ik kon dat niet. Auto geparkeerd, de hond naar de berm geroepen, gehaald. Schatje! Doorweekt en bibberend, ach... que faire?
Op zijn halsband stonden twee telefoonnummers die ik gebeld heb, maar eerst hondje in warme auto op mijn fleecejas gedaan, wat hij helemaal prima vond! Ik kreeg een vrouw die ik nauwelijks verstond, maar ze beaamde wel dat het haar hond was. Haar adres-uitleg was dan weer onbegrijpelijk, wél dat ze handicapé was.
Ik vroeg mezelf af; zal ik hem dan toch maar hier achterlaten? NEE...
Daar zaten we samen in de auto, best gezellig... ik vroeg hem wat we nu moesten doen... hij keek me superlief aan, maar ook hij had kennelijk geen idee. Toen ben ik maar uitgestapt en heb met de hond in mijn armen de volgende auto afgewacht op de bosweg, wat een tijdje duurde, maar die stopte op mijn teken. "Dat is de hond van twee huizen terug, links..." Een notoir weglopertje dus!
Op weg dus naar zijn thuis, met naast me een hoopje natte haren. Zo'n klein hondje heeft ook wel zijn bekoring, moet ik zeggen (arme Foppe). Na ongeveer 2 km, links een huisje met oprijlaantje met palen ernaast. Toen ik dat inreed kwam een (vermoedelijk) gedomesticeerde joekel van een torenvalk van paal tot paal naast me vliegen. Op de laatste paal bleef hij zitten en volgde me al kijkend. Heel bijzonder! Daar was niemand thuis, maar wel alles open, leve het platteland! Terug naar de hoofdweg en op naar het volgende huis, weer 1 km verder. Toen ik deze weg inreed, kroop teckel gezellig op schoot (comme habitude?), paste prima tussen mij en het stuur. Nu stond ik niet langer voor mezelf in, had hem zo mee willen nemen naar huis, ohlala...
Ik parkeerde en liet hem in de auto. Opvallend veel auto's naast dat huis. Vast jagers, dacht ik.
Een mevrouw kwam hinkend met gipsbeen naar buiten en bevestigde dat de hond hier woonde. Ik heb hem uit de auto gepakt en voor haar deur neergezet. Hij liep snel naar binnen, waar de mannen na de jacht aan de calva zaten. Wat zagen zij, denk je? Een onnozele Hollandse, die een jachthondje komt terugbrengen - notabene in haar armen - die nu nét van zijn zaterdagse uitje aan het genieten was. Très gentile, zei de vrouw nog...
Wat zullen ze gelachen hebben! Maar ik, ik leef verder in de veronderstelling dat ik een zielig hondje gered heb vandaag. ZO!


'monsieur T...'

vrijdag 26 augustus 2016

Loooooommm...

De zoveelste dag op een rij dik boven de dertig graden... weet niet eens goed meer wanneer dit begon als gevolg van een soort van 'warmte-geheugenverlies'. Voor mijn gevoel al lange tijd. Des te blijer zijn we met ons ruime opzet-zwembad! In eerste instantie aangeschaft omdat de kleinkinderen kwamen logeren, maar al die weken erna liggen wij er dus zelf dagelijks in. Met deze hoge temperaturen een uitkomst om me een beetje fris te blijven voelen en nog ergens toe te komen.  
Met dit weer staan we vroeg op om toch eerst nog wat te klussen, want al die nieuwe ramen brengen veel schilderwerk met zich mee. Na midi wordt het echt te warm. Dus ons motto is 's morgens peindre/laquer, 's middags piscine. En ijsjes natuurlijk, zelfs voor Foppe! Ik las gisteren dat dit hete weer lastig is voor honden omdat zij enkel kunnen transpireren via hun voetzolen en tong. Ze gaven de tip om hondekoekjes in te vriezen in een muffinblik (en die bakjes dus eerst af te vullen met water). De hond ziet het koekje in het ijs (ruikt het waarschijnlijk ook), gaat likken totdat hij erbij komt, koelt ondertussen zijn tong en koelt daarmee zelf ook af. Listig!
Zo gezegd, zo gedaan. Lang niet íeder idee van Pinterest werkt, maar dit wel! Gisteren waren hier nog twee andere honden en die knabbelden ook enthousiast eraan. Een volgend honden-idee was een zwembadje met een klein laagje water erin om met zijn voeten in te kunnen staan. Ton heeft zo'n blauwe schelp gevuld maar hoe ik Foppe ook uitnodigde met de bal erin en hem er zelfs een beetje introk met zijn voorpoten, dit vond hij een buitengewoon STOM idee. Hij liep luid snuivend van me weg...
Vandaag  heeft Ton ons zwembad leeg laten lopen (hitte zorgt snel voor alg, ondanks de toegevoegde zouten) en weer schoon gevuld vanuit onze eigen bron, dus daar gaan we zo weer lekker in dobberen! Zo'n dagelijks plonsje op eigen terrein maakt ons wel enthousiast voor een echt zwembad!
Wie weet?


donderdag 11 augustus 2016

Schilderweek Karin Touw

Deze week hebben wij de deelnemers aan de schilderweek van Karin Touw in logement. Veel van hen zijn hier al meerdere keren geweest, sommigen ook nieuw... Het is weer feest, kleur, gezelligheid, gulle lachsalvo's, behulpzaamheid van iedereen. Een groep die iedereen graag te gast zou willen hebben!
Toch hebben we óók aangekondigd dat dit de laatste keer is dat deze schilderweek hier op La Sauvagère zal worden gehouden. Ton en ik zijn aan het afbouwen en het viel samen met de wens van Karin om na 6 jaar weer eens op een andere locatie in Frankrijk te kunnen schilderen. Win-win. maar voor sommigen toch een schrik. Mede daarom heeft deze week ook een goud randje... vanwege de laatste keer.
Een wat kleinere groep deze keer, 7 schildervrouwen én de moeder van Karin die mét mij kookt en zorgt in de keuken!
Er wordt hard gewerkt en de kleuren spatten weer van het doek af! Hieronder een impressie...


Lenie en ik kunnen natuurlijk niet achterblijven,
dus kleur is bij ons ook een leidend thema!



Een prachtige tuin, 10 km bij ons vandaan
waar we hebben kunnen schetsen.

Met iedereen een rondje lopen, super!
Het weer is overwegend mooi,
maar soms koude wind en wolken,
dus dan weer even het atelier in!
Vandaag: portrettendag...

Veel persoonlijke begeleiding van Karin voor ieder.



Thema eerste dag: manger et boire...




zaterdag 30 juli 2016

Abrikozenjam maken met de kleintjes!

Onze kleinkinderen zijn hier voor een lange logeerpartij! Superleuk natuurlijk en we doen allemaal kleine, gezellige dingen. Het is mooi weer, dus elke dag in het (voor hun opgezette) grote zwembad, zowieso, maar we zijn ook veel samen in de groentetuin. Framboosjes plukken, peultjes, een kropje sla...
We kijken hoe snel de courgettebloemen een slurfje krijgen en er courgettes aan gaan groeien. We geven 's avonds alle planten water, ieder met een eigen slang, want we hebben er drie! Elkaar natspuiten hoort daar soms ook bij, alhoewel deze oma daar niet zo erg van houdt. 
Afgelopen donderdag hebben we op de markt een kistje jam-abrikozen gekocht (Bergerons, die zijn het lekkerst) en zijn daar 's middags jam van gaan maken. Abrikozen wassen, pit eruit halen, koken met suiker, jampotten schoonkoken en daarna vullen. Het is de lievelingsjam van mij en mijn kleinzoon, dus 25 potten jam, die gaan er wel in! Natuurlijk ook kleine potjes voor de tantes en juffen afgevuld en voor de andere oma's en opa's, en grote potten voor thuis!
's Avonds hebben we nog samen eigen etiketten gemaakt en die er met melk opgeplakt. Klaar is Kees! Smullen maar. Een drukke dag, volgens de kinderen!




woensdag 27 juli 2016

Il y a longtemps...

Het is ruim 6 weken geleden dat ik iets geblogd heb! We hebben een erg druk seizoen, met tóch nog vier groepen en ook regelmatig huurders voor de gîte... Enerzijds ontbrak me dus gewoon de tijd om te schrijven maar ik merk dat mijn motivatie daarvoor ook aan het afnemen is. Ik voel nu meer een soort verzadiging, waar vroeger enthousiasme was. C'est la vie, dingen komen en gaan ook weer...

Vorige week was de laatste zangweek op La Sauvagère. Wederom (zesde keer) heel geslaagd en gezellig. Niet zo'n grote zanggroep, maar een aantal creatieve partners waren meegekomen zodat er in elk hoekje wel iemand wat aan het maken was. Leuk!
En ondertussen baadden we de hele dag in klanken, in het atelier, in onze nieuwe 'Grange' (waar een keyboard stond), in de tuin...
Bijzonder. Het was ook een heel warme week, met zelfs een dag van 36 graden.
Om te koken en te zorgen was dat wel erg warm. We hielden ons ook strikt aan een serieuze siësta om in de avond nog voldoende energie te hebben voor warm keukenwerk!
Zoals gewoonlijk werd de week afgesloten met een prachtig concert op vrijdagavond waarbij natuurlijk de meegekomen partners en onze Franse vrienden mee kwamen genieten. Een waardig einde van een mooie traditie!

















donderdag 9 juni 2016

Toch nog een zwerm...

Ton wordt steeds meer een echte imker. Naast dat we zelf twee bijenkasten hebben staan, logeert er ook eentje bij de buren en eentje bij een andere (weer) beginnende imker in ons dorp. Met zijn bijenspulletje reist hij heen en weer om van alles in de gaten te houden. Zo heeft hij een aantal weken geleden een volk gesplitst, om het natuurlijke zwermen vóór te zijn. Gelukt, nu twee mooie volken, die door hun grootte niet meer zullen gaan zwermen en die we dus niet kwijt kunnen raken. Gisteren werden hij door de pompiers (brandweer/hulpdienst) gebeld met de vraag of hij een zwerm wilde gaan vangen een aantal kilometers verderop. Helaas had die zwerm zich in een grote holle eikenboom genesteld, dus krijg die er nog maar eens uit! Niet dus. Mensen op het platteland lijken zich goed bewust van het belang van de bijen dus een zwerm vangen is een volk erbij voor de bestuiving van ieders fruitboom, nietwaar? Maar een mannetje laten komen die een volk verdelgt, bv vanwege gevaarlijke plek, ja, dat kost ook € 100. Dat zal meespelen in de vraag...
Tijdens onze lunch opeens heftige geluiden vanuit de tuin. Een enorme zwerm rondom de coniferen. Ton schatte hem tussen de 25.000 - 30.000 bijen en vermoedde dat het vanuit zijn eigen kast was. Die hij qua grootte matig inschatte, maar opeens kan zo'n volk enorm groeien en op een warme dag zoals vandaag gebeurt het dan toch! Het zag in ieder geval zwart en wat een luid gezoem! Op dat moment konden we niets doen, eerst moet de zwerm gaan verzamelen (rond koningin) en gaan zitten. Maar hij bleef cirkelen en vloog zo de tuin uit het ruime veld in. Oh, nee...nu zijn we ze kwijt! Ongelofelijk.
Na een snelle boterham ging Ton met Foppe zijn zwerm zoeken in de omgeving, maar nee, hoor, nergens iets gezien of gehoord, jammer.
Kwartiertje later kwam de zwerm in grote getale terug en nestelde zich zoals vanouds in een conifeer, 8 meter van onze eigen bijenkasten. Hij kon hem alsnog vangen. Bijna magisch. Heeft hij hem als het ware naar huis geleid? hoe dan? Met zijn geur? Ton zorgt rond deze tijd altijd voor een reservekast dus we hebben er weer een groot volk bij, klaar in eigen huisje!





De zwerm nat maken, zodat ze in hun val
tijdelijk even niet
kunnen gaan vliegen
(door natte vleugeltjes)