Grijzen en valen...

Grijzen en valen zijn donderstralen! Un petit chat perdu? Vanmiddag hoorde ik gepiep voor het raam van het atelier. Eerst dacht ik nog aan een muisje binnen en Foppe ook, dus die liep al heel alert met me mee te zoeken, toen we plots deze kleine buiten voor de pui ontwaarden... Een kitten, grijsbeige... Ik schat een week of 7/8. Hoe schattig! Maar wat te doen? Jut en Jul 'blazen' dit project met verve af, letterlijk! Foppe is zoals altijd adorable, zorgend, ruikend, oplettend waar de kleine gaat... Van hem hou ik 't meest!
Even rondgebeld of de buren een kitten missen... Het lijkt er niet op. Mijn Franse buuf raadde me aan het aan de facteur, postbode te zeggen. Bekendmaken via de ouderwetse tam-tam dus! 
Het poesje is al zo aanhankelijk, eet en drinkt uit bakjes, dus kan nooit een wild kitten zijn.
Ik heb hem eerst op schoot bij mijn vader gezet, waar hij meteen ging liggen slapen. De handen van mijn vader zijn groter dan hij! Wat een aandoenlijk vertrouwen in de wereld straalt deze kleine opdonder uit! Hij kijkt naar het geblaas van de andere katten alsof het hem niets doet... Via facetime heb ik hem aan de kleinkinderen laten zien, die zaten zowat met hun neus 'in het scherm'! We hadden hem samen al bijna een naam gegeven... Wat vinden jullie van Thomas, Purkje of Muis...? Muis is verreweg het beste, omdat ik eerst dacht dat hij er een was en omdat hij zo hoog piept!
Nu eerst maar even wennen aan deze nieuwkomer voor we een bestemming hebben of zoeken.