zondag 13 maart 2011

Schilderspraatje...

“De Provence is het land van de zomer, Bourgondië van de herfst, de Elzas van de winter, maar Normandië behoort de lente toe,” schreef Wina Born ooit. En dat is omdat hier dan alle weilanden  vol staan met appelbloesems.
Wat wil je, met al die grootverbruikers van Cider en Calvados!
Als je Normandië wilt bezoeken, kom dan in de lente.
Het landschap is zachtroze, wit en pril groen gekleurd. Een beetje schildershart is dan al om…
Daarbij steekt de Normandische hemel prachtig af, woeste blauwen en bolle wolken.
Een droom van een lentepalet!
Ik ben gek op het Normandische weer, toch nét iets anders dan in Holland. Er is altijd van alles te beleven op een dag, vrijwel nooit een statische sombere of vlakke hete dag. Voor mij geen Provence, te heet, te saai, hoewel daar het heldere licht weer uitdagend is om te schilderen...
Nee, dan hier, de dag kan beginnen met regen, mwah…geen leuk begin maar ik weet dat vóór ik aangekleed ben de hemel al open zal breken en er een stralende zon zal zijn. Ik ervaar dat stralende hier enorm, maar misschien is dat vanwege het weidse uitzicht, het licht op de bomen, het weiland, de tuin… of omdat ik doodgewoon de tijd heb om het echt te zien? Op dat moment is het helemaal genieten en voor ik aan de warmte gewend ben schiet er dan een wolk voor, iets frisser…wel lekker voor een klusje of een wapperende was buiten!
Als die hangt schijnt de zon alweer. Zo gaat het vaak op en af. Ik kan van die ‘verrassende afwisseling’ enorm genieten en zeker ook van de bijbehorende wolkenpartijen waar ik dan weer van alles in zie… Voor iemand die wil zonnebaden waarschijnlijk iets te gevarieerd, maar voor mij een perfecte balans.
In de lente wordt de zon nog schilderachtig gefilterd door de fruitbomen die nét in het blad komen en elk blaadje nog zo’n heldere, bewegende weerkaatsing geeft op het frisgroene gras.
Als ik op zo’n moment het beeld met mijn ogen wat wazig maak, bevind ik me totaal in een impressionistisch schilderij, met al de mooie toetsen naast - en in elkaar…
(Normandië is ook de bakermat van het impressionisme, maar dit terzijde)
Een moment om à la minute mijn schildersezel in de boomgaard te zetten en mijn kwasten te pakken!
Maar ja, vóór ik echt klaar zit met mijn spulletjes is die zon dan weer verdwenen, dus geniet ik er maar ter plekke van en probeer het beeld zo getrouw mogelijk op mijn interne harde schildersschijf vast te leggen!

Elly
april 2010 en ook zo in mijn geheugen geprent!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten