vrijdag 29 april 2011

Gebakken lucht...

Aan de vooravond van de kookweek probeer ik nog wat dingen uit, of de receptuur klopt etc. Ik merk steeds vaker dat de hoeveelheden in bladen en boeken niet kloppen.
Vandaag natuurlijk iets met aardbeien, zo in het voorjaar. Het werd een soufflee... prachtig gerezen en heerlijk geurend en smakend naar aardbeien, ondanks dat hij gebakken was.
En...vandaag kwam ook onze eerste eigen krop sla op tafel. Er zat nauwelijks vijftien minuten tussen het losmaken van de krop in de tuin en hem serveren. Krakend vers, hoe gezond!

Asperges sloten de rij, wat een lentemenu!

maandag 25 april 2011

Tuindeuren gite klaar!

De klus aan de gîte is geklaard. Het kalkcement (chaux) droogt goed en bijna is de overgang naar het kalk tussen de oude steen niet meer te zien. We kunnen weer een grote klus van onze lijst schrappen, héérlijk!

zaterdag 23 april 2011

Vogelpraatje...

Alle vogels die we zien en horen rondom ons huis vliegen momenteel met zijn tweetjes heen en weer. Net als wijzelf wordt er druk aan het nest gebouwd! Zwaluwen in de schuur, vinken in de rozenstruiken en torenvalken in de nis van het gastenhuis. Toen deze week door een klusjesman een nieuwe buitenlamp werd opgehangen, hing er later die dag allemaal blauw touw in de rozenstruik eronder. Ik was al aan het mopperen (wel klusje doen, opruimen ho maar) toen ik na vijf passen terugliep omdat ik in mijn ooghoek een zanglijster zag wegvliegen...Hé, een nestje! Het blauwe touw werd door hen gebruikt om hun nest te bouwen. Geen touw van ons dus op een andere boerderij gehaald. Maar zoals dat meestal met nesten van zanglijsters gaat: een zootje of zijn ze gewoon onhandig?
Vorig jaar hing de helft van hun nest 10 cm lager, echt een ondeugdelijke contructie waardoor er eieren uitvielen en later zelfs een jong. Je kunt wel zeggen onverantwoordelijk!
Vriendin Eveline - die hier in de buurt woont - vertelde dat ze die middag zittend in de tuin een vogelpaar een tijdlang had gevolgd in hun drukke nestbouw... Ik heb er zo om gelachen dat ik het verhaal graag aan jullie opdis:
Het vrouwtje (natuurlijk praktisch ingesteld) vloog heen er weer naar het nest met twijgjes van 3-4 cm. Hij (sterk en stoer) was bezig een tak van wel 40 cm uit de grond te halen. Hij liep rondjes op het gras om de tak zodoende los te krijgen. Eindelijk was het gelukt en al scheef vliegend (want te grote tak) vloog hij naar hun nest waar zij druk doende was de boel op orde te maken. Het bleek nog een heel gedoe om die tak binnenshuis te krijgen, maar uiteindelijk lukte het. Hij vloog weer weg voor de volgende taak...Nog geen seconde later gooide de vrouw des huizes de tak ferm uit het nest. "Hups eruit met die balk, die past helemaal niet, jij ook altijd met je constructies..." leek ze te zeggen.


Zanglijster
 Of ik mezelf daarin herken, mwah...

vrijdag 22 april 2011

Saint Vendredi (goede vrijdag)

