Aujourd'hui, tandis que le vent siffle autour de la maison et les pluies passent en loques grises entre les arbres... ci-joint un poème de mon poète favori: Rainer Maria Rilke
Jour d'automne
Seigneur, voici le temps: l'été fut grand.
Pose ton ombre sur les cadrans
et sur les plaines lâche les vents.
Ordonne aux derniers fruits l'ultime plénitude,
accorde-leur encore deux journées plus radieuses,
presse-les de mûrir, fais jaillir
la suprême douceur dans la lourdeur du vin.
Qui n'a pas de maison ne s'en batira plus.
Qui maintenant est seul le restera longtemps
à lire et à veiller, à longuement écrire
et à errer, inquiet,
de par les allées quand tombent les feuilles.
(Traduction: Ad Haans)
Na een bijna zomers weekend...
Vandaag, omdat de wind om het huis giert en de slagregens zichtbaar in grijze flarden door de tuin gaan, een gedicht van mijn lievelingsdichter Rainer Maria Rilke, genaamd: Herfstdag...
"Heer, het is tijd. De zomer was groots.
Leg uw schaduw op de zonnewijzers
en maak in 't veld de winden tomeloos.
Gebied de laatste vruchten vol te zijn.
geef hun nog twee zuidelijke dagen,
dring op hun voltooïng aan en jaag
de laatste zoetheid in de zware wijn.
Wie nu geen huis heeft, bouwt er zich geen meer.
Wie nu alleen is, zal het nog lang blijven,
zal waken, lezen, lange brieven schrijven
en rusteloos in lanen gaan, heen en weer
als winden bladeren voorwaarts drijven."
(Vertaling Ad Haans)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten