Hier klopt iets niet...

Il y a quelque chose qui ne va pas...zoals de Fransen zeggen.
Rondom ons domein kijken we uit op weilanden waar al sinds vorige jaar zomer zo'n 400 hooibalen liggen, rond opgebonden.
We hoorden dat dat een plicht van de boeren schijnt te zijn, dat zij voor half juli het gras maaien en tot hooibalen verwerken. Ook de paardenboer David - die deze weilanden bezit en zijn Percheronpaarden hier laat grazen - heeft zich aan deze plicht gehouden. Maar vervolgens heeft hij de meeste hooibalen kennelijk niet nodig. In één weiland heeft hij er een soort van omheining voor de paarden van gemaakt, waarachter zij bij snijdende wind wat in de luwte kunnen staan. En ze nemen er af en toe een hap van... Tot groot verdriet van onze buren die ook paarden houden en hooibalen moeten kopen, zeker in zo'n lange winter als deze, staan zovele hooibalen hier te vergaan...
Ze werden eerst groen en nat in het najaar en nu staan ze er witjes bij...
Een beeld wat niet klopt, realiseerde ik me gisteren tijdens een wandelingetje.
Hooibalen zijn meer een zomerbeeld, met sneeuw erop, nou nee...daar klopt iets niet.
Datzelfde gevoel had ik ook gisteravond toen Ton en ik om 19 uur, met uitzicht op de sneeuwvelden, zaten te eten... maar nog wel helemaal licht, ook vervreemdend.

dappere dodo in de sneeuw...

Verstandig dat ik vorige week niet aan mijn neiging
heb toegegeven om alvast slaplantjes te
kopen voor in de bakken...

Kortom, lieve sneeuw, je past eigenlijk niet meer in half maart. Volgende week is het lente, wil je asjeblieft plaats maken voor het volgende seizoen? We smachten ernaar...