Het muizenhuis

Met Sinterklaas gaf ik mijn kleinzoon een boek genaamd: Het Muizenhuis. Supermooi gemaakt door Karina Schaapman. Zij heeft zelf een poppenhuis/muizenhuis gebouwd (wel 3 m hoog!) als decor voor een kinderboek, waar zij ook de verhalen voor geschreven heeft. Zeer grappig en sfeervol! Het is gemaakt van kartonnen dozen en papiermaché en afvalmateriaal. Zij heeft ook een blog :the-mouse-mansion.blogspot.com



Maar nu over mijn eigen muizenhuis, want daar wilde ik eigenlijk over bloggen... lang zo sfeervol niet. Hier op de boerderij zijn natuurlijk muizen, buiten wel te verstaan. Jut en Jul - onze katten - hebben als taak ons huis muisvrij te houden, met Foppe als soort van achterwacht.
De ervaring leert dat de katten ze eerder naar binnen dan naar buiten brengen. Als presentje voor ons, ik schreef daar al eerder over. Ze komen dan met een wapperende muis in hun bek binnen en laten hem dan in keuken of woonkamer los om er mee te gaan spelen. Sommige muizen ontsnappen aan hen of aan hun aandacht, zoals gisteren gebeurde. Jut ging op een stoel liggen en bekommerde zich verder niet meer om de muis in kwestie, had kennelijk haar quotum bereikt die dag...ze had er al een aantal verschalkt. Nadat ik haar heilloos had toegesproken, dat het haar taak was etc...verdween de muis in een gaatje langs de keukenplint achter de kastjes. Verdorie, straks heb ik daar een nest, NIET IN MIJN KEUKEN!
Ik heb een soort haat-liefde verhouding met muizen, lief- schattig-klein-guitig, maar BUITEN GRAAG! Ik ging door met mijn werk, dat was een schilderijtje ophangen en hups, daar was ie weer, schoot voor mijn benen langs. met de hamer in mijn handen voelde ik heel kort de intentie hem te vellen (onmogelijke actie), maar ach, nee, ZIELIG. Weg was ie...Toen ging ik een vliegenstrip (heftig plakkend) weggooien, en hup daar trippelde hij vrolijk langs de vuilnisbak, zal ik ... zal ik hem vast laten lopen in de vliegenstrip..NEEE, zielig. Weg was hij. Een kwartiertje later stond ik te stofzuigen en kwam hij weer gedag zeggen. Zag ik dat goed...zwaaide hij naar me? De derde afweging...zal ik hem dan...OPZUIGEN...NEEE, zielig. Hij had zich vastgelopen achter een tas en ik heb hem geprobeerd dan maar op te pakken en buiten te zetten (met keukenpapiertje)...toch was hij me vanzelfsprekend weer te vlug af en verdween in de openstaande provisiekast (dom, dom van mij). C'est ça.
Foppe kwam me ongevraagd te hulp en bracht hem vijf minuten later (met zijn zachte beet, dus helemaal levend) richting tuin. Bravo Foppe!
Motto:
- aan katten heb je soms ook niks en aan een hond wel
- hoe je toch een soortvan relatie kan opbouwen met een muis als je geen gevolg geeft aan je binnenste bruutheden...da's wel weer leuk!