maandag 19 december 2011

Zumba-les in Bellavilliers!

In ons dorpje van 167 inwoners is zowaar iemand gecertificeerd geraakt als Zumba-lerares. Ik ken haar, zij is de man van de loodgieter die ons soms helpt bij een klus thuis. Afijn, zij heeft hiervoor jaren les gehad en uiteindelijk examen moeten doen in Brussel en afgelopen week is zij gestart met haar lessen in onze Salle des Fêtes, die al geheel versierd was met kersttakken en hardgekleurde glitterslingers.. Ook stond er een tafel vol met chips, cola, kerstkransjes, cider, nootjes ???
Heb je de locatie een beetje voor ogen? Oké...
Ze had een groepje mensen uitgenodigd voor deze 'inauguration' en wel twintig vrouwen - jong en oud-waren op komen dagen. Ik had er erg veel zin in! Thuis heb ik mijn 'Zumba-kleren'' uitgezocht maar die bleken niet echt 'gepast'. Legging tot over de knie (ik dacht: vast warm dat Zumba-bewegen), witte sportschoenen opgediept uit mijn kast die ik zes jaar niet gedragen had, sweater...Iedereen zag er flitsend uit, glanspakjes, strokenrokjes, trainingspakken, in ieder geval niks bloots. Ik voelde me met mijn blote kuiten behoorlijk underdressed. Toen sportschoenen aan...Ik zag meteen al dat er iets vreselijk ging gebeuren want terwijl ik ze probeerde aan te doen, verkruimelden ze helemaal (van oudheid - shame on me). Daar zat ik dan gebogen op een stoeltje, mijn sportschoenen - of wat daar van over was - aan en een cirkel 'schoenen-poedersuiker' om mijn voeten heen, ik moest zo ongelofelijk lachen om de situatie en mezelf en tegelijk schaamde ik me, oh... Maar 't was 20.00 uur en het zou gaan beginnen. Iedereen stond klaar en onze superenthousiaste juf kondigde (verrassend genoeg) aan dat ze ging roken buiten. Ja, echt!...Tegen de stress van deze eerste les, dus ze verdween met drie anderen naar buiten. Ondertussen stond ik in een groepje van bekenden uit Bellavilliers, maar die spraken zo snel Frans dat ik het echt niet meer kon volgen. Op zo'n moment  geef ik me dan maar helemaal over aan wat er komen gaat, of ik het nu wel of niet begrijp...Tien over acht was het zover...keiharde muziek en daar ging onze juf met haar wilde lokken helemaal los...de cursistengroep erachter stond als verlamd na wat pogingen haar na te doen maar met ongelofelijke botsingen als gevolg...Na twee wilde Latijns-Amerikaanse dansen nodigde ze ons uit mee chips te gaan eten, en cola te komen drinken want dit feestelijke moment van de eerste Zumbales moest toch echt gevierd worden. Gedrom om de tafel met lekkers en hier en daar schroom over wat nog komen ging...Afijn, de rest van de les verliep identiek waarbij ik mijn uiterste best gedaan heb om in ieder geval een dansje van zes passen onder de knie te krijgen, waar zij alweer drie cha-cha-cha-achtige luchtsprongen verder was...hopeloos! Als klap op de vuurpijl kondigde ze de les niet af, dus stonden we allemaal te wachten op haar volgende uitspatting, maar er kwam niets meer (ja, meer cola). Toen vroeg ze - heel aandoenlijk en vermoedelijk vreselijk onzeker over deze eerste les - opgewekt naar onze ervaringen. Ik moest van binnen echter zo onbedaarlijk lachen dat ik me snel verkleed heb en in de auto ben gestapt waar ik het tot huis aan toe heb uitgeproest, om de les, om mijn meer dan gare schoenen en de vreselijke, maar ook leuke dorpsheid van alles.. Afgelopen zaterdag hoorde ik dat de les niet tot veel inschrijvingen heeft geleid...maar de mijne wel hoor. Ik wil elke woensdag wel zo vreselijk lachen en dat dansen krijg ik gaandeweg vast ook onder de knie! En zij moet toch op iemand leren lesgeven, niet?Aan mijn outfit wordt ondertussen gewerkt...

2 opmerkingen:

  1. Ik heb er nogmaals kostelijk om gelachen :)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hahahaha, vooral steeds die cola en nootjes tussendoor :)

    BeantwoordenVerwijderen