Toen een prachtig hek en daarachter een evenzo mooie tuin met een hele gastvrije Francaise. Rood aangelopen van het harde werken in de potager, stond ze toch te popelen om ons te gaan rondleiden. Een waterval Frans daalde over ons neer, terwijl ik juist lekker in alle rust wilde kijken. Enfin, haar verhalen over de planten en toelichtingen bij de kruiden waren superinteressant. Ze liet ons ook allerlei blaadjes proeven; kaneelbasilicum, iets tussen verveine en citroen in, amarantkorrels (soort graan), een blaadje wat naar sinasappel smaakte, veel blaadjes met een anijssmaak. Van de uitgebloeide bloempjes pakte ze de zaadjes, vouwde ze voorzichtig in een tissue en gaf ze me mee. Très gentile! Aan het eind van de bezichtiging (klein uurtje later) waren er stoeltjes in de schaduw en net geplukte pruimen op tafel. Neem ze, proef, pak lekker!! Bij het weggaan kwam ze nog met een stekje van een vetplantje aan, waarvan ik gezegd had dat ik die zo mooi vond...
En in octobre moest ik écht nog even terugkomen voor stekken van de oseilles, die ze dan ging steken. Dat is een zurig blad waar je heerlijk (vis) soep van kunt maken, want natuurlijk werden de recepten meteen tijdens haar verhaal meeverteld... Zo aardig, zo aimabel.
Altijd als ik een tuin bezoek word ik getroffen door de levenswerken die het zijn van die mensen. Terwijl ik tussen de planten loop, voel ik de constante zorg die er gegeven is. Zelf weet ik inmiddels hoe snoeihard je moet werken om zo'n tuin alleen maar netjes te houden, laat staan hem er mooi uit te laten zien en hem ook steeds te verjongen... Fantastisch!
 |
| De rode bloemen zijn amarant, een soort graan |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten