Artisanal...

We zijn lekker ambachtelijk bezig en jeetje wat geniet ik daarvan! Ik schreef al eerder over de kalkstenen muur, maar die zijn we nu écht helemaal onder handen aan het nemen. Wat is het genot? Een bijna kinderlijk plezier van lekker vies worden (en vanavond weer lekker schoon), samen met Ton een klus klaren (gezellig), met mijn handen werken, iets grondig aanpakken en echt iets tot stand brengen, iets bouwen/verbeteren. 
Tot onze grote teleurstelling (en boosheid) hoorden we gisteren dat de aannemer a.s. maandag niet komt, maar pas over twee weken. De hele trein erna (ramen plaatsen, vloer leggen, schoonmaak etc) moet dus ook opgeschoven worden. Maar als ik dan de foto's in de krant zie van wanhopige mensen die asiel zoeken, verbleekt onze boosheid meteen... 
Pas over twee weken zijn we aan de beurt, lekker Frans ook! Dat maakt dat we twee maagdelijke weken voor ons hebben om die muren te doen. Hoera!
Ook zo lekker simpel, niets anders aan mijn hoofd...
Impressie:

Dit noemen ze (boven de balk) : pierres apparentes,
een muur van (nog) zichtbare stenen. Heel Frans!
Ik ben er een soort van verliefd op,
omdat het zo'n landelijke, maar ook heel zonnige
uitstraling heeft vanwege dat zachte geel.
Elk gebied heeft zo zijn eigen chaux-kleur, omdat het zand in
de desbetreffende grond (variërend van beige-geel tot oker-rood), door
de vermenging met witte kalk een bepaalde kleur geeft.
Eh... vroeger dan, wij kopen die zakken natuurlijk
kant-en-klaar bij de bouwmarkt!

Het geeft de muur ook zijn stevigheid weer terug

Volgende muur, wél een stuk groter.
Deze is met een verkeerd product gevoegd
door de vorige eigenaar, met een soort van gladde stuc...
lelijk en brokkelt er weer af.
Die hakken we er nu tussenuit en gaan hem dan opnieuw voegen.

Wordt vervolgd!