Het groene goud...

Elk jaar is dit een belangrijk moment... dat het door ons bestelde vat olijfolie uit Griekenland gearriveerd is!  Al jaren heb ik een enorme mazzel dat ik twee mensen ken met een korte lijn naar een eigen olijfgaard. Eerst was dat in Spanje via mijn schoonzus, de laatste twee jaar koop ik Griekse olijfolie via een andere schoonzus (dank aan beiden!!). Een kleine particuliere olijfgaard waar in totaal 80 liter koud geperst wordt - tegenwoordig eigenlijk koud gecentrifugeerd). Elk jaar koop ik daar een blik van 5 liter, maar heb nu al weer spijt dat ik geen 10 liter gekocht heb! Maar ja, je kunt olijfolie niet langer dan een jaar bewaren. Nét heb ik het blik geopend en voor het eerst de lichting 2012 geproefd...onvoorstelbaar lekker! Ze overtreffen 2011 hiermee.
Groen, sappig, smaakt naar vers gras, geen bittertje (kenmerk van goede Griekse olijfolie), ik proef sla en appel tegelijk en verder heb ik er geen woorden voor... met niets te vergelijken aan lekkerte (hoor deze gourmandise weer eens).
Ik lees erover dat de verzengende zonneschijn in Zuid-Griekenland zorgt voor een overvloed aan anthocyanen, flavonoïden en fenol in de olie! Stoffen die veroudering tegengaan.
Vandaag maakte ik er walnotenpesto mee, voor bij de gegrilde groenten en quinoa-spaghetti. Opnieuw een smaakvolle en waardige vervanger van vlees gemaakt.
In mijn olijfolieboek lees ik dat in de Mediterraanse landen olie 'heilig' is, eigenlijk van oudsher. Niet alleen werd er alle dagen mee gekookt, men hield er de lampen mee brandend en gebruikte het ook als smeersel (samen met heilzame aroma's) tegen klachten.
Ik voel een enorme waardering voor mensen die zelf zo'n produkt maken 
(met veel dank dus aan Gré en Fred!!), zo puur en voedend middel.
Dat is nog wel weer iets voor mij in een volgend leven! Op het lijstje dan maar...
Ik ga met dit 'groene goud' een jaar lang prachtige salades en pesto's en andere smeersels maken, groenten mee bedruppelen... voor onszelf en voor alle gasten.
(Nooit mee bakken dus!)
Pourquoi? in koudgecentrifugeerde olijfolie zitten zeer kleine deeltjes van de schil en de pit (extra vergine; die maken hem zo groen en lekker fris) en bij bakken - boven 200 gr - verbranden deze deeltjes, wat weer erg slecht is voor je gezondheid. Bakken in een koekenpan overstijgt de 200 gr gemakkelijk, dus bak ik aardappels in olijfolie altijd op 195 gr in de oven, dan kan het niet fout gaan. Verder is mijn stelregel: Olijfolie in de sla, zonnebloem om te bakken in de pan!
Enfin, blijer kun je me vandaag niet maken...

Kou uit de lucht...

Het is ongelofelijk zacht vandaag! 12 graden en in het zonnetje nog wel een paar graden warmer, gewoon heerlijk! Dus gingen we gevieren een wandelingetje maken...Foppe, Jut, Jul en ik.
Ik heb nog nooit zulke gedomesticeerde huisdieren gehad als nu op platteland woon...Ha, ha, samen uit wandelen. Ik begrijp echt niet wat de poezen er leuk aan vinden, ze hobbelen gewoon een beetje plichtsgetrouw mee. Maar gezellig is het zeker!

Een laatste rozebotteltje, een overlever!

Ik was gecharmeerd door de structuur,
van deze struik, horizontaal en verticaal...

Hopelijk blijft het zo zacht, wat geniet ik ervan!

Hoe hoopvol, barstensvol knoppen...

Heimweevoedsel

De kroket schijnt heimweevoedsel nummer één te zijn...

Nederlanders die in het buitenland wonen, verlangen vooral naar kroketten en frikadellen. Dat is de uitkomst van een onderzoek naar heimweevoedsel van Radio Nederland Wereldomroep. Ook Goudse kaas wordt zeer gemist. Op de derde plaats staat drop, gevolgd door hagelslag en rookworst. 
Voor ons hier geldt als nummer 1:

Niet dat we in rep en roer zijn als het op is, maar toch...een gemis is het wel!

Bijzonder toch dat het voedsel waarmee je opgegroeid bent zo'n rol blijft spelen in je leven. Je plakt er als het ware allerlei herinneringen aan vast.

Toch hebben we hier - met dit winterweer - ook heerlijke verwarmende gerechten, bijvoorbeeld zuurkool à L'Alsace - maar dus zonder de herinneringen ervan, die het een extra glans geven. 
Ik denk dat veel mensen bij snert immers ook het beeld hebben van thuiskomen op de fiets, koude handen, natte wanten die moeten drogen, lekker geschaatst wellicht? En dan die heerlijke erwtensoep met die aparte smaak en die sappige worst...Tintelende, rode vingers die aan het ontdooien zijn en daarbij dan de warme soep in je maag. Dat is mijn complete plaatje en daar kan geen nieuw recept tegenop.

Wat wij hier op La Sauvagère doen is nieuwe ervaringen opdoen en deze gaandeweg tot herinneringen laten worden. 
Spliterwten zijn hier nauwelijks te koop (heel duur, want bijzonder) maar wel heerlijke Le Puy linzen. Geen rookworst maar wel heerlijke knoflookworst, dus dat kun je écht geen behelpen noemen!
Aan die soep hecht ik gaandeweg wat ik beleef hier: in de sneeuw lopen met Foppe, zonder nog een spoor van iemand anders op de weg. 's Middags loop ik wederom over mijn eigen spoor, de velden lijken enkel voor ons bestemd te zijn in deze dagen. De paarden die een plek uit de wind kiezen, achter de strobalen, met dampende neusgaten en gestamp.
Maar ja,.. het duurt erg lang voordat dit echt tot een waardevolle en smeuïge herinnering geworden is. Hoe zou dat komen? Dat je als kind die herinneringen veel dieper inprent, althans zo lijkt me dat nu. Door je afhankelijkheid misschien of doordat in mijn kindertijd de dingen nog minder snel veranderde dan nu? 
Een wintermijmering die begon bij hagelslag...

Le chauffage central...

Het is zover... de centrale verwarming in de gîte is klaar! Hij werkt, de laatste lekkages zijn verholpen. Ton en Johan hebben alle leidingen onder de trap 'verstopt' en dit is inmiddemooi afgetimmerd en geschilderd. De kachel verwarmt het huisje prima! Het is een pelletkachel (une chaudière à granules) d.w.z. dat we er van boven geperste houtkorrels (pellets of granules) in doen. Dat kan met 30 kilo tegelijk en is de brandstof waarmee hij het water verwarmt dat vanaf 50 graden de leidingen naar de radiatoren in gaat. We hebben hier op het platteland natuurlijk geen gasleiding en we vinden gas uit een grote tank in de tuin te kostbaar (en ik persoonlijk te lelijk). Dit is een heel goed en vooral ecologisch alternatief. Een houtgestookte CV, noemen we dit.Met de regelmaat waarmee je hem instelt, gaan er met een inwendig draaiend schoepjesapparaat een paar korreltje uit de voorraad naar en in het brandvak. Dus niet zoals in de open haard, grote blokken, dan weer veel te heet, dan weer te koud... maar zeer afgepast, dus eco én met een optimale verbranding. Ook de kachel zelf is niet lelijk, voor mij niet onbelangrijk. Via het display bovenop kunnen we van alles regelen, bijvoorbeeld dat hij volgende week woensdag om 17.00 het huis op 20 graden moet hebben. Voor als we thuiskomen (in hartje winter) van een bezoek aan Nederland is dat erg fijn! Meestal komen we in een huis van 11 graden en dat is gewoon onbehagelijk! Met allerlei kachels hebben we dat wel snel op 18, maar toch...
Ton heeft hem aangelegd met vriend Johan en is heel trots op het werk. Wat een grote verbetering van de gîte! We hebben daar last van vochtigheid (zoals alle Normandische huizen hier van kalksteen) en dat kan nu allemaal lekker drogen. Gek genoeg ervaar ik het als een enorme luxe dat het overal gelijkmatig warm is als ik daar ben. Jarenlang was ik niets anders gewend in Nederland... hoor haar! Toch is het zo, ik ben nu gewend aan warme en koude vertrekken en in de gîte voelt dat plots heel comfortabel.
Nadat ik de leidinkjes overal heb geschilderd met radiatorverf (stank!) kunnen we deze klus ook weer afvinken, YES! Chapeau mannen!

Les Voeux du Maire

Oftewel: de wensen van de burgemeester...
Wij zouden het de Nieuwjaarsreceptie noemen, die werd gehouden in de Salles des fêtes, waar ik ook Tai-chi lessen volg.
Het was aangekondigd als zou het om 16.30 beginnen...Nou, laten we maar koersen op 17.00, dat zal vroeg genoeg zijn, de Fransen kennende. Er was geen auto te bekennen, het zag er potdicht uit... zouden we soms op de verkeerde datum zijn?
Toch even de deur proberen... en jawel, hoor! Joël en Marie-Thérèse Nicolas 
(de burgemeester en zijn vrouw) kwamen het keukentje uitlopen, we waren kennelijk de eersten... Dit was het beeld:



Een hartelijk welkom, faire la bise, waarbij ik vanwege de ongemakkelijkheid per ongeluk vier zoenen gaf (intime, doe je alleen met familie) maar Joël verzekerde me per ommegaande dat dat aujourd'hui moest kunnen. Lief!
Langzamerhand kwam een deel van de inwoners van Bellavilliers (totaal 167) binnen, véél meer dan op gerekend was.... Joël glom van trots! Dat ging zo zeker een uur door, waarbij we veel zoenden, beste wensen uitwisselden en kennis maakten met mensen die we nog niet kenden. Om 18.00 uur nam de burgemeester het woord. Let wel... de glazen stonden nog steeds leeg op tafel. Dat schijnt echt een Franse gewoonte te zijn, het duurt uren voor je wat te drinken krijgt op bijeenkomsten. Maar de terugblik op 2012 ging van start: 2 geboortes, 1 overlijden en.... wel 4 huwelijken dit jaar!! Verder zijn de elektriciteitskabels dit jaar ondergronds gegaan en alle wegen in het dorp daarna weer netjes geasfalteerd. Nieuw was de op hand zijnde volkstelling, die door onze  Zumbalerares van vorige jaar, Isabelle, uitgevoerd gaat worden. Daarvoor gaat zij alle gezinnen bezoeken en deze info vastleggen.
Joël noemde nog heel veel bureaucratische zaken op die ik nauwelijks begreep en besloot zijn toespraak - die hij netjes uitgeschreven op papier had! - met ons allen een formidable 2013 te wensen.
Wonderlijk genoeg waren er ook 3 kleintjes bij deze speech en zij stonden bijna een heel uur stil te luisteren, knap, hoor want zo interessant was het niet!
Dat leren de kindertjes hier op school.

Na het praatje van de burgemeester, kwam een notabel uit het Canton ook nog iets zeggen over de aanleg van wegen en voorgenomen investeringen van de streek. Frusterend saai maar zoals wij altijd tegen elkaar zeggen: lekker onthaastend!
Inmiddels keek iedereen verlangend naar de glazen... Maar nee hoor,de secretaresse is met retraîte gegaan en zij werd met toespraak, bloemen en cadeaus (een nieuwe strijkplank) in het zonnetje gezet. Vervolgens werden we voorgesteld aan haar opvolgster en dan eindelijk - het liep inmiddels tegen zevenen - werd de eerste fles met bubbel door Joël persoonlijk geopend. Met deze overweldigende opkomst dreigde een tekort aan glazen, dus de dames eerst een glas... Chin - Chin!! Bon Santé! Proosten op het nieuwe jaar... een heuse dorpse start hier op het platteland, weliswaar met een traagheid om dol van te worden, maar daarom zo... agréable! 

Met jas aan vanwege de kou, neonlicht...
Franser kan echt niet!

Kerstvakantie-kokkerellen

Na ons drukke najaar houden we tot 6 januari Kerstvakantie hier! Luxe. lekker voor de kachel lezen, slaapje tussendoor, glaasje vin chaud (glühwein) zo tegen vijven, zo nu en dan werken aan mijn nieuwe blogboek 2012...
Een heerlijke rustige midwintertijd!
Daar hoort voor mij ook kokkerellen bij. Ik had nog veel kerstomaatjes over en heb ze voor het eerst eens zelf gedroogd in de oven. Wat een verschil in smaak en textuur met de tomaten die je koopt! Of dat nu wél of niet in de olie is... Die vind ik altijd zo stug en eigenlijk te hard voor in een salade.

Maar de zelfgemaakte zijn zacht en bijzonder smaakvol. Hieronder geef ik jullie het recept. Ik heb de tomaatjes op een linzensalade gedaan, voor een gezonde lunch!

Toen was ik nóg niet verzadigd in de keuken, qua koken dan ;-) en bedacht me dat Foppe vandaag 4 jaar geworden is. Een volwassen hond mag je wel zeggen! Met allerlei restjes heb ik een heerlijke pecannotencake gebakken, en ja, hij krijgt vast ook een heel klein stukje. Moet eens per jaar kunnen...

Zo, nu is aan die kook- en bakbehoefte voorlopig weer voldaan. Ton had de laatste hand gelegd aan de CV in de gîte omdat er één leidinkje een lekje had en kwam het huis binnen dat barstensvol met kaneel - en notengeuren was...
Dat is altijd zo'n fijn bijverschijnsel van bakken, niet? 
Afijn, ik kan nu weer weer achter mijn PC duiken om blogverhaaltjes mijn nieuwe boek in te slepen...

Recept gedroogde tomaatjes

Verwarm de oven voor op 135 gr.Was de kerstomaatjes (grote tomaten in kwarten), droog ze af en halveer ze. Leg bakpapier op een bakplaat en leg de tomaatjes met de snijkant naar boven erop. Strooi zout en peper en wat Herbes de Provence erover of Italiaanse kruiden. Druppel ook wat olijfolie en balsamicoazijn eroverheen. Zet de tomaatjes 1,5 uur in de oven, daarna afkoelen en.... opeten!

Bonne Année

Bienvenue 2013!

Heerlijke Hollandse appelflapjes gebakken voor de jaarwisseling, die we hier thuis met vrienden très relâché doorbrachten. Comme les français met hun Réveillon (oudejaarsavond), in ieder geval etend tot 22 uur ...

Vanochtend zijn we de eerste dag van dit jaar gestart met een lekkere (soms wat zompige) wandeling - natuurlijk met beider honden -, want het was werkelijk vandaag prachtig weer vandaag. Veel zon, zelfs zo dat we nadien een appelflapje nuttigde op het terras...

Onderweg zagen we drie hertjes, waarvan helaas maar 
twee in beeld, maar wat een vrolijk en lichtvoetig begin!

Wat een plaatje voor een schilder...
de nattige, diepbruine bladeren en daarbij afstekend
de mooie mossen

Hier is een eik over de beek gevallen die bovenop weer
allemaal loten krijgt. Zo ontstaan uiteindelijk dichte bossen,
denken we...