De eerste keer dat dat gebeurde hadden we niet metéén door dat het om de eindejaarsfooi ging, ai!
Meestal zijn de kalenders foeilelijk met allerlei info - zoals alle dagen met de desbetreffende heiligen erop - die me niets zeggen. Het plattegrondje van de streek is dan wel weer bruikbaar. Wie heeft er overigens nog een kalender heden ten dage? Soit...
Anders dan in Nederland kennen we onze postbode goed!
Hij is vertrouwd, helpt ons soms met een advies en je kunt altijd een postzegel bij hem kopen, als je plotseling zonder zit en de brief meteen aan hem meegeven. Dat is een fijn iets zo à la campagne! Ook is hij de aangewezen persoon als je een huisdier vermist of eentje bij je is komen aanlopen. Hij weet wie waar woont en kent de dieren vrijwel ook altijd. Heel makkelijk!
In de zomer - als we gasten hebben - brengt hij de post zelfs tot op het erf en knoopt dan gelijk een praatje aan met wie daar zit. En gelijk heeft-ie! Onze gasten vinden dat superleuk omdat hij zooo'n koddige Franse man is en oogt als weggelopen uit een komische film... Bovendien geeft het hun een kans een woordje frans te spreken, en hem om ze daarbij strak te corrigeren!
Natúúrlijk zochten we vanochtend een kalender uit en gaven hem koffie en fooi. Aan de keukentafel kletsten we een tijdje over zijn moeder, zoals altijd, maar we raakten ook aan de praat over dát en hoe hij jaagt (waar we hogelijk van opkeken)! Interessant, maar daarover morgen meer...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten