vrijdag 25 november 2011

Leven met de seizoenen...

Terwijl de donkerte eraan begint te komen - om half vijf doe ik al kaarsjes aan - en de bomen nu écht kaler worden is het tijd om afscheid te nemen van alle blaadjes van de haag, abeel, beuk, berk, hazelaars, fruitbomen en allerlei struiken. Ik hark ze op het grasveld eromheen bij elkaar tot een hele hoge, superluchtige berg (krijg zin om er gelaarsd en al in te springen!) en doe ze daarna - bedekt met een laag tuinaarde - in de compostbakken, waar ze zullen transformeren tot nieuwe tuingrond.
Alleen de peterselie blijft nog even staan, tot de eerste vorst zich aanmeldt...straks nog wat paardemest erop en de 'bedjes' mogen rusten en zich deze winter gaan opmaken voor een volgend seizoen!
Wél staan er nog trots wat rozen te bloeien in de border, samen met de laatste roze geraniumpjes! Die gaan wel door tot de ijzel komt en hen doet bevriezen.
Hans Voigt zegt in zijn boek 'Leven en werken in het ritme van de seizoenen':  "Het is met ons mensen nét zo gesteld als in de natuur: tijd om afscheid te nemen van wat het leven niet meer doorlaat".  Hij doelt daarmee op onze illusies, maar het kan ook gaan over vriendschappen, over bepaalde situaties of waarden. De grote uitdaging is eerlijk te zijn naar jezelf over wat daarbinnen nog levensvatbaar is en wat niet meer... en of je dat dan los durft te laten, zoals het gebladerte om me heen hier. Ongemakkelijk voor me om daar zo bewust over na te denken, zeker als het over relaties gaat...maar in zekere zin ook wel heilzaam. Waarom alles blijven 'onderhouden' (vasthouden?) als vriendschappen niet meer vanzelf gaan en ze me niet meer raken of aanspreken als voorheen...?
 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten