Druiven en witten...

Vanaf het terras lig ik naar onze druiven te kijken. Zij staan (12 meter) er mooi bij. Er hangen prachtige trossen aan en Ton heeft op tijd de omringende bladeren weggeknipt zodat de zon de druiven kan rijpen en zoeter maken. Ja ja, zulke trossen betekenen dat we zichtbaar over de helft van de zomer zijn gekomen... Nu alweer, dommage.
Meestal zijn de vogels ons (wat het plukken betreft) vóór omdat we de druiven tot het laatste moment willen laten hangen en dan even een paar dagen niet opletten. Prima hoor, zij moeten ook de winter door. Wijn maken doen we (nog) niet en mijn inmaak en - confituretalenten zijn half augustus ook een beetje op zijn retour. De planken staan reeds vol met jam en de appels en peren moeten nog komen... Rustig aan, dus.
Vanmiddag voor de verandering 'even nog' twee muren en een plafonnetje gewit. Confronterend dat ik dat niet meer 'even op een namiddagje' doe. Pijn in het lijf en nauwelijks energie. Mopperend dat het ook nooit af komt met zo'n boerderij... Enfin, er was paracetamol en een flinke bel rosé voor nodig om me weer wat beter te doen voelen. Maar ik heb het volbracht (!) en nu na een heerlijk bad is al het witsel van huid en haren geschrobt en zit ik schoongewassen op het terras (naar die druiven te kijken), zéér voldaan! God (aan het werk) in Frankrijk noemen ze dat toch?