De oogst is grotendeels binnen en de tijd van de zomerse expansieve groei lijkt ten einde te komen. Ik zie het in de moestuin aan mijn slakropjes en de courgettes die nauwelijks meer groeien... Jaap Voigt (in zijn boek: leven en werken in het ritme van de seizoenen) zegt hierover: 'de tijd van naar buiten gerichte groei loopt af en komt tot stilstand. In de natuur is het nu de tijd voor rijping'. Groei naar binnen, innerlijke groei? In de tuin zie ik zie zaaddozen en bessen om me heen... Voor mezelf en mijn eigen rijping zou ik dit willen vertalen als: terugblikken op de zomer, wat was waardevol en wil ik 'bewaren' en herhalen in een volgend seizoen? Wat mag verdiepen en dus stilte en rust krijgen in de herfst en winter om rijker en wellicht in een andere, meer passende vorm in het voorjaar weer te voorschijn te komen? Wat mag afsterven - als zijnde van dienst geweest - en nog voedsel te zijn voor een volgende generatie? Een generatie van gedachten, gevoelens, visies...
Gelijkenis in de tuin: De oude, verhoute staken van de klimroos (die dit jaar geen bloemen meer droegen en dood en functieloos leken - zijn de hele zomer de onzichtbare dragers geweest voor het nieuwe wildgroeiende grut, wat zichzelf nog niet zo goed overeind kon houden... Zo zie je maar...
23 september is in 2011 de dag waarop de dag en nacht op zowat elk plekje van de aarde even lang is: de equinox, beter gezegd, de herfstequinox.
Vanaf die dag gaan we echt richting winter met als volgend punt de zonnewende op 21 december.
Die stilstand, die vertraging lijkt haaks te staan op alle opstartactiviteiten deze maand...Maar Jaap zegt hierover: 'doe dit rustiger en trager dan je in de zomer gewend was. Werk gestaag maar in alle rust door'.
Het is mijn voornemen om met dit blog zijn boek te 'volgen'. In het voorjaar is dit goed gelukt en was ik me bewust van de ritmen om me heen in de natuur en afgeleid daarvan in mezelf. Soms schreef ik daar ook over. Tijdens de zomerdrukte heb ik hier geen tijd voor gemaakt, wat klopt volgens zijn ritmen, grappig! Nu pak ik het weer op.
Na de drukte en het naar buiten gericht zijn in het verzorgen van alle gasten, nu dus eerst vertragen...Mijn geest en lichaam hebben daar ook écht behoefte aan!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten