Buxus-blues?

Een van onze borders is omzoomd met....tsja, iedereen heeft het hier, het is een tijm-achtig plantje, ik ken de naam niet, maar het is dus duidelijk geen buxus. Omdat er wegens het rooien van een grote, prikkelberberis een groot gat in de haag ontstaan is, heb ik vorige herfst na een zoektocht zeven van deze zelfde plantjes gevonden en het gat in de haag gedicht. Na de plotselinge en heftige maart-vorst was ik bang dat ze het  niet zouden redden, maar aan de voet van ieder plantje gloren gelukkig frisgroene blaadjes...Gisteren ben ik de kale uitlopertjes gaan snoeien om de groene basis meer zonlicht en kracht te geven (en volgende week compost). 

Het moet me van het hart dat ik de afgelopen weken flink wat kritiek heb geuit op dit haagje. Brom, brom...pas laat in de zomer wat groen, dus het grootste gedeelte van het seizoen aankijkend tegen dor hout en laat in de herfst wordt het dan wat, ja, dan zie je het niet meer...Ik had reeds snode plannen ze volgend jaar allemaal te vervangen door buxusplantjes...MAAR, al kijkend en voorzichtig snoeiend aan de nieuwkomertjes onthulden ze mij hun geheim: ze bloeien niet op oud hout, dus terugsnoeien elk voorjaar, beetje zoals lavendel! Vol nieuwe moed ben ik aan de rij oudgedienden begonnen en de meeste komen er - weliswaar gedecimeerd – maar als herboren en stevig in het groen onderuit. Dat groter en dikker groeien gaat straks vanzelf wel, ze hoeven zich nu niet meer door dat dode hout heen te wurmen. Wat een ontdekking!! Mijn gemopper werd ze kennelijk te heet onder de voeten....altijd magisch denken in de tuin!