zondag 23 december 2012

Noël

In voorbereiding op Kerstmis heb ik de afgelopen dagen het huis versierd. Eindelijk zo'n heel groot huis dus ik zou helemaal los kunnen gaan, maar juist het tegenovergestelde gebeurt. Met maar een paar dingen en een mooi boompje vind ik het wel genoeg. Misschien is het de landelijke omgeving, waarin overdaad en kitsch misstaat? Of het ouder worden, waarin het allemaal niet meer zo enorm versierd hoeft? Ik weet het niet...
Ik heb de kerstdozen van onze zolder gehaald. Die staan het hele jaar schuin open, dus ben ik altijd een beetje bang dat als ik die ballen eruit wil halen er ook een verdwaalde muis meespringt... maar dat gebeurt gelukkig niet. Wanneer houdt dat trouwens op als je buiten woont, bang zijn voor muizen?
In de doos met kerstverlichting zit ook een plastic zak met...ja wat? Beeldjes, ahh, de kerstgroep die ik heb geërfd van mijn ouders! Ik heb hem al die jaren niet neergezet, niet opgemerkt zelfs tussen de andere spullen. Want te tuttig, te burgerlijk, maar laat me er nu eens goed naar kijken. Ik zet ze één voor één neer op het kookeiland en de herinneringen springen me om de oren.
Terug in de tijd ben ik, 6 misschien 7 jaar oud. Ik ga met mamma het kerststalletje neerzetten, nadat we de boom hebben versierd. De beeldjes zitten verpakt en ook nog eens in het stro. Ik mag ze uitpakken en iedere keer is er die verwondering, het lijkt op cadeautjes uitpakken! Ah...dat is Maria met haar blauwe mantel, ah... de engel, die hangt erboven in de nok aan het haakje. Ah...en dit is zo'n lief wit schaapje, waarvan er maar liefst vijf zijn. Samen met mijn moeder zoek ik een plekje voor elk beeldje en elk jaar vertelt ze me wie ze zijn. Zo maken we de stal langzaam en voorzichtig vol, want ik begrijp heel goed dat er niets mag breken!. Als laatste mag ik het kribje met het kindje Jezus in het midden tussen Jozef en Maria zetten. Wat vond ik dat mooi, ieder jaar weer!
Dan nog de kaarsjes ervoor en klaar...

Ik besluit ze dit jaar toch maar weer eens neer te zetten, vanuit deze waardevolle en lieve herinnering aan mijn moeder.
Ik heb hier een mooie nis en daar staan ze nu in, bijna net een echte kleine grot.
Met de lichtjes ervoor geniet ik er dankzij de herinneringen weer erg van, zoveel jaren later! Thanks mam!





Geen opmerkingen:

Een reactie posten