"We moeten terug, want ze beweegt zo teveel". (Ton).
"Strak in haar cel ingesponnen?... dacht ik niet, ze wacht maar even, hoor"! (Ik)
Afijn, geen gedraal en getreuzel daar zoals gewoonlijk, maar na een half uurtje naar huis, ook oké. Eerlijk gezegd is er ook niet zoveel ruimte meer voor allerlei spulletjes van de vide-greniers in ons huis.
Maar Ton heeft in ieder geval een laser-meet-apparaat gescoord, handig bij verbouwen in een boerderij waar alles scheef is, en ik een champagnekoeler (verschil moet er zijn ;-)
Maar uiteindelijk waren het vooral onze ogen die gevoed werden op de markt, want we zagen weer zoveel raars en lelijks dat we er vrolijk van werden. Die gekke Fransen, toch!
Alles wat over onze auto heen hangt is te koop en wij zitten te eten! Niet storen s.v.p. |
Het is een en al gouden regen langs de wegen, hoe prachtig! Tigre à vendre! Servieskast leeggegooid in het gras... zoek maar uit! |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten