Faire la bise

Oftewel zoenen...ik schreef al eerder dat naarmate ik meer integreer en contacten heb met Fransen er ook veeeeel meer gezoend dient te worden. Ik sta er nog wat ambivalent tegenover. Het ene moment wil ik van harte meedoen, een ander moment maak ik snel dat ik wegkom en heb ik helemaal geen zin mijn hele Zumbaklasje weer ten afscheid te zoenen. Maar zo weten die fransen natuurlijk niet wat ze aan me hebben en zoenen is hier belangrijk! Belangrijker bijvoorbeeld dan iemands naam te kennen, wat voor mij dan weer liefst vóór het zoenen komt. Het is omschakelen en laveren geblazen voor me!
Afgelopen week werden we door franse vrienden voorgesteld aan hun kennissen en dan weet ik nu: er volgt meteen een klein zoenoffensief. Prettig voordeel is wél dat Fransen allemaal zacht kussen, fijn, geen klapzoenen hier en dus brilgekletter...
En vervolgens de hoeveelheid, ook niet onbelangrijk... Bij ons in Nederland meestal drie, in onze streek in Normandië standaard twee. Ik begin er aan te wennen, maar soms (door nervositeit schakel ik automatisch over naar drie) belandt er eentje ergens in de lucht, die uit beleefdheid dan weer wordt beantwoord met een vierde(die de Fransen wel kennen)...oh, oh, oh, waarom geen Europese normen hiervoor??
Ten derde vermoed ik dat als ik begonnen ben, ik niet meer terug kan... De eigenaresse van de wolwinkel zoende me Bonne Année. Ik mag toch hopen dat ik niet iedere keer als ik de winkel bezoek ik over de toonbak moet zoenen??
Je ziet, zo ontspannen is het hier nu ook weer niet, maar wél een luxe-probleem.
Ik hou jullie op de hoogte...

bijgaand een internet-zoen