Ook dit jaar hadden we een heel speciale goede vrijdag. Voordat de eerste (kook)groep komt volgende week willen we de ruimte voor de badkamers verder in orde hebben. We hebben deze week getimmerd en geschilderd dat het een lieve lust was! Vandaag klussend en onderwijl luisterend maar de Mattheus Passion, want dat is traditie!
Omdat ik hem elk jaar luister op deze dag weet ik vaak nog goed wat ik deed, de ene keer een paascake bakken, de andere keer het huis versieren, schoonmaken of soms zittend op bank of in tuin.
Elk jaar opnieuw ontroerend, bijna geen muziekstuk zo mooi als dit, maar wellicht ook omdat het een speciaal moment is en ik het dan maar één keer hoor. Voor mij geen Paas zonder de Mattheus! Deze dag luisterde ik naar de versie van Jan Rot, in het Nederlands gezongen. Wat ik er mooi aan vind is dat de teksten zo gewoon zijn. Ik denk zelf dat het ooit zo bedoeld is geweest door Bach, een gezongen verhaal van de lijdensweg van Jezus voor gewone mensen. Maar er is veel kritiek op deze versie in kennerskringen. Kennelijk klinken de woorden in het Duits specialer...en mag het niet gewoon gewoon zijn?
Afijn, ik ben er vanmiddag helemaal in 'geland' en is de muziek tot in mijn ziel doorgedrongen. Om me heen is het overal geel, de gouden regens, de koolzaadvelden, de paardebloemen. Steeds als je denkt dat het niet geler kan is het de volgende dag toch nog geler.

Ik ben er klaar voor, Pasen mag komen!

woensdag 20 april 2011

Van haver tot gort...

Gisteravond heb ik voor het eerst een kookworkshop in mijn omgeving gevolgd en je raadt het al, die ging over het gebruik/koken van granen. De wervingstekst luidde:
"L'aliment idéal pour une fonction optimale de votre cerveau (!) c'est la céréale complète, le meilleur de glucoses".
Voor mij bekende materie, dus ik kon het goed volgen in het frans, anders was ik de weg kwijtgeraakt. Het was ook een soort van in het diepe springen in een vrouwengroep (lees kippenhokje) die allemaal alleen frans spraken... Maar ik heb het overleefd; het volgens mij allemaal goed begrepen, franse 'workhopgewoontes' leren kennen en samen gewerkt door allemaal nieuwe receptjes uit te proberen en en groupe aan tafel te gaan en het gemaakte te proeven. Eigenlijk was dit de eerste keer dat ik in mijn eentje iets heel onbekends ging doen hier in Frankrijk. Beetje spannend wel. Klokslag 18 - zoals in de folder - uur was ik er, typisch Nederlands dus want de Fransen kwamen 20 min later (op een workshop! Ja, dus).
De bakkersvrouw - Cecile - verzorgde de kookles en haar ken ik goed want daar kopen we altijd ons biologisch brood. Ze hield me wat in de luwte, lief!
De bakkerskinderen schoven om 21.30 ook aan, zo fijn gewoon. We maakten brandneteltoast, een voorafje met bulgur en schapenkaas, havermoutkoekjes en notentaart. Ook garneerden we de sla met paarde - en bieslookbloemen. Superleuk en lekker! Het allerbelangrijkste wat ik leerde was dat het nét zo lekker is om groenten te stoven in een bodempje bouillon met blokje dan in olie. Minder vet, mooi meegenomen! De workshop was voor mij ter inspiratie van de kookworkshops die ik zelf geef en dat is goed gelukt!
De recepten komen t.z.t. in mijn receptenboek op de site. Rond 22 u reed ik heel tevreden naar huis, nog warm buiten maar inmiddels donker, groot licht aan op de landweggetjes, wat 7 km zo bleef omdat ik helemaal niemand tegenkwam behalve drie reetjes...
Quelle bonheur!

zondag 17 april 2011

Bloemen in de put.

Het dakje van onze 'decoratieve put' helde langzamerhand gevaarlijk naar achteren. Ik maakte me daar al een tijdje zorgen over én heb er bovendien mijn hoofd maar al te vaak akelig aan gestoten. Dus eraf ... dat dak en bloemen erin! Nadat de mannen de dakpannen eraf gehaald hadden en het geraamte met een enkel duwtje vrijwel meteen ter aarde stortte (pfff)...zagen we tot onze verrassing dat die panlatten twee mooie trello's vormden voor de kamperfoelie! Zo zie je, je sloopt het één en krijgt er gratis wat anders voor terug! Maar de put was op verschillende plekken gescheurd vanwege dat hellen...dus er moest gerepareerd worden met cement en het geheel straks nog afmaken met kalkmortel. Tot nu toe was het mannenwerk...maar het leukste moment was natuurlijk de plantjes te gaan uitzoeken! Vrouwenwerk, tada! Toen we het noppenfolie tegen de vorst erin gelegd hadden hebben we hem gevuld met mooie nieuwe aarde. Daarna zijn de kleine geraniums, steenanjertjes, aubrietta en malva er ingezet. Allemaal in tinten roze en rood. Dat moet straks een mooie, groeiende, bodembedekkende en hangende bloemenzee gaan opleveren! Heerlijk toch dat ik daar jaren naar uitzie en dat er dan een moment komt dat het

gerealiseerd is en ik elk moment vanuit mijn raam groen en (straks) bloemen zie!
Superbe! Met dank aan alle tuinhulp!



vrijdag 15 april 2011

Licht in de gîte!

Afgelopen week is er een enorm gat gemaakt in de gîte voor het plaatsen van openslaande deuren, dit alles om meer (zon) licht binnen te laten. Het resultaat is nu al prachtig! De klus is aangenomen door de plaatselijke aannemer die met drie jonge goden het werk kwam doen. We durfden ons niet te wagen aan deze omvangrijke klus, eerst maar eens zien hoe deskundigen dit klaren. We hoorden dat de 'pierres' - de ronde kalkstenen waarmee ze hier huizen bouwen - kunnen gaan rollen en wat er dan allemaal kan gebeuren... Heel interessant overigens om te zien hoe hard ze met drilboren gaten moesten maken in wat toch écht allemaal kalk is, zowel steen als mortel.
Hier wat bouwimpressies...


Het daglicht stroomt dan aan die kant voor de eerst volop door het gat naar binnen, bijzonder!
De muur is ruim een halve meter dik dus er komt een diepe aanhanger vol met stenen uit. De mooiste houden ze achter en metselen er daarna aan de binnenzijde weer een hoekrand mee. Ze worden één voor één bekeken op vorm en of ze passen of niet, een creatief werkje. Echt heel wat anders dan met een diamantzaag een vierkant gat in een bakstenen muur maken!! Aan de buitenkant werden kalkstenen hoekranden geplaatst met behulp van vorkheftruckje (in de boomgaard...au) want te zwaar... A propos heffen de drie goden de bovensteen toch via hun schouders erop. Had niet anders verwacht...
Langzaam krijgt het brokkelige gat weer een vierkante vorm, waar straks de deuren in geplaatst gaan worden. Nu moet het eerst drogen om daarna met chaux (kalk) aangesmeerd te worden. Het resultaat is boven verwachting. Binnen hebben ze bij wijze van lei een oude eikenhouten balk geplaatst, dat was een verrassing, echt heel mooi. Ik geniet van dat vakmanschap! En tussen de middag hadden we zo'n Frans tableau vivante in de boomgaard met stokbroodetende fransen (natuurlijk in blauwe overall) met ieder hun eigen Laguiole mes, dikke hompen paté en...water! Geen wijn, want zo'n gat maken is natuurlijk wel precisiewerk, wat wil je?



 

woensdag 13 april 2011

Proefschrift...

Omdat we momenteel gasten hebben die ontzettend van wijn houden leek het me dé gelegenheid bij uitstek om deze week een soort van wijnproeverijtje te houden. Ik heb nét het boek van Ilja Gort uit: "Het wijnsurvivalboek", waarin hij op simpele én humoristische wijze een groot aantal bekende en minder bekende wijnen met elkaar vergelijkt. We zouden witte wijnen gaan proeven en ik had een Pouilly-Fumé, een Menetou-Salon, een Bourgogne Aligote en een Gaillac ingekocht. In je eentje of met zijn tweeën ga ik geen vier flessen wijn openmaken maar met zijn viertjes kun je ze leuk naast elkaar proeven! Het ledigen moet in een paar dagen wel lukken, niet?

Superleuk om elke keer een ander druifje te proeven, de streek en het verhaal op te zoeken op de laptop naast ons en smaakbelevingen uit te wisselen, natuurlijk vergezeld van lekkere hapjes. En dan eindeloos aan het kookeiland hangen, uitzinnige namen verzinnen voor de afdronk en ondertussen van alles met elkaar bespreken, héérlijk! Vooral na een dag hard werken in tuin en huis. De wijnen smaakten allemaal zó lekker dat we ons afvragen of een échte, gedegen vergelijking wel heeft plaatsgevonden...? Maar de Menetou-Salon staat met grote afstand op nummer 1!
Ik heb een schriftje gepakt en onze ervaringen met de wijnen erin genoteerd (welke wél en niet meer kopen), een echt proefschrift dus!

dinsdag 12 april 2011

St Jules achter de geraniums...

In Frankrijk is het vieren van de naamdag nog heel gebruikelijk. We hebben zelfs een kalender waarop er dus 365 staan! Zo rond Kerstmis komt de postbode zijn 'eindejaarsfooi' incasseren en brengt me in ruil voor mijn gift enkele kalenders. Die kalender informeert over de tijden zon en maan, waar de routiers-restaurants zijn, de feestdagen, een kaartje van de stad etc. Bij ons op het platteland maken we vaak een praatje met de postbode en nemen de post dus persoonlijk in ontvangst. Ook kan ik bij hem terecht om brieven mee te geven of postzegels te kopen. Ouderwets maar eigenlijk met de servicegerichtheid van deze tijd!
Vandaag - 12 april - is het St Jules (van de romein Julius), dus de naamdag van onze kat. Een blogje waard. We gaven hem zijn naam in de auto toen wij hem (hij luid mauwend in zijn mandje en vies en besmeurd en met wormen ) haalden van een boerderij verderop waar hij door 'stadsen' over het hek gezet was met broer en zus. Of het waar is??
Veel te klein voor zijn leeftijd en met nog maar een halve staart groeide hij verder op bij ons. Wij maar ook Foppe sloten hem meteen in onze armen. Dezelfde avond nog (maar schoongewassen) lagen ze samen in zijn mand. Hij zorgde voor Jules als was het zijn eigen pup, hyperschattig!
Hij moet een Franse naam hebben, vonden we, en Jules Vernes schoot ons het eerst naar binnen. Soit, waarom moeilijk als het makkelijk kan?
Men viert hier in Frankrijk naast zijn verjaardag ook vooral de naamdag. Deden ze dat vroeger in Nederland ook? Hier kun je er speciale kaarten voor kopen, de zg. 'bonne fête' kaarten.
Hieronder onze Jules, waar niets heiligs aan of voor is en die zich vandaag posteert achter de geraniums, vermoedelijk voor een dag vol slaapgenot, want voorjaar... dus elke nacht op pad!

zaterdag 9 april 2011

Inburgeren?

Vandaag was kennelijk een dag voor een paar inburgerlesjes... In het café in Mortagne dronk ik een petit crème bij Monica (voorheen cabaretière). Zij is mijn vaste adresje voor koffie als ik naar de zaterdagmarkt ga en zij herkent me (denk ik) als vaste klant. Toen ze me begroette met een leuk en bijna theatraal BONJOUR, dacht ik wel een amicaal "Hoe gaat het met je" te kunnen zeggen. Aj, fout, plots nam zij koeltjes alleen nog de bestelling op. Ik ging te snel, kwam te dichtbij, denk ik dan.
De volgende les kwam in de supermarkt waar ik onbedoeld een dure fles wijn had gekocht. Een St. Estèphe 2008 (?). Ik dacht dat hij € 5 euro kostte, in werkelijkheid was hij € 25, wat in Fr dubbel zoveel geld is voor een wijn dan in Nederland! Toch dacht ik hem gepakt te hebben uit het schap met € 4,95. Toen ik bij de klantenservice kwam om te vragen of er een vergissing in het spel kon zijn, begonnen zes Fransen om me heen mee te doen... "Mais non, mais non, madame, c'est un St Estèphe, cinq euro, pas possible, pas possible..."
Oef, ik had hun St Estèphe per ongeluk gedegradeerd tot een omfietswijntje, dat viel bepaald niet in goede aarde. Even dacht ik alles maar zo te laten maar vond het echt te duur, dus gaf hem terug. Waarop iedereen wéér vrolijk commentaar ging geven dat elk weekend vraagt om te vieren met zo'n wijn...
Pfff, om dàn geen last te hebben van faalangst is veelgevraagd!
Want om echt in te burgeren en een andere taal te leren spreken moet je fouten durven maken bij de vleet!


Bloemenstal markt Mortagne, waar je de bloemen per stuk koopt!

      

vrijdag 8 april 2011

Druk zwaluwverkeer.

Twee weken geleden zagen we de eerste boerenzwaluwen bij ons in de tuin. Zij gebruiken ieder jaar de stal om hun nest te maken of te hergebruiken. Het is een gekwetter van jewelste daarbinnen en een heerlijk optimistisch en doenerig geluid, als ik in de tuin aan het werk ben. En dat zijn we deze week volop. Het is al dagen 24 graden met veel zon, dus willen we alleen maar buiten zijn! Maar in april is er ook heel veel te doen. Onze kat Jules verhuist mee naar ieder tuinklusje wat ik doe en vleit zich daar ter plekke neer, meestal in een gefilterd stukje zon op het gras. Dan moet er eerst wat gewassen worden, pootje hier, oortje daar en dan gaat hij liggen kijken naar me of een dutje doen. Hij wel! Du moment dat ik daar vertrek, hobbelt hij vrolijk mee naar het volgende plekje. De lieverd.



Niet zelf gefotografeerd, ze zijn me steeds te vlug af...
Maar de zwaluwen (les hirondelles) hebben natuurlijk ook zijn aandacht! Af en toe waagt hij het om op de halve staldeur te springen, want al dat gekwetter betekent... lekkere hapjes! En straks kukelen er natuurlijk (!) ook jonkies uit een nest en heeft hij weer een mals hapje te pakken. Maar de zwaluwen laten hem zover niet komen. Ze starten duikvluchten over hem heen met 4 of 5 vogels tegelijk (wat een teamwork) als hij ook maar in de buurt komt van de staldeur. Ze vliegen zo snel en maken zo'n lawaai, zeer effectief! Hij haalt het dan voorlopig niet meer in zijn hoofd... Over het torenvalknest twijfelen we. We zagen een hele grote zwarte vogel vlakbij het nest en de valken maakten een ongelofelijke herrie. Een kenner hier dacht aan een raaf en we hadden een vermoeden dat het nest was leeggeroofd. Maar nu zien we het paartje af en toe weer in en uit de nis vliegen...Wat me bezighoudt is of mevrouw torenvalk opnieuw eieren legt?
De zanglijsters hebben hun intrek nog niet genomen in hun oude nest, afwachten maar...wat een fantastisch seizoen toch, de lente!

donderdag 7 april 2011

Au marché!

Vandaag, marktdag in Bellême, ons buurdorp. Op de weg erheen reden we door de koolzaadvelden, prachtig! Het is al een paar dagen echt zomers hier dus zijn de velden met de dag citroengeler. Het marktje beslaat hooguit 15 kramen en is ons vaste adresje voor eieren en kaas van de boerderij en heerlijke groenten en... op dit moment natuurlijk plantjes voor in de groentetuin! Die kleine plantjes noemen ze overigens groentebonbons. Gek woord.



Vaste prik is een koffie op het terras van het plaatselijk café. We zijn ongeveer de enigen met koffie want de Fransen zitten omstreeks die tijd reeds aan hun petit blanc...(kleintje witte wijn).
Heb in het begin ooit wel eens geprobeerd in dat eet/drinktempo mee te gaan, maar kwam dan verder tot niets meer. Die eerste petit blanc is leuk en stoer om 10.30 u (ik dan om 11.30 u), maar verder stelde mijn dag niet veel meer voor. Opgeblazen, moe, kwam tot niets meer...daar moet je mee opgegroeid zijn.
Dus genoten we vanmorgen van koffie, met trots kijkend naar de mand vol heerlijke dingen, plus geraniums en bietenplantjes. Een goede buit vandaag!



Nog trotser ben ik dat alles ook weer verwerkt is, bietenplantjes staan in de moestuinbak, geraniums voor het raam (géén tijd om erachter te zitten ;-) en de lunchsalade met boerencamembert en aardbeien is reeds genuttigd, hmmm

Recept:
groene sla, aardbeien, boerencamembert, dressing en balsamicoglaze...
Bon appetit!

dinsdag 5 april 2011

Prille plattelandse!

Gisteravond kwam onze kat Jules door het kattenlijk met een prooi. Vaak zijn dat muizen waar hij vervolgens in de keuken mee gaat spelen en een deel ervan uiteindelijk opeet. In het begin vond ik dat heel erg om te zien. Nu ben ik daar wel aan gewend geraakt. Een vriendin noemde het een bewijs van liefde dat hij ze het huis binnenbrengt. Ik heb liever dat hij ze buiten houdt...
De prooi van gisteravond was echter een lief, zacht haasje! Ik schrok me een ongeluk, en bijna half zo groot als Jules zelf! Het lag er levenloos bij op onze keukenvloer - misschien gestorven door de stress - maar ook hoorde ik dat ze zich soms 'dood houden' om in een onbewaakt ogenblik weg te kunnen schieten en dus hopelijk nog te overleven. Ik zag al voor me dat het tijdens zijn vlucht - hap - in de bek van Foppe zou belanden en durfde het daarom niet aan te raken.
Maar daar lag het, met wijd opengesperde ogen, Jules dominant zijn poot erop en Foppe (hond) er natuurlijk ook als de kippen bij! Hellup, wat moet ik doen nu?
Om een slachtpartij van zo'n lief diertje onder mijn ogen te voorkomen heb ik Jules door het kattenluik naar buiten geduwd en dit vervolgens gesloten (luid mauwend dus not amused). Vervolgens Foppe naar zijn mand gedirigeerd, waar hij gelukkig braaf in bleef. Pfff... alles weer onder controle, haasje van de vloer, op handdoekje gelegd. Het was echt dood, want het nekje hing er slap bij, maar het was nog wel warm. Of Jules het gevangen heeft of dat het was aangereden of verstoten door de moeder, wie zal het weten?
Maar nu? Wat moet ik er mee doen? Als prille plattelandse ging ik het zachtjes aaien en toespreken, werkelijk een héél accurate actie van mij ;-)
De communicatietrainer in mij wil nog volop meedoen in het boerenleven... maar is ook een grote stap!
Afijn...ik heb het in ons atelier een nachtje laten liggen om de keuze uit te stellen hem in de vuilnisbak te doen of te begraven. Vandaag opperde iemand hem in het bos verderop te leggen als voedsel voor andere dieren. Dat voelt oké. Zo gezegd, zo gedaan! Op het platteland wonen is dus niet alleen romantisch, afharden hoort er helaas ook bij!

zaterdag 2 april 2011

Tomatenjam

Dit is eigenlijk helemaal niet het seizoen om jam te maken...maar ik trof een recept voor tomatenjam aan en op een regenachtige dag heb ik er lekker een paar potjes van gemaakt. Het plezier begon al dat de tomaten in de oven stonden, zo'n heerlijke geur in de keuken! Ik heb het 's avonds geserveerd met een zelfgebakken, nog warm pestobrood als voorgerecht...succes verzekerd!



Recept (3 jampotjes)
1 kg roma-tomaatjes
1 halve knoflookbol
2 takjes rozemarijn
4 eetl olijfolie
100 gr geleisuiker
potje tomatentapenade

Verwarm eerst de oven voor op 180 gr. Was de tomaatjes en droog ze goed af. Snijd ze doormidden. Bekleed een bakplaat met papier en leg de tomaatjes met de snijkant naar boven op de plaat. Leg alle knoflookteentjes (in hun velletje) tussen de tomaatjes verspreid, plus de takjes rozemarijn. Strooi grof zeezout en versgemalen peper erover plus de olijfolie. Rooster de tomaatjes 20 minuten in de oven en laat ze vervolgens met de oven uit nog 20 minuten staan. Laat alles een beetje afkoelen. Haal dan de knoflookteentjes uit hun velletjes en doe ze terug tussen de tomaatjes. Doe alles in een pan en verwarm het opnieuw, doe de suiker en de tapenade erbij en laat 4 min pruttelen. Doe dit vervolgens in drie goed schoongemaakte jampotten ( tot aan de rand vullen) en zet ze dan omgekeerd op een schone theedoek tot ze afgekoeld zijn.
Bon appetit